Οι αυτοκτονικές τάσεις των βομβιστών αυτοκτονίας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Οι αυτοκτονικές τάσεις των βομβιστών αυτοκτονίας

Η ευαίσθητη ψυχολογία τού να αυτοκτονείς για έναν σκοπό

Οι βάσεις δεδομένων των επιθέσεων αυτοκτονίας που είναι τώρα διαθέσιμες, αν και είναι χρήσιμες για ορισμένα είδη μελετών, σπάνια περιλαμβάνουν λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή των στρατολογημένων ή το ψυχολογικό ιστορικό τους. Η συλλογή τέτοιων προσωπικών δεδομένων είναι πολύ πιο δύσκολη και δαπανηρή από τη συλλογή, για παράδειγμα, λεπτομερειών σχετικά με τους στόχους που επλήγησαν. Μπορεί, επίσης, να είναι επικίνδυνη. Και δεν υπάρχει πραγματικό υποκατάστατο για την άμεση συνέντευξη από επίδοξους βομβιστές αυτοκτονίας. Όπως επισημαίνει ο Merari, μπορεί να είναι ευκολότερο να πάρει κάποιος συνέντευξη από τα μέλη τής οικογένειας των βομβιστών αυτοκτονίας, αλλά οι παρατηρήσεις και οι αναμνήσεις τους μπορούν εύκολα να στρεβλωθούν από την επιθυμία τους να δουν τους νεκρούς συγγενείς τους με ένα θετικό πρίσμα [8].

«Η επίθεση» προτείνει επίσης μια περιέργως ανεξερεύνητη εξήγηση για την βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας: ότι οι βομβιστές αυτοκτονίας είναι αυτοκτονικοί. Αυτή είναι μια έννοια που λίγες μελετητές έχουν εξετάσει σοβαρά. Ένας νεαρός μελετητή που ονομάζεται Adam Lankford έχει κριτικάρει σκληρά ανώτερους συναδέλφους του για την αδιαφορία τους σε μια προφανή αλήθεια: ότι οι «μάρτυρες» με το να αυτοκτονούν εθελοντικά για μια αιτία, είναι εξ ορισμού αυτοκτονικοί. Ένα αντεπιχείρημα στην εργασία τού Lankford είναι ότι οι επιθέσεις αυτοκτονίας έχουν την τάση να έρχονται κατά κύματα - αλλά αυτό είναι αλήθεια και για τις απλές αυτοκτονίες, οι οποίες έχει επίσης αποδειχθεί ότι είναι μεταδοτικές.

Με λίγα λόγια, παρότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις αυτοκτονίας είναι ένα πιεστικό πρόβλημα, εξακολουθούμε να γνωρίζουμε λίγα πράγματα για τους μεμονωμένος παράγοντες κινδύνου που κάνουν ένα μέλος μιας οικογένειας να γίνει «μάρτυρας» και ένα άλλο γιατρός, ακόμη κι αν και οι δύο μεγάλωσαν στο ίδιο πολιτικό περιβάλλον. Τελικά, μπορεί να είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε μια σειρά ατομικών και κοινωνικών παραγόντων κινδύνου για να συμπληρώσουμε τους πολιτικούς παράγοντες που είναι ήδη γνωστοί.

Εν τω μεταξύ, «Η επίθεση» προσφέρει μια σημαντική υπενθύμιση ότι η πολιτική κατάσταση δεν αποτελεί επαρκή εξήγηση ή απάντηση στις τραγωδίες των βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας. Ούτε οι Ισραηλινοί ούτε οι Παλαιστίνιοι απεικονίζονται στην ταινία ως ηρωικοί ή απλά γενναίοι. Ο Amin επιλέγει να μην βοηθήσει την αστυνομία στην έρευνά της για την οικογένειά του ή την ευρύτερη ομάδα που εμπλέκεται στην επίθεση. Εν τω μεταξύ, πολλοί από τους Ισραηλινούς συναδέλφους τού γιατρού στρέφονται εναντίον του, παρά το γεγονός ότι του αναγνωρίζουν ότι δεν γνώριζε τα σχέδια της συζύγου του. Δυστυχώς, ο Αραβικός Σύνδεσμος έχει απαγορεύσει την προβολή της ταινίας στις αραβικές χώρες, με το σκεπτικό ότι ο σκηνοθέτης παραβίασε έναν νόμο που ισχύει εδώ και δεκαετίες, ο οποίος απαγορεύει στους πολίτες τού Λιβάνου να εργάζονται στο Ισραήλ, όπου γυρίστηκε η ταινία. Περιττό να πούμε ότι η απαγόρευση αυτή είναι εντελώς αντίθετη με το πνεύμα με το οποίο έγινε η ταινία. Ο Doueiri παραδέχεται ότι μεγαλώνοντας στην Δυτική Βηρυτό «ζώντας την μια ισραηλινή βομβιστική επίθεση μετά την άλλη», σκεφτόταν τους Ισραηλινούς ως τους «Darth Vader» της Μέσης Ανατολής [9] (στμ: ο Darth Vader είναι ο «κακός» στο φιλμ Ο Πόλεμος των Άστρων). Όμως, με την πάροδο του χρόνου, η άποψή του για το Ισραήλ «απομυθοποιήθηκε», είπε. «Προσπαθήσαμε την ένοπλη αντίσταση, και δεν λειτούργησε», [9] υπογραμμίζει ορθώς ο Doueiri.

Μέχρι το τέλος τής ταινίας, ο γιατρός αναγνωρίζει ότι η κάθε πλευρά είναι εγκλωβισμένη σε ένα κύκλο τραύματος και φόβου προς τον άλλο, η κάθε μια ισχυριζόμενη ότι αποτελεί το μεγαλύτερο θύμα τής τρομοκρατίας τής άλλης». Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι κατασταλτικές αντιδράσεις, είτε Ισραηλινές είτε Παλαιστινιακές, θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Αυτό το είδος τής ψυχολογικής διορατικότητας είναι πιθανόν να μην αποτελεί μια συνταγή για την επίλυση της σύγκρουσης. Αλλά μπορεί να είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτό τον στόχο.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139883/jessica-stern/the-suicidal...

Σύνδεσμοι: