Η ψήφος και τα εθνικά θέματα

Η χώρα μας διανύει από αρκετών μηνών περίοδο πολιτικής αστάθειας που προήλθε από την ανεπιτυχή αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που διέρχεται. Η αστάθεια αυτή έχει ήδη οδηγήσει σε μία εκλογική αναμέτρηση, αυτή της 6ης Μαΐου, η οποία, όμως, δεν έδωσε πολιτική λύση και οδηγεί την χώρα σε μία δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, αυτή της 17ης Ιουνίου.

Το ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε πολίτη είναι η άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος, τουτέστιν η επιλογή των πολιτικών προσώπων που προσφέρονται να υπηρετήσουν το Έθνος κατά τον καλύτερο για τα συμφέροντα του τρόπο. Για να ασκήσει, όμως, σωστά την δημοκρατική του επιλογή ο πολίτης –ψηφοφόρος θα πρέπει να έχει μία σαφή εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα και τον τρόπο επίλυσής τους από τους υποψήφιους πολιτικούς.

Από τις μέχρι τούδε δημόσιες παρουσιάσεις των θέσεων όλων των κομμάτων και των υποψηφίων τους, η οικονομική κρίση εμφανίζεται ως δήθεν το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός και προτείνεται η λύση του με ψευτοδιλήμματα μεταξύ μνημονίου και δραχμής, εντός ή εκτός ευρωζώνης, καθώς και κριτική των εκάστοτε δηλώσεων ξένων παραγόντων, ενώ το ουσιαστικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, πέραν του εντοπισμού των υπαιτίων και των λόγων που οδήγησαν στην κρίση, είναι η ανυπαρξία εθνικού προγράμματος αναδιάρθρωσης και ανάπτυξης των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Για άλλη μία φορά το ελληνικό πολιτικό σύστημα βρήκε εξιλαστήριο θύμα τον ξένο παράγοντα για να καλύψει τις δικές του αδυναμίες και βαρύτατες ευθύνες. Ο αποπροσανατολισμός όμως του πολίτη-ψηφοφόρου δεν περιορίζεται στα ανωτέρω, συνοπτικώς αναφερθέντα. Επεκτείνεται και σε άλλα σοβαρά θέματα όπως αυτά της εξωτερικής πολιτικής τα οποία απουσιάζουν παντελώς από τον δημόσιο διάλογο, ως μη υπάρχοντα, επιδρώντας αρνητικά στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των πολιτών καθ’ όσον περιορίζεται το δικαίωμα στην πλήρη γνώση των θέσεων των κομμάτων και των υποψήφιων τους, οδηγώντας έτσι σε ενδεχόμενη εσφαλμένη επιλογή κόμματος.

Με βάση τα προγράμματα των κομμάτων που συμμετέχουν στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, θα γίνει κατωτέρω μία συνοπτική καταγραφή των θέσεων τους στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Δεδομένου ότι διανύουμε προεκλογική περίοδο (σ.σ.: την χρονική στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές) θα ήταν άκομψο να εκφρασθούν κρίσεις και απόψεις από τον συντάκτη του άρθρου αυτού επί των θέσεων των κομμάτων στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Επαφίεται στον αναγνώστη η συναγωγή των.

Η παράθεση των κομμάτων ακολουθεί την σειρά επιτυχίας τους στις εκλογές της 6ης Μαΐου.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ευρωπαϊκή Ένωση- ΝΑΤΟ :

Η Ν.Δ θεωρεί ότι η χώρα μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρωπαϊκής Οικογένειας (Ε.Ε) και συνεπής εταίρος του ΝΑΤΟ. Πρεσβεύει ότι ενισχύοντας τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, εδραιώνει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και προωθεί στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού τις παραδοσιακές σχέσεις με τις ΗΠΑ.

Κυπριακό:

Επιδιώκει μία λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική, χωρίς στρατεύματα κατοχής, συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Μία λύση που θα εδράζεται στα ψηφίσματα και στις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και θα σέβεται τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκτιμά ότι η λύση θα πρέπει να γεννηθεί στην Κύπρο και να γίνει πρωτίστως αποδεκτή από τους ίδιους τους Κύπριους.

Σλαβική επιβουλή κατά της Μακεδονίας:

Στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, πιστεύει σε μία κοινώς αποδεκτή λύση για όλες τις χρήσεις (erga omnes) και προωθεί πολιτικές καλής γειτονίας, θεωρώντας το αυτονόητο και για την άλλη πλευρά. Ο οποιοσδήποτε γεωγραφικός προσδιορισμός δεν είναι δυνατό να αμφισβητεί το γεγονός ότι ο όρος Μακεδονία είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής ιστορίας και του Ελληνικού πολιτισμού.

Τουρκία:

Στηρίζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της, χωρίς όμως «εκπτώσεις» στην ανάγκη εναρμόνισης της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Θεωρεί ότι είναι ευρωπαϊκή απαίτηση ο σεβασμός του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και ότι είναι υποχρέωση της Τουρκίας ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, των διεθνών και διμερών συνθηκών, της κυριαρχίας και των δικαιωμάτων των άλλων κρατών, με την πολιτική δε του casus belli δεν επιτυγχάνονται τα ανωτέρω.

Υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ :

Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, η ανακήρυξη και, στη συνέχεια, η συμφωνία για την ΑΟΖ είναι αυτονόητοι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής του κόμματος.

Αλβανία:

Στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της η οποία, όμως, διέρχεται από τον σεβασμό των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας των Βορειοηπειρωτών, που μπορεί να λειτουργεί ως γέφυρα συνεργασίας και φιλίας μεταξύ των δύο κρατών.

Λοιπές πολιτικές:

Προωθεί τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό των Δυτικών Βαλκανίων και την ειρήνη και σταθερότητα στα Βαλκάνια. Επίσης στηρίζει την πολιτική καλής γειτονίας και οικονομικής συνεργασίας στον Εύξεινο Πόντο (ΟΣΕΠ) και συμβάλλει στην σταθερότητα και ειρήνη στη Μεσόγειο, Βόρειο Αφρική, Μέση Ανατολή. Ενθαρρύνει την ανάπτυξη σχέσεων με άλλους σημαντικούς διεθνείς πόλους, όπως Ρωσία και Κίνα, και αναπτύσσει σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τον Αραβικό Κόσμο, το Ισραήλ, την Κεντρική και Ανατολική Ασία, την Υποσαχάρια Αφρική, τη Νότια Αμερική και Αυστραλία. Συμμετέχει δημιουργικά σε όλους τους Διεθνείς και σε πολλούς Περιφερειακούς Οργανισμούς.

ΣΥΡΙΖΑ

Ευρωπαϊκή Ένωση: