Το νέο τεύχος του Foreign Affairs | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Το νέο τεύχος του Foreign Affairs

Τα περιεχόμενα, οι αρθρογράφοι, οι ιδέες
Περίληψη: 

Το τεύχος Φεβρουαρίου 2012, της ελληνικής έκδοσης του περιοδικού Foreign Affairs περιέχει σημαντικές αναλύσεις για τα διεθνή οικονομικά ζητήματα που γεννά η κρίση καθώς και τον εξελισσόμενο κοινωνικό μετασχηματισμό. Παράλληλα, ανοίγει τους φακέλους «Σκόπια» και «Ιράν».

Ο ΛΟΥΚΑΣ Γ. ΚΑΤΣΩΝΗΣ είναι οικονομολόγος και δημοσιογράφος, διευθυντής του Foreign Affairs, The Hellenic Edition

Για το ευρώ και τα «απίθανα μαθηματικά» της ελληνικής οικονομίας γράφει ο καθηγητής του Harvard, MARTIN FELDSTEIN, υποστηρίζοντας ότι το κοινό νόμισμα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει αφού οι ευρωπαϊκές Συνθήκες δεν επέτρεψαν ούτε στη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να λειτουργήσει σαν έσχατος δανειστής ούτε να ξεφύγει από τον στενά αντιπληθωριστικό της ρόλο. Σημαντικό είναι επίσης ότι η Ευρώπη ρητά προβλέπει ότι καμιά χώρα δεν πρέπει να «διασωθεί» σε περίπτωση οικονομικής αποτυχίας. Έτσι η Ελλάδα βρέθηκε σε μια δίνη από την οποία δύσκολα μπορεί να ξεφύγει. Αν η Ευρώπη θέλει να προχωρήσει είτε με την Ελλάδα είτε χωρίς αυτής θα πρέπει να θεσπίσει κοινούς συνταγματικούς δημοσιονομικούς κανόνες.

Από την πλευρά του, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Berkeley, BARRY EICHENGREEN περιγράφει τις δύο προηγούμενες νομισματικές κρίσεις, εκείνη της δεκαετίας του 1930 που οδήγησε στη Μεγάλη Ύφεση και εκείνη του 1970 που είχε ήπιες συνέπειες. Εκείνες οι κρίσεις είχαν ως πρωταγωνιστές το δολάριο και την βρετανική στερλίνα ενώ τώρα οι πρωταγωνιστές είναι το δολάριο και το ευρώ. Ποιες είναι οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν ώστε η σύγχρονη νομισματική κρίση να μη φτάσει να γίνει κατάρρευση και –πολύ περισσότερο- να μην ξαναμπεί ο κόσμος σε μια νέα μεγάλη ύφεση;

Στο πλαίσιο αυτό ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, γράφει για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, το ελληνικό πελατειακό πολιτικό σύστημα και τα εμπόδια που θέτει απέναντι στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Περιγράφει, όμως, και τις υγιείς δυνάμεις της Ελλάδας που οφείλουν να κινητοποιηθούν για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.

Επίσης, ο FRANCIS FUKUYAMA, συγγραφέας και συνεργάτης του πανεπιστημίου Stanford, αναλύει τις επιπτώσεις που έχει στη σύγχρονη δημοκρατία η συμπίεση της μεσαίας τάξης. Ως τώρα, γράφει, η φιλελεύθερη δημοκρατία αποτελεί την βασική ιδεολογία στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Όσο όμως η μεσαία τάξη συμπιέζεται, ο κόσμος θα αρχίσει να αναζητά εναλλακτικά συστήματα κοινωνικής οργάνωσης που θα δίνουν καλύτερες απαντήσεις στις ανάγκες των ανθρώπων. Χαρακτηριστικό των νέων προκλήσεων είναι το γεγονός ότι η Αριστερά πάσχει ήδη από έλλειψη αξιόπιστων προτάσεων.

Περίπου στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και ο GIDEON ROSE, διευθυντής σύνταξης του Foreign Affairs στη Νέα Υόρκη, μόνο που για εκείνον η απάντηση βρίσκεται στον συνδυασμό του φιλελεύθερου καπιταλισμού με τη μαζική δημοκρατία.

Ένα άλλο μεγάλο εθνικό θέμα καταλαμβάνει τις σελίδες του Foreign Affairs Φεβρουαρίου. Οι εξελίξεις στις σχέσεις μεταξύ των Σκοπίων και της Αθήνας, ιδιαίτερα μετά την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης που καταδικάζει την Ελλάδα, περνούν σε μια νέα φάση. Ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΖΙΑΜΠΙΡΗΣ, γράφει για την πολιτική κληρονομιά που άφησε ο Κίρο Γκλιγκόροφ, ο πρώτος πρόεδρος της FYROM, και πώς η μετριοπαθής στάση του εκφυλίστηκε στις σημερινές ακρότητες.

Ο LjUBOMIR D. FRCKOSKI, καθηγητής του Πανεπιστημίου Kiril and Metody στα Σκόπια, πρώην υπουργός Εξωτερικών της FYROM, περιγράφει τα χαρακτηριστικά της διαφωνίας για το όνομα της FYROM από την πλευρά των σκοπιανών. Σημειώνει ότι η διαφωνία μεταξύ των δύο χωρών δεν βασίζεται σε κάποιον ανταγωνισμό σχετικά με πόρους στην περιοχή αλλά αφορά σε σύμβολα και εμβλήματα. Θεωρεί ότι αποτελεί παραλογισμό η κατηγορία ότι οι σκοπιανοί «κλέβουν την ιστορία» της Ελλάδας αλλά σημειώνει ότι το ζήτημα πρέπει να κλείσει γρήγορα καθώς η χώρα του κινδυνεύει να απομονωθεί αλλά αντιμετωπίζει και κινδύνους από άλλα γειτονικά του κράτη.

Για το ίδιο θέμα, ο ευρωβουλευτής της ΝΔ και πρώην διπλωμάτης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ εξηγεί γιατί η ήττα στη Χάγη δεν φέρνει, άμεσα τουλάχιστον, προβλήματα στην Ελλάδα αλλά, αντίθετα, διατηρεί το ελληνικό βέτο για την είσοδο της FYROM στο ΝΑΤΟ πρακτικά αλώβητο. Τώρα, η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει μια νέα στρατηγική προσέγγισης μιας λύσης. Μια τέτοια στρατηγική θα μπορεί να συμπεριλαμβάνει και την καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας ως ένα σημαντικό βήμα.

Ένας ανάλογος «φάκελος» αφορά και την υπόθεση των πυρηνικών του Ιράν. Καθώς οι συζητήσεις φουντώνουν σχετικά με ένα ενδεχόμενο στρατιωτικό χτύπημα της Δύσης ή των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν, ο MATTHEW KROENIG, πρώην ειδικός σύμβουλος του αμερικανού υπουργού Άμυνας και νυν σύμβουλος για την πυρηνική ασφάλεια στο Council on Foreign Relations υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ πρέπει να χτυπήσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το Ιράν πριν καταφέρει να κατασκευάσει μια πυρηνική βόμβα. «Μετά θα είναι αργά», υπογραμμίζει. Θεωρεί ότι μια προσεκτικά σχεδιασμένη επίθεση από την Ουάσινγκτον θα μπορούσε να μετριάσει το κόστος και να γλιτώσει τον κόσμο και την περιοχή από μια νέα πυρηνική απειλή.

Ακριβώς την αντίθετη άποψη υποστηρίζει ο COLIN H. KAHL, πρώην αναπληρωτής υπουργός Άμυνας και νυν επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Georgetown, εστιάζοντας σε όλα τα προβλήματα που θα προκύψουν από ένα στρατιωτικό χτύπημα κατά του Ιράν, αλλά, το κυριότερο, υπογραμμίζοντας ότι οι ΗΠΑ έχουν πολλά ακόμα πολιτικά «εργαλεία» για να αποτρέψουν το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο.

Με την άποψη αυτή συντάσσονται και οι ALEXANDRE DEBS και NUNO P. MONTEIRO, αμφότεροι επίκουροι καθηγητές του πανεπιστημίου Yale.

Ο ZBIGNIEW BRZEZINSKI, πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ παραθέτει τις απόψεις του για τις εξελίξεις και τις νέες ισορροπίες μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Οι συσχετισμοί, υποστηρίζει, έχουν αλλάξει λόγω της ανόδου της Κίνας. Απέναντι στην πραγματικότητα αυτή οι ΗΠΑ πρέπει να εκσυγχρονιστούν, προωθώντας μια διεύρυνση της Δύσης αλλά και νέες ισορροπίες στην Ανατολή. Οι ρόλοι της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Τουρκίας αλλά και της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και της Ταϊβάν είναι κρίσιμοι για αυτό που πολιτικά ορίζεται ως Δύση.