Παγκοσμιοποίηση και Ανεργία

Η προστιθέμενη αξία αυξήθηκε σε όλο τον κλάδο, συμπεριλαμβανομένου του χρηματοπιστωτικού τομέα, όπου η απασχόληση αυξήθηκε, και στη μεταποιητική βιομηχανία, όπου η απασχόληση κατά κύριο λόγο μειώθηκε. Γεγονός είναι ότι στα ανώτερα τμήματα της μεταποιητικής αλυσίδας, η προστιθέμενη αξία αυξήθηκε τόσο ώστε υπερκέρασε τις απώλειες στα χαμηλότερα τμήματα της μεταποιητικής αλυσίδας, οι οποίες προκλήθηκαν από την μετανάστευση σχετικών οικονομικών δραστηριοτήτων από τις ΗΠΑ προς άλλες χώρες. Η προστιθέμενη αξία αντιπροσωπεύει εισόδημα για κάποιον. Για τους εργαζόμενους σημαίνει προσωπικό εισόδημα. Για τους μετόχους και άλλους ιδιοκτήτες κεφαλαιουχικών αγαθών σημαίνει κέρδος ή απόδοση κεφαλαίου. Για την κυβέρνηση, φορολογικά έσοδα. Γενικά, το εισόδημα των εργαζομένων διασυνδέεται στενά με την προστιθέμενη αξία ανά εργαζόμενο (όμως αυτό δεν συμβαίνει στην εξορυκτική βιομηχανία και στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, παρά ταύτα, όπου η προστιθέμενη αξία ανά εργαζόμενο είναι σημαντικά υψηλότερη από τους μισθούς επειδή στις δραστηριότητες αυτές επικρατούν συνθήκες έντασης κεφαλαίου τότε η προστιθέμενη αξία αποτελεί απόδοση κεφαλαίου). Εφόσον η προστιθέμενη αξία στον κλάδο «μη εμπορεύσιμων» αγαθών δεν αυξήθηκε πολύ, το ίδιο συνέβη και με το μέσο εισόδημα στον κλάδο. Αντιθέτως, στον κλάδο «εμπορεύσιμων» αγαθών τα εισοδήματα αυξήθηκαν πολύ, σε αναλογία με την αύξηση της προστιθέμενης αξίας ανά εργαζόμενο. Αυτό συνέβη για δύο λόγους ταυτόχρονα. Πρώτον εξαιτίας των αυξανόμενων κερδών από την παραγωγικότητα σε μερικούς τομείς και δεύτερον από την μετανάστευση χαμηλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας σε άλλες χώρες. Και εφόσον οι περισσότερες νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν στον κλάδο «μη εμπορεύσιμων» αγαθών, στον οποίο οι μισθοί αυξήθηκαν ελάχιστα, η κατανομή του εισοδήματος στην αμερικανική οικονομία κατέστη ακόμη πιο ανισοβαρής.

Η συνολική εικόνα είναι ξεκάθαρη: οι πιθανότητες για εργασία και εισόδημα είναι υψηλότερες και αυξανόμενες για ανθρώπους με πολύ καλή παιδεία και στο υψηλότερο τμήμα του κλάδου «εμπορευσίμων» αγαθών της αμερικανικής οικονομίας, αλλά μειώνονται στο χαμηλότερο τμήμα. Και δε υπάρχει κανένας λόγος για να μην πιστέψουμε ότι αυτή η τάση θα συνεχιστεί. Όσο οι αναπτυσσόμενες οικονομίες συνεχίζουν να ανεβαίνουν την κλίμακα της προστιθέμενης αξίας –και πρέπει εφόσον θέλουν να αναπτύσσονται- ο κλάδος «εμπορευσίμων» αγαθών στις προηγμένες οικονομίες θα απαιτεί λιγότερους εργαζόμενους και οι τομείς εντάσεως εργασίας θα μεταναστεύουν στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Οι αμερικανοί εργαζόμενοι που έχουν υψηλή εκπαίδευση ήδη έλκονται από τους τομείς της αμερικανικής οικονομίας που βρίσκονται ψηλά στην κλίμακα της προστιθέμενης αξίας, ιδιαίτερα στον κλάδο «εμπορεύσιμων» αγαθών. Όπως σημείωσαν οικονομολόγοι που ειδικεύονται στα περί την εργασία, η απόδοση της επένδυσης σε εκπαίδευση αυξάνει. Μόνον οι εργαζόμενοι με υψηλή μόρφωση απολαμβάνουν ευκαιρίες εργασίας και υψηλό εισόδημα. Ο ανταγωνισμός για πολύ καλά εκπαιδευμένους εργαζόμενους στον κλάδο «εμπορευσίμων» περνάει και στον κλάδο «μη εμπορευσίμων», ανεβάζοντας τις αποδοχές στο κομμάτι του κλάδου αυτού που βρίσκεται ψηλά από πλευράς προστιθέμενης αξίας. Αλλά με λιγότερες θέσεις εργασίας στα χαμηλότερα τμήματα του κλάδου «εμπορευσίμων» από πλευράς προστιθέμενης αξίας, ο ανταγωνισμός για ανάλογες θέσεις εργασίας στον κλάδο «μη εμπορευσίμων» αυξάνει. Αυτό, με τη σειρά του, αποσυμπιέζει περαιτέρω την αύξηση του εισοδήματος στο κάτω τμήμα της κλίμακας προστιθέμενης αξίας του κλάδου «μη εμπορευσίμων».

Συνεπώς, η διαρθρωτική εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομίας έχει διαφορετικές επιδράσεις σε διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες μέσα στις ΗΠΑ. Οι ευκαιρίες διευρύνονται για τους πολύ καλά μορφωμένους: Πληθαίνουν μέσα στον κλάδο «εμπορευσίμων» επειδή η παγκόσμια οικονομία αναπτύσσεται αλλά πληθαίνουν και στον κλάδο των «μη εμπορευσίμων» γιατί και αυτό το τμήμα της αγοράς εργασίας πρέπει να παραμείνει ανταγωνιστικό με τον κλάδο «εμπορευσίμων». Αλλά οι ευκαιρίες σπανίζουν για τους ολιγότερο καλά εκπαιδευμένους.

Αντιμέτωποι με ένα ανεπιθύμητο οικονομικό εξαγόμενο, οι οικονομολόγοι τείνουν να θεωρούν ότι η αιτία είναι μια αποτυχία της αγοράς. Οι αποτυχίες της αγοράς έρχονται σε πολλές μορφές, από ανεπάρκειες εξαιτίας κενών πληροφόρησης ως ανυπολόγιστες επιδράσεις από εξωτερικούς παράγοντες όπως είναι το φυσικό περιβάλλον. Αλλά οι επιδράσεις επί της αμερικανικής οικονομίας από την διαρθρωτική εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομίας δεν αποτελούν αποτυχίες της αγοράς: Δεν πρόκειται περί ενός ανεπαρκούς οικονομικού αποτελέσματος. (Αν μη τι άλλο, η παγκόσμια οικονομία γίνεται γενικών πιο αποτελεσματική). Αλλά παρόλα αυτά είναι αίτιο ανησυχίας καθώς δημιουργεί ένα πρόβλημα κατανομής στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Δεν κερδίζουν όλοι σε αυτές τις χώρες, μερικοί, μάλιστα, χάνουν.

Παρά το ότι ο καθένας μπορεί να επωφεληθεί από τις χαμηλές τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών, οι άνθρωποι επίσης δίνουν μεγάλη σημασία στην πιθανότητα να είναι παραγωγικά απασχολούμενοι και μάλιστα σε ποιοτικό περιβάλλον. Αποκλιμακούμενες ευκαιρίες απασχόλησης γίνονται αμέσως και πραγματικά αισθητές. Δεν ισχύει το ίδιο για την αύξηση του εισοδήματος μέσω της μείωσης των τιμών. Για παράδειγμα, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, ένας σημαντικός αριθμός αμερικανών πιστεύει ότι τα παιδιά τους θα έχουν μικρότερο αριθμό ευκαιριών από τους ίδιους. Η αργή ανάκαμψη από την πρόσφατη οικονομική κρίση μπορεί να επηρεάζει αυτές τις αντιλήψεις κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να διαλυθούν όσο η κατάσταση βελτιώνεται και η ανάπτυξη επιστρέφει. Αλλά η μακροπρόθεσμη δομική εξέλιξη των οικονομιών παγκοσμίως και στις ΗΠΑ δείχνει ότι τα ζητήματα σχετικά με την κατανομή του πλούτου παραμένουν. Και αυτό πρέπει να εκληφθεί με μεγάλη σοβαρότητα.

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ