Το Ferguson από μακριά | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Το Ferguson από μακριά

Πώς βλέπει ο κόσμος τις διαδηλώσεις
Περίληψη: 

Καθώς η αναταραχή ξεδιπλώνεται στο Ferguson, τα ερωτηματικά σχετικά με την αφοσίωση των Ηνωμένων Πολιτειών στα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται και πάλι σε πηχυαίους τίτλους στις ειδήσεις σε όλο τον κόσμο.

Η MARY L. DUDZIAK είναι καθηγήτρια Νομικής στην έδρα Asa Griggs Candler στο Πανεπιστήμιο Emory. Το κείμενο αυτό προκύπτει εν μέρει από το βιβλίο της με τίτλο Cold War Civil Rights: Race and the Image of American Democracy [1].

Καθώς ξεδιπλώνεται η αναταραχή στο Ferguson του Missouri, τα ερωτήματα σχετικά με την δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι για μια ακόμη φορά στην κορυφή των ειδήσεων σε όλο τον κόσμο. Το δυσάρεστο διεθνές προσκήνιο σε τέτοια εσωτερικά προβλήματα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Η αμερικανική φυλετική ανισότητα κυριαρχούσε τακτικά στην κάλυψη των διεθνών ειδήσεων κατά την διάρκεια της δεκαετίας τού 1950 και του 1960. Οι Αμερικανοί πολιτικοί τελικά αναγκάστηκαν να αντιδράσουν, εν μέρει για να προστατεύσουν την εικόνα τής Αμερικής στο εξωτερικό. Καθώς αντανακλάται το πώς θα χειριστεί τις διαμαρτυρίες στο Ferguson, η κυβέρνηση Ομπάμα θα κάνει καλά να εξετάσει το γεγονός ότι, σε προηγούμενες δεκαετίες, η ομοσπονδιακή παρέμβαση ήταν τελικά αναγκαία για την προστασία τόσο των ατομικών δικαιωμάτων όσο και των εξωτερικών σχέσεων των ΗΠΑ.

Η δολοφονία τού Michael Brown, ενός άοπλου έφηβου, από έναν αστυνομικό - και οι διαμαρτυρίες που προέκυψαν - ήταν πρωτοσέλιδο σε πολλές χώρες. Στις 20 Αυγούστου, η Al Watan της Σαουδικής Αραβίας [2] και οι Times του Κουβέιτ [3] δημοσίευσαν την ίδια συγκλονιστική φωτογραφία ενός αξιωματικού με εξάρτυση «ΜΑΤ» να στοχεύει με το όπλο του μια γυναίκα πεσμένη στο έδαφος. Η Gulf News των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων [4] παρουσίαζε λευκούς αξιωματικούς των δυνάμεων επιβολής τού νόμου με εξοπλισμό στρατιωτικού τύπου και μεγάλης ισχύος τουφέκια. Η κάλυψη των γεγονότων τού Ferguson ήταν ιδιαίτερα εκτεταμένη στην Τουρκία, επίσης. Και τα πρακτορεία ειδήσεων σε όλη την Ευρώπη [5], την Αφρική και τη Νότια Αμερική έχουν παρακολουθήσει την ιστορία. Ιδιαιτέρως, η αναταραχή στο Ferguson είχε εξέχουσα θέση στην ρωσική κρατική τηλεόραση [6], θυμίζοντας την εκτεταμένη κάλυψη των αμερικανικών φυλετικών διακρίσεων κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου από την Σοβιετική Ένωση. Και στην Κίνα, ο σχολιασμός στο Xinhua [7], το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων, έλεγε πως το Φέργκιουσον δείχνει ότι ένα «φυλετικό χάσμα παραμένει μια βαθιά ριζωμένη χρόνια ασθένεια που κρατά διαιρεμένη την κοινωνία των ΗΠΑ».

Πολλοί ξένοι ρεπόρτερ που καλύπτουν την ιστορία, κατηγορούν τις Ηνωμένες Πολιτείες για υποκρισία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν «επιτεθεί σε σχεδόν 200 χώρες σε όλο τον κόσμο για τις λεγόμενες χαμηλές επιδόσεις τους στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», έγραψε πρόσφατα ο Li Li, ένας δημοσιογράφος τού Xinhua. Αλλά «αυτό που πρέπει να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι να επικεντρωθούν στην επίλυση των δικών τους προβλημάτων και όχι πάντα να κουνούν το δάχτυλο σε άλλους». Ομοίως, ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ τού Ιράν επέκρινε στο Twitter [8] τις επιδόσεις των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρουσιάζοντας φωτογραφίες από το Ferguson παράλληλα με ιστορικές εικόνες φυλετικού διαχωρισμού [9] και χρησιμοποιώντας το hashtag #Ferguson. Η κριτική από τον Χαμενεΐ και από κινεζικές πηγές θα μπορούσε να αναμένεται, αλλά η ιστορία δείχνει ότι οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες γίνονται γενικά μια δικαιολογία για άλλα έθνη ώστε να αγνοούν τα ανθρώπινα δικαιώματα στο δικό τους έδαφος. Οι κατάφωρες ρατσιστικές διακρίσεις, επιπλέον, υπονομεύουν τις προσπάθειες των ΗΠΑ να απευθύνουν έκκληση στις καρδιές και τα μυαλά των λαών του κόσμου.

Για τους ιστορικούς των Ηνωμένων Πολιτειών κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η παγκόσμια αντίδραση στο Ferguson είναι συνήθης. Οι διαδηλώσεις ενάντια στον αμερικανικό ρατσισμό και τις διακρίσεις αποτελούσαν μια παγκόσμια ιστορία στις δεκαετίες τού 1950 και του 1960. Σκεφτείτε τι συνέβη το 1963. Διαδηλωτές υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, μια πόλη με ενδημικές διακρίσεις. Οι άρχοντες της πόλης αντέδρασαν με το να πάρουν μια διαταγή δικαστηρίου εναντίον των πορειών διαμαρτυρίας. Οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν, ωστόσο, και διαδηλωτές συνελήφθησαν. Στην συνέχεια, στις αρχές Μαΐου, παιδιά οργάνωσαν μια ειρηνική πορεία και αντιμετώπισαν τις πυροσβεστικές μάνικες υψηλής πίεσης τού Αστυνομικού Επίτροπου Eugene "Bull" Connor, ο οποίος ισοπέδωνε διαδηλωτές πάνω σε κτήρια και τους έριχνε στο έδαφος. Εικόνες από ένα σκυλί τής αστυνομίας να επιτίθεται σε έναν νεαρό άνδρα στο έλεος ενός αστυνομικού σύντομα εμφανίστηκαν σε εφημερίδες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο.

Στην Σοβιετική Ένωση, το Μπέρμιγχαμ απεικονίστηκε ως ένα ιδιαίτερα δραματικό παράδειγμα ρατσισμού, αλλά ο ρατσισμός ήταν ήδη από καιρό ένα θέμα στην Σοβιετική αντιαμερικανική προπαγάνδα. Οι Σοβιετικοί, συνειδητοποιώντας ότι η γνώση για τις αμερικανικές διακρίσεις ήταν διαδεδομένη, την χρησιμοποίησαν εκτενώς. Κινούμενα σχέδια του 1963 έδειχναν έναν αφροαμερικανό μαθητή να του απαγορεύεται η είσοδος στο σχολείο από έναν θυμωμένο Bull Connor, με μέλη τής Κου Κλουξ Κλαν, ρατσιστικά σύμβολα και καμένους σταυρούς στο παρασκήνιο. Αμερικανοί διπλωμάτες κατά την χρονική στιγμή ανησυχούσαν ότι η προπαγάνδα για τον ρατσισμό ήταν αποτελεσματική, επειδή συχνά βασιζόταν σε πραγματικές ιστορίες στις ειδήσεις.