Επίσημη κηδεία για τη λύση των «δύο κρατών» | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Επίσημη κηδεία για τη λύση των «δύο κρατών»

Πώς η απόπειρα της παλαιστινιακής Αρχής για κρατική υπόσταση έβαλε στο περιθώριο τους παλαιστίνους
Περίληψη: 

Στη θεωρία τουλάχιστον, το εγχείρημα της Παλαιστινιακής Αρχής να πετύχει κρατική υπόσταση μέσω του ΟΗΕ υποτίθεται ότι θα παρέκαμπτε την αποτυχημένη ειρηνευτική διαδικασία. Αλλά το κακοσχεδιασμένο αυτό τέχνασμα ουσιαστικά ενισχύει τις αδυναμίες της διαδικασίας που επεδίωκε να αντικαταστήσει.

Ο ALI ABUNIMAH είναι ο συγγραφέας του One Country: A Bold Proposal to End the Israeli-Palestinian Impasse. Είναι συνιδρυτής της Electronic Intifada [1] και πολιτικός σύμβουλος στο Al-Shabaka,το Δίκτυο Παλαιστινιακής Πολιτικής.

Η απόπειρα της Παλαιστινιακής Αρχής για μια παλαιστινιακή κρατική υπόσταση στον ΟΗΕ, υποτίθεται ότι θεωρητικά πρόκειται να παρακάμψει την αποτυχημένη ειρηνευτική διαδικασία. Αλλά σε δύο κρίσιμα σημεία, το κακοσχεδιασμένο αυτό τέχνασμα ουσιαστικά κάνει τα πράγματα χειρότερα, μεγεθύνοντας τα ελαττώματα της διαδικασίας που επιδιώκει να αντικαταστήσει. Πρώτον, εξαιρεί τον λαό της Παλαιστίνης από την διαδικασία λήψης αποφάσεων. Δεύτερον, αποσυνδέει πλήρως τη συζήτηση σχετικά με την κρατική υπόσταση από την πραγματικότητα.
Οι περισσότερες συζητήσεις για την προσπάθεια στον ΟΗΕ βάζουν από την μία πλευρά το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, που αντιτίθενται έντονα, και τους Παλαιστίνιους μαζί με τις φιλικές προς αυτούς κυβερνήσεις από την άλλη. Αυτή η απλουστευτική απεικόνιση, όμως, αγνοεί το γεγονός ότι ανάμεσα στους παλαιστίνους υπάρχει ελάχιστη υποστήριξη για την επιδίωξη αυτή. Οι αντίθετες απόψεις, και υπάρχουν πάρα πολλοί που τις διατηρούν, προκύπτουν από τρεις βασικές πηγές: Αυτή η ασαφής επιδίωξη μπορεί να οδηγήσει σε απρόσμενες επιπτώσεις, το να βάζει κανείς ως πρώτη προτεραιότητα την επιδίωξη κυβερνητικής υπόστασης θέτει σε κίνδυνο τα δικαιώματα και την ισότητα των προσφύγων και δεν υπάρχει δημοκρατική εντολή στην Παλαιστινιακή Αρχή να ενεργεί στο όνομα των παλαιστινίων ή να διακινδυνεύει με τα δικαιώματα και το μέλλον τους.
Υπογραμμίζοντας την έλλειψη λαϊκής υποστήριξης, πολλές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών αλλά και λαϊκοί ηγέτες, ακαδημαϊκοί και ακτιβιστές άσκησαν ηχηρή κριτική στη στρατηγική αυτή. Η Boycott National Committee (BNC) [2] – η συντονιστική ομάδα της παλαιστινιακής καθοδήγησης παγκόσμιας καμπάνιας για μποϊκοτάζ, αποτροπή επενδύσεων και κυρώσεων κατά του Ισραήλ που έχει εγκριθεί από περίπου 200 παλαιστινιακές οργανώσεις – προειδοποίησε τον Αύγουστο ότι η επιδίωξη στον ΟΗΕ θα μπορούσε να καταλήξει με την περιθωριοποίηση του PLO ως τον επίσημο εκπρόσωπο όλων των παλαιστίνιων και με τη σειρά να στερήσει από πολιτικά δικαιώματα τους παλαιστίνιους εντός των ισραηλινών συνόρων αλλά και τους παλαιστίνιους της διασποράς. Το ίδιο σημείο υπογράμμισε μια νομική συμβουλή από τον υπότροφο της Οξφόρδης Guy Goodwin-Gill που διαδόθηκε ευρέως υποστήριξε ότι ο PLO θα μπορούσε να παραμεριστεί στον ΟΗΕ από ένα ξεδοντιασμένο και απατηλό «Παλαιστινιακό κράτος» το οποίο κατά κύριο λόγο θα αντιπροσωπεύει ονομαστικά μόνο τους παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη και τη λωρίδα της Γάζας [3].
Άλλοι, όπως το Παλαιστινιακό Κίνημα Νέων (Palestinian Youth Movement , ΡΥΜ) – ένας διεθνής συνασπισμός νεαρών παλαιστινίων [4] – διακήρυξαν ότι διάκεινται «ακλόνητα ενάντιοι» στην επιδίωξη στον ΟΗΕ γιατί αυτό θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο «το δικαίωμα και τις ελπίδες επιστροφής στην πατρίδα, άνω των δύο τρίτων των παλαιστινίων που ζούνε σαν πρόσφυγες σε χώρες υποδοχής αλλά και στην εξορία». Πολλοί, όπως η ΡΥΜ, φοβούνται ότι η μονομερής ανακήρυξη ενός κράτους στα σύνορα του 1967 χωρίς άλλες εγγυήσεις επί παλαιστινιακών δικαιωμάτων, ουσιαστικά θα εκχωρήσει το 78% της ιστορικής Παλαιστίνης που καταλήφθηκε το 1948 από το Ισραήλ και θα εμποδίσει τους πρόσφυγες από το να επιστρέψουν σε αυτό που θα έχει αναγνωριστεί de facto (σ.σ. εκ των πραγμάτων) ως ένα εθνικό «εβραϊκό κράτος».
Βεβαίως, μάλλον δεν υπάρχει πιο καθαρή απόδειξη της απόστασης μεταξύ του εγχειρήματος στον ΟΗΕ και της θέλησης των παλαιστινίων, άλλη από την μυστικότητα της ίδιας της διαδικασίας. Σήμερα, λίγες μόνον ημέρες πριν η αίτηση κατατεθεί στον ΟΗΕ, η παλαιστινιακή κοινή γνώμη βρίσκεται στο σκοτάδι σχετικά με το τι ακριβώς προτείνει η Παλαιστινιακή Αρχή. Καμιά σύνοψη, κανένα προσχέδιο δεν έχει γίνει γνωστό στον παλαιστινιακό λαό. Αντί για αυτό, το κείμενο έχει γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους χορηγούς της Παλαιστινιακής Αρχής ως σαν αυτοί, και όχι ο παλαιστινιακός λαός, να είναι η πραγματική της βάση