Στο μυαλό τού Πούτιν | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Στο μυαλό τού Πούτιν

Ο Alexander Dugin και η φιλοσοφία πίσω από την εισβολή στην Ουκρανία

Το 2008, ο Ντούγκιν έγινε καθηγητής στο κορυφαίο πανεπιστήμιο της Ρωσίας, το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, και επικεφαλής τής εθνικής κοινωνιολογικής οργάνωσης «Κέντρο Συντηρητικών Μελετών». Εμφανίζεται επίσης τακτικά σε όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια τής Ρωσίας, σχολιάζοντας τόσο εγχώρια ζητήματα όσο και εξωτερικής πολιτικής. Το προφίλ του έχει μόνο αυξηθεί από την εποχή των διαδηλώσεων υπέρ τής δημοκρατίας τον χειμώνα τού 2011-12 και την κίνηση του Πούτιν περίπου την ίδια εποχή να οικοδομήσει μια Ευρασιατική Ένωση [11]. Η υπέρμετρη παρουσία του στην ρωσική δημόσια ζωή είναι ένα σημάδι τής έγκρισης του Πούτιν. Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, ιδίως η τηλεόραση, ελέγχονται σχεδόν εξ ολοκλήρου από το Κρεμλίνο. Αν το Κρεμλίνο αποδοκιμάζει (ή δεν έχει πλέον μια χρήση για) μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, θα τον (ή την) έβγαζε από τα ερτζιανά.

Ο Ντούγκιν και άλλοι ομοϊδεάτες στοχαστές έχουν ενστερνιστεί απόλυτα την δράση τής ρωσικής κυβέρνησης στην Ουκρανία, καλώντας την να προχωρήσει περαιτέρω και να καταλάβει τα ανατολικά και νότια της Ουκρανίας, η οποία, όπως γράφει, «καλωσορίζει την Ρωσία, περιμένει για αυτό, παρακαλεί την Ρωσία να έρθει» [12]. Οι Ρώσοι συμφωνούν. Οι θετικές αξιολογήσεις για τον Πούτιν [13] έχουν ανέβει από τον περασμένο μήνα, και το 65% των Ρώσων πιστεύουν ότι [14] η Κριμαία και οι ανατολικές περιοχές τής Ουκρανίας είναι «ουσιαστικά ρωσικό έδαφος» και ότι «η Ρωσία είναι σωστό να κάνει χρήση στρατιωτικής βίας για την υπεράσπιση του πληθυσμού». Ο Ντούγκιν, λοιπόν, έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τον Πούτιν. Έχει εκλαϊκεύσει την θέση τού προέδρου σε θέματα όπως τα όρια της προσωπικής ελευθερίας, μια παραδοσιακή αντίληψη της οικογένειας, η μισαλλοδοξία για την ομοφυλοφιλία, και η κεντρικότητα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού στην αναγέννηση της Ρωσίας ως μεγάλης δύναμης. Αλλά, η μεγαλύτερη δημιουργία του είναι ο νεο-Ευρασιατισμός.

Η ιδεολογία τού Ντούγκιν έχει επηρεάσει μια ολόκληρη γενιά συντηρητικών και ριζοσπαστικών ακτιβιστών και πολιτικών, οι οποίοι, εάν τους δινόταν η ευκαιρία, θα πάλευαν για να προσαρμόσουν τις βασικές αρχές της στην πολιτική τού κράτους. Λαμβάνοντας υπόψη την άθλια κατάσταση της ρωσικής δημοκρατίας, και την συνεχή κίνηση της χώρας μακριά από τις δυτικές ιδέες και τα ιδανικά, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι αυξάνονται οι πιθανότητες να δει τον νεο- Ευρασιατισμό να κατακτά νέους ορίζοντες. Αν και η μορφή που του έχει δώσει ο Ντούγκιν είναι πολύ θεωρητική και βαθιά μυστικιστική, αποδεικνύεται ότι είναι ένας ισχυρός υποψήφιος για τον ρόλο τού επικεφαλής τής ρωσικής ιδεολογίας. Το εάν ο Πούτιν μπορεί να τον ελέγξει, όπως έχει ελέγξει τόσους και τόσους άλλους, είναι ένα ερώτημα που μπορεί να καθορίσει την μακροζωία του.