Τι Σημαίνουν οι Βουλγαρικές Εκλογές για την Ε.Ε.

Αλλά πέρα από τον Πλεβνέλιεφ, ο πραγματικός νικητής των εκλογών ήταν ο νυν πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ, ένας πολιτικός ελεύθερος σκοπευτής που συνδυάζει την μπαρόκ πολιτική συμπεριφορά του Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι με μια ικανότητα για γερμανικού τύπου δημοσιονομική πειθαρχία. Από την ίδρυση του GERB, ο Borisov έχει κερδίσει όλες τις εκλογές στις οποίες κατέβηκε ως υποψήφιος και έχει καταφέρει να μετατρέψει το GERB στο πιο ισχυρό κόμμα της χώρας μετά την πτώση του κομμουνισμού. Το κόμμα πλέον ελέγχει όλες τις σημαντικές κυβερνητικές έδρες και όλους τους μεγάλους δήμους.

Θεωρητικά, ο Πλεβνέλιεφ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αντίβαρο στον Μπορίσοφ - ειδικά όσον αφορά το ζήτημα του πόσο κοντάι η Βουλγαρία θα πρέπει να είναι στις Βρυξέλλες. Αλλά ο Πλεβνέλιεφ δεν έχει τη δική του πολιτική βάση, την οποία θα χρειαζόταν για να παίξει αυτό το ρόλο. Πράγματι, πολλοί παρατηρητές πιστεύουν ότι ο Πλεβνέλιεφ αρχικά θα πράξει το αναμενόμενο σχετικά με τη γραμμή του GERB και ότι το κόμμα θα γίνει σταδιακά λιγότερο ανεκτικό απέναντι στην αντιπολίτευση και τα μέσα ενημέρωσης.

Έτσι, οι πρόσφατες εκλογές έχουν τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά τους. Ήταν οι χειρότερα οργανωμένες εκλογές στην πρόσφατη ιστορία της χώρας, και υπάρχουν εκτεταμένες καταγγελίες για χειραγώγησης αλλά και για εξαγορά ψήφων. Η αντιπολίτευση δεν αμφισβητεί τη νίκη του Πλεβνέλιεφ, αλλά σχεδιάζει να προσφύγει στα δικαστήρια για κάποιες δημαρχιακές αναμετρήσεις. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, το χάος και οι παρατυπίες της εκλογικής διαδικασίας βαθαίνουν τον κυνισμό του κοινού για την πολιτική. Κατά τη διάρκεια του επόμενου εκλογικού κύκλου, μάλλον θα ψηφίσουν λιγότεροι.
Οι εκλογές δείχνουν, εξάλλου, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χάσει κάποια από τη λάμψη της για τους Βούλγαρους. Η μεγάλη ελπίδα ότι η Ένωση θα βοηθήσει τη βουλγαρική οικονομία και ότι θα λειτουργήσει ως εγγύηση κατά της διαφθοράς και της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς, έχει ξεθωριάσει. Στις αρχές και περί τα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας, οι βούλγαροι πολίτες θεωρούσαν τις Βρυξέλλες ως τον στενότερο σύμμαχό τους απέναντι στα παραπτώματα των δημοκρατικά εκλεγμένων ελίτ τους. Σήμερα, οι Βούλγαροι έχουν αρχίσει να βλέπουν τις Βρυξέλλες ως σύμμαχο αυτών των ίδιων ελίτ. Αντί να πιέζουν για μεταρρυθμίσεις ή να υιοθετούν την απαίτηση των πολιτών για αλλαγή, οι παίκτες στις Βρυξέλλες έχουν την τάση να υποστηρίζουν είτε το GERB είτε το Σοσιαλιστικό Κόμμα, επικυρώνοντας έτσι το status quo.

Και τώρα τα θετικά σημεία: Οι ψηφοφόροι δεν εγκαινίασαν μια νέα εποχή δεξιού ριζοσπαστισμού, και ακόμη και αν οι Βούλγαροι είναι πιο αμφίσημοι ως προς την Ε.Ε., συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Έτσι, όλα τα μεγάλα κόμματα και οι υποψήφιοι, τουλάχιστον στα λόγια ζητούν πιο αποτελεσματική συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αν μη τι άλλο, ο Πλεβνέλιεφ δεν θα τραβήξει τη Βουλγαρία μακριά από την Ε.Ε. - μια επιλογή που δελεάζει σήμερα πολλούς ευρωπαίους ηγέτες. Τελικά, η σταθεροποίηση της σχεδόν μονοκομματικής εξουσίας θα κάνει πιο εύκολο για την κυβέρνηση του GERB να συνεχίσει τις επώδυνες μεταρρυθμίσεις, σε μια εποχή δημοσιονομικής κρίσης.

Έτσι, ακόμη και αν η Ένωση δεν θα σωθεί από την περιφέρειά της, ούτε θα καταστραφεί από αυτήν. Οι εκλογές δεν άλλαξαν τα πάντα – κάτι που ίσως δεν είναι τόσο κακό σε αυτήν την περίπτωση.

Πρωτότυπο: http://www.foreignaffairs.com/articles/136631/ivan-krastev/what-the-bulg...

Copyright © 2002-2010 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.