Πώς θα μπορούσε η Σαμάνθα Πάουερ να αλλάξει την διπλωματία των ΗΠΑ

Οι επικριτές από την αριστερά θα περιφρονήσουν την Πάουερ για την υποστήριξή της στην στρατιωτική επέμβαση στην Λιβύη και την υποστήριξή της στη δέσμευση των ΗΠΑ να αποτρέπει και να σταματά θηριωδίες σε μακρινά μέρη. Μερικοί από αυτούς τους αναλυτές πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό στον κόσμο, σχεδόν ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην εξουσία και ποιες είναι οι πολιτικές που επιδιώκονται. Παρ’ όλο που η αμερικανική ανθρωπιστική επέμβαση όντως προκαλεί ανεπιθύμητες και απρόβλεπτες συνέπειες, η Πάουερ εδώ και σχεδόν 20 χρόνια σημειώνει ότι η παθητικότητα δεν αποτελεί πανάκεια. Όπως έχει παρατηρηθεί και τεκμηριωθεί, η αδράνεια απέναντι στην βαρβαρότητα μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για μαζικούς θανάτους, σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και σκλήρυνση των πολιτικών συνθηκών - συμπεριλαμβανομένης της λαϊκής απελπισίας - που διασφαλίζουν ουσιαστικά την μεγέθυνση των ανωτέρω.

Δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό στην συζήτηση για το εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες - και ιδιαίτερα ο στρατός τους - αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για το καλό ή για το κακό στον κόσμο. Αλλά, υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί για την στελέχωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής με αξιωματούχους που παίρνουν αποφάσεις και οι οποίοι πιστεύουν ότι η χώρα μπορεί να αποτελέσει μια θετική δύναμη και θέλουν να το κάνουν πράξη. Η Πάουερ δεν είναι κάποια που ποτέ δεν είδε μια παρέμβαση που δεν της άρεσε. Ούσα και η ίδια συγγραφέας αλλά και κάποια που διατηρεί στενούς δεσμούς με προοδευτικές ΜΚΟ, η Πάουερ είναι πρόθυμη να ακούσει και να ζυγίσει τα αντεπιχειρήματα. Η θητεία της στον Λευκό Οίκο – που ήταν παράλληλη με περιφερειακών αξιωματούχων και άλλων ομολόγων της υπεύθυνων για την άμυνα, την διαχείριση πληροφοριών και την οικονομία – την βοήθησε να καταλάβει τους περιορισμούς και τις παγίδες της παρέμβασης των ΗΠΑ ανά τον κόσμο.

Επειδή οι πρώτοι περιορισμοί στην χάραξη πολιτικής από την Πάουερ ήρθαν μετά την εποχή της 11ης Σεπτεμβρίου - μια εποχή μειωμένων προϋπολογισμών στις ΗΠΑ, περιορισμού των μαχών κατά της τρομοκρατίας και της ανόδου άλλων δυνάμεων σε όλο τον κόσμο - δεν χρειάστηκε ποτέ να ξεχάσει το μάθημα για τις δυνατότητες της Ουάσινγκτον να επηρεάζει τις παγκόσμια αποφάσεις ή να παίρνει την πρωτοβουλία να παρεμβαίνει μονομερώς για την επίλυση διεθνών προβλημάτων. Η από «πρώτο χέρι» εμπειρία της για τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο πλαισιώνεται από την εξάρτηση των ΗΠΑ από πραγματικές συνεργασίες με άλλα κράτη και από την ανάγκη των Ηνωμένων Πολιτειών να συμπεριφέρονται με τρόπο που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια συνεργασία. Αυτή η αντίληψη αποτελεί τον πυρήνα της αποτελεσματικής διπλωματίας του ΟΗΕ.

Τούτου λεχθέντος, η προσωπικότητα της Πάουερ θα ξεχωρίζει απέναντι στην κουλτούρα του ΟΗΕ που επιβραβεύει το πρωτόκολλο και τις έτοιμες δηλώσεις. Η δική της προσωπικότητα είναι φυσική, όχι προσεκτικά σμιλεμένη. Λέει αυτό που σκέφτεται, και το πρόσωπό της και ο τόνος της φωνής της δείχνουν το πώς αισθάνεται. Έχει υπομονή για αστεϊσμούς και μερικές φορές παρακάμπτει το κείμενο. Ένα πρότυπό της από αυτή την άποψη είναι ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο παλιός της μέντορας που γνώρισε για πρώτη φορά στην Βοσνία. Από κάθε άποψη, η θητεία του Χόλμπρουκ ως πρέσβη των Ηνωμένων Εθνών ήταν επιτυχής, καθώς σημαδεύτηκε από μια αποφασιστική προσπάθεια να καταγράψει συγκεκριμένα επιτεύγματα: την διευθέτηση των καθυστερούμενων οφειλών των ΗΠΑ προς τον ΟΗΕ, την έκκληση για παγκόσμια προσοχή στην κρίση του AIDS και την αντιμετώπιση των μακροχρόνιων πολέμων στην Αφρική. Η Πάουερ, όπως και ο Χόλμπρουκ, έχει τη δυνατότητα να αφοπλίσει, να γοητεύσει και να χτίσει προσωπικές σχέσεις που μπορούν να την βοηθήσουν να ξεπεράσει τις γραφειοκρατικές ευγένειες που εμποδίζουν μερικές φορές να προχωρήσουν τα πράγματα στα Ηνωμένα Έθνη.

Εάν η Πάουερ μπορεί να παντρέψει την ρεαλιστική προσέγγιση του Χόλμπρουκ - χρησιμοποιώντας τον ΟΗΕ ως παράγοντα επίλυσης προβλημάτων - με την ικανότητα της φίλης της και προκατόχου της, Σούζαν Ράις, να συνδέει στενά την διπλωματία του ΟΗΕ με τις προτεραιότητες της πολιτικής της Ουάσιγκτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν επιτέλους να δουν ότι σε μια εποχή συρρικνωμένων προϋπολογισμών και διάχυσης της παγκόσμιας ισχύος, ένας Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών που λειτουργεί εύρυθμα και έχει ξαναπάρει δυνάμεις μπορεί να είναι καθοριστικό όχημα για να λειτουργούν τα πράγματα στον κόσμο.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139437/suzanne-nossel/how-samanth...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr