Το αληθινό πρόσωπο του Φετουλάχ Γκιουλέν

Αυτό το διάστημα στην Τουρκία συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα σχετικά με έντονα φαινόμενα διαφθοράς που συγκλονίζουν την ισλαμιστική κυβέρνηση Ερντογάν. Η προσεκτική ανάλυσή τους αναδεικνύει μια έντονη και εξουθενωτική ενδοϊσλαμιστική διαμάχη μεταξύ του Ισλαμιστικού Μυστικιστικού Τάγματος του Ιμάμη, του δήθεν «ηπίου Ισλάμ» τού Φετουλάχ Γκιουλέν (και της οργάνωσής του, των «Φετουλαχή») και του Ερντογάν.

Τα συνεχή λάθη του υπουργού Εξωτερικών, Νταβούτογλου, υιοθετούμενα από τον Ερντογάν, αυξάνουν πλέον και τα εσωτερικά μέτωπα εις «την φίλη, γείτονα και σύμμαχο» Τουρκία. Η ανάδυση αυτών των ενδοϊσλαμιστικών προβλημάτων στους κόλπους τού αντιστοίχου κομματικού και ευρυτέρου πολιτικού χώρου, συνδυαζόμενα με την δημιουργία οιονεί συροκουρδικού κράτους στα νότια και νοτιοανατολικά συροτουρκικά σύνορα και επί συριακών εδαφών, αλλά και η αναζωπύρωση της δυσπιστίας και της ένοπλης δραστηριότητος των κουρδικών πληθυσμών της νοτιο-ανατολικής και ανατολικής Ανατολίας επί των τουρκικών εδαφών, δεν επιτρέπουν εφησυχασμό στην Αθήνα όπως και στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Στα ανωτέρω εσωτερικά προβλήματα του τουρκικού ισλαμικού πολιτικού και πολιτισμικού χώρου προστίθενται και η ταχεία πτώση της τουρκικής λίρας, οι άρτι παρασχεθείσες «συμβουλές» του ΔΝΤ προς την Άγκυρα και ακόμη η αντιπαράθεση μεταξύ κοσμικού μετακεμαλιστικού και αριστερού στοιχείου και της ισλαμιστικής κυβέρνησης του ΑKP.

Η επίθεση του Ερντογάν εναντίον του Πρέσβεως των ΗΠΑ στην Άγκυρα αλλά και εναντίον τού (πρώην νουριστή και μεβλεβή) ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν και της οργάνωσής του, η οποία διαθέτει περίπου 1.000 ισλαμικά κολέγια ανά τον πλανήτη και περίπου 140 στις ΗΠΑ, αποδεικνύει τον πανικό τού κατά φαντασίαν «σουλτάνου» Ερντογάν, του καρατομούντος ηγετικά στελέχη τής Αστυνομίας επειδή έκαναν το καθήκον τους (αλλά και επειδή ανήκουν στο κίνημα Γκιουλέν) συλλαμβάνοντες κάποιους διεφθαρμένους και διαφθορείς, υπευθύνους των οικονομικών σκανδάλων συγκλονίζοντας την γείτονα, και καταρώμενος τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ως... υπεύθυνους για την παρούσα αναταραχής.

Ο Ερντογάν όμως, πιθανώς, να καταβάλλει πλέον το τίμημα των κατωτέρω πράξεών του εις την διεθνή , λεγομένη, κοινότητα:

- Απαγόρευση της συμμετοχής τού κράτους τού Ισραήλ στην κρίσιμη για την ισραηλινή εθνική ασφάλεια ΝΑΤΟϊκή αεροπορική άσκηση «Anatolian Eagle» AE-08/4 κατά την περίοδο 3-14 Νοεμβρίου τού 2008.
- Εξύβριση από τον Ερντογάν τού Ισραηλινού προέδρου Σιμόν Πέρεζ, ως εγκληματία, στο Νταβός την 30/01/2009.
- Επιχείρηση διάσπασης της ισραηλινής ζώνης αποκλεισμού στην Γάζα (πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» και συνέχεια).
- Γελοιοποίηση της αναγνώρισης του επεισοδίου Μαβί Μαρμαρά και της «συγνώμης» από πλευράς Νετανιάχου, την 24η/12/2013.
- Απειλή τού Ερντογάν εναντίον τού Ισραήλ ότι θα διασπάσει ο ίδιος την ισραηλινή Ζώνη Αποκλεισμού επιβαίνων τουρκικής φρεγάτας.
- Παράδοση 10 Ιρανών συνεργαζομένων με τις Ειδικές Υπηρεσίες τού Ισραήλ στην κυβέρνηση της Τεχεράνης, στις αρχές τού 2012.
- Εκδήλωση ενδιαφέροντος του Ερντογάν για προμήθεια όπλων από την Κίνα τον Οκτώβριο του 2013, κάτι που ενόχλησε ιδιαιτέρως τις ΗΠΑ.
- Συνεχής προώθηση ισλαμιστών τής Αλ Κάιντα και θυγατρικών ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων στα συριακά εδάφη μέσω της Τουρκίας με δαπάνες τής Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, υπό την ηγεσία του αρχηγού της τουρκικής ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, κτλ.

Πάντως, όχι. Ο Φετουλάχ Γκιουλέν δεν είναι αντίθετος με τον πλήρη εξισλαμισμό τής Τουρκίας ούτε με τη νεο-οθωμανική ηγεμονική ονείρωξή της. Διαφωνεί, απλώς με τον Ερντογάν ως προς τις μεθόδους τού τελευταίου, τις οποίας θεωρεί βάρβαρες και καταστροφικές σε ό, τι αφορά τον αθόρυβο εξισλαμισμό τής τουρκικής εξουσιαστικής ελίτ.

Διαφωνεί με τον ερντογανικό νόμο περί απαγόρευσης των ιδιωτικών του κολεγίων τα οποία του αποφέρουν μεγάλα κέρδη και αποτελούν τον μηχανισμό παραγωγής των στελεχών του στην Τουρκία και διαφωνεί με την διάθεση του Ερντογάν να χειραφετηθεί από την υποταγή του στο κίνημα το οποίο τον ανέδειξε: δηλαδή το δικό του.

Αναφορικά με τα θέματα της μεθόδου του εξισλαμισμού τής τουρκικής κοινωνίας και των ελίτ της, ο Γκιουλέν θεωρεί ότι πρέπει οι πιστοί του (οι οποίοι έχουν διαβρώσει, το πάλαι ποτέ με τις ευλογίες Ερντογάν και τις προτροπές Νταβούτογλου, μεγάλο μέρος τής Αστυνομίας και ένα ικανό τμήμα τού Δικαστικού Σώματος) να λειτουργούν με μετριοπαθές προσωπείο και μάλιστα ως «ιοί εισερχόμενοι δια των αρτηριών του τουρκικού κοινωνικο-πολιτικού σώματος μέχρι να φθάσουν εις τον εγκέφαλόν του και να καταλάβουν το κεντρικόν νευρικόν σύστημα αυτού. Τότε θα αποκαλύψουν ποιοί είναι και ποιός ο τελικός τους στόχος».

Επίσης, ο μέχρι τον περασμένο χρόνο, σκληρός αντισημίτης Γκιουλέν [1], ανέκρουσε εσχάτως πρύμναν αντιλαμβανόμενος ότι πρέπει να ψιμυθιώσει τον αντισημιτισμό του, ώστε να τύχει υποστήριξης από το ισραηλινό λόμπι των ΗΠΑ. Άλλωστε, είναι γνωστή η διαμονή του στην Πενσυλβάνια (ΗΠΑ) από το 1999, όπως και το ότι έχει κατηγορηθεί από την ΜΙΤ σε έκθεσή της για το σκάνδαλο Σιουσουρλούκ (κατετέθη στην κυβέρνηση Γιλμάζ στις 22/01/98) την οποία έκαμαν γνωστή έγκυρα, κοσμικού χαρακτήρα τουρκικά ΜΜΕ (Μilliyet, 19/10/2010) για το ότι «τα μέλη τού κινήματός του αποτελούν τον πλέον σημαντικό μη κυβερνητικό μηχανισμό που διατηρεί η CΙΑ στην περιοχή...» και παρέθετε στοιχεία ότι «...η απώτερη και κεκαλυμμένη επιδίωξη του Γκιουλέν είναι να εγκαθιδρύσει στην Τουρκία ένα ισλαμικό καθεστώς στο πρότυπο του Ιράν».

Ας εξετάσουμε, όμως, μερικά αποσπάσματα από τα αποσυρθέντα πλέον, αντισημιτικά, αντικομμουνιστικά και λοιπά κείμενα τού Γκιουλέν, τα οποία μιλούν από μόνα τους, ως προς τις πραγματικές θέσεις του, χωρίς να χρειάζονται ιδιαίτερο σχολιασμό.

Ο ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ «ΗΠΙΟΥ ΙΜΑΜΗ»