Επιχείρηση Dragoon Ride | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Επιχείρηση Dragoon Ride

Η υπόσχεση και οι παγίδες της στρατηγικής των ΗΠΑ στις χώρες της Βαλτικής
Περίληψη: 

Το Dragoon Ride απεικονίζει την νέα έμφαση που δίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ στις στρατιωτικές ασκήσεις κατά μήκος της ανατολικής περιφέρειάς του, την αυξανόμενη σημασία των επικοινωνιακών στρατηγικών για το ΝΑΤΟ, και τις αδυναμίες τόσο των δεσμεύσεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη όσο και του τρόπου με τον οποίο τις πλαισιώνει.

Ο ROBBIE GRAMER είναι Υποδιευθυντής του Κέντρου Brent Scowcroft για την Διεθνή Ασφάλεια στο Ατλαντικό Συμβούλιο.

Τον Μάρτιο, μια στρατιωτική φάλαγγα των ΗΠΑ διέσχισε μια απόσταση 1.100 μιλίων σε έξι χώρες της Ευρώπης. Η φάλαγγα (η οποία περιελάμβανε στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ που αριθμούσε πάνω από 500 άτομα και 120 οχήματα) που πορεύθηκε μέσα από την Εσθονία, την Λετονία, την Λιθουανία, την Πολωνία και την Τσεχική Δημοκρατία κι έπειτα γύρισε στην βάση της στην Γερμανία, αποτελούσε την μεγαλύτερη που είχε δει η Ευρώπη μετά την Μάχη των Αρδεννών, το 1944.

Αυτή η επιχείρηση, που ονομάστηκε Dragoon Ride, αποτέλεσε ένα συναρπαστικό δείγμα επίδειξης σε έναν κόσμο κλονισμένο από την κρίση στην Ουκρανία. Όμως, η επιχείρηση αυτή επιδεικνύει επίσης τα πλεονεκτήματα και τις παγίδες των αμερικανικών δεσμεύσεων για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, ενώ προσφέρει μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο η σύγκρουση στην Ουκρανία ανάγκασε το ΝΑΤΟ να επανεξετάσει τον σκοπό και το μέλλον του.

Πριν ξεσπάσει η κρίση στην Ουκρανία, οι περισσότεροι διατλαντικοί πολιτικοί θα χλεύαζαν την ιδέα ενός συμβατικού πολέμου στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η εικόνα ρωσικών τανκ να περιδιαβαίνουν κατά μήκος των συνόρων της χώρας με τους γείτονές της αποτελεί απομεινάρι της ιστορίας του Ψυχρού Πολέμου, παρά τις διαρκώς τεταμένες σχέσεις του ΝΑΤΟ με την πρώην αντίπαλο του.

15052015-1.jpg

Συντηρητής φέρει πύραυλο αέρος-εδάφους δίπλα στα μαχητικά αεροσκάφη Sukhoi Su-25 κατά την διάρκεια άσκησης στην Σταυρούπολη, στην νότια περιοχή της Ρωσίας, στις 12 Μαρτίου του 2015. EDUARD KORNIYENKO / REUTERS

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, βέβαια, άλλαξε δραματικά αυτή την αντίληψης. Η σίγουρη και ασφαλής Ευρώπη, ο ακρογωνιαίος λίθος της εμπλοκής των ΗΠΑ στον κόσμο, φαίνεται να ανήκει στο παρελθόν. Και το ΝΑΤΟ, που δημιουργήθηκε αρχικά για να αποτρέψει το να συμβεί ποτέ μια τέτοια καταστροφή, αιφνιδιάστηκε.

Στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2014 στην Ουαλία, οι ηγέτες της Συμμαχίας παρουσίασαν το Σχέδιο Ετοιμότητας Δράσης, με στόχο να κατευνάσουν τους ανήσυχους συμμάχους που ξαγρυπνούσαν αναρωτώμενοι ποια θα ήταν η επόμενη κίνηση του Πούτιν. Το σχέδιο αφορούσε την ανάκαμψη των ατροφικών αποτρεπτικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ, που περιλαμβάνουν αύξηση των αποστολών αεροπορικής αστυνόμευσης της Βαλτικής, ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων στις ανατολικές περιοχές, επέκταση της στρατιωτικής εκπαίδευσης και αποστολές άσκησης, καθώς και επέκταση των περιπολιών στην Βαλτική Θάλασσα, την Μαύρη Θάλασσα και την Μεσόγειο. Το σχέδιο του ΝΑΤΟ ήταν φιλόδοξο, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι εσωτερικές διαιρέσεις της συμμαχίας, η συρρίκνωση των αμυντικών προϋπολογισμών σε όλες τις χώρες-μέλη και η κούραση από τον πόλεμο που επήλθε μετά από μια εξαντλητική δεκαετία στο Αφγανιστάν. Ήταν όμως κι αυτό ανεπαρκές.

Οι στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ εξυπηρετούν τον διπλό σκοπό της ενίσχυσης της στρατιωτικής διαλειτουργικότητας και της επίδειξης των δυνατοτήτων του στην Ρωσία. Όμως το ΝΑΤΟ ξοδεύει μήνες για τον σχεδιασμό τους, δεν ελέγχει ποτέ πραγματικά την ικανότητα του για ταχεία αντίδραση στις κρίσεις που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μέσα σε λίγες μέρες ή ακόμα και ώρες με λίγο παραπάνω από 6.000 στρατιώτες. Σε αντίθεση, το ρωσικό συμπληρωματικό πρόγραμμα ασκήσεων στην Δυτική Περιφέρεια, το οποίο μπορεί να οργανωθεί μέσα σε 24 ώρες, κυμαίνεται μεταξύ 65.000 έως 155.000 στρατιωτών [1].

Στην Ουαλία, μέλη του ΝΑΤΟ υπέγραψαν μια ιστορική υπόσχεση να αναστρέψουν την πτωτική τάση των αμυντικών δαπανών σε ολόκληρη την Συμμαχία. Αλλά σήμερα, μόνο τέσσερα από τα 28 μέλη πληρούν την αξίωση για αμυντικές δαπάνες της τάξεως του 2% του ΑΕΠ, και λίγοι έχουν δηλώσει ότι σκοπεύουν να το αλλάξουν αυτό. Επιπλέον, το σχέδιό τους να βάλουν μπρος μια προωθημένη δύναμη 5.000 στρατιωτών έτοιμων να μεταβούν στο πεδίο της μάχης μέσα σε λίγες μέρες, που αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους των δεσμεύσεων της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, ήρθε αντιμέτωπο από την αρχή με προβλήματα που σχετίζονταν με την δέσμευση, την χρηματοδότηση και τις δυνατότητες.

Ως απάντηση, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέπτυξαν το δικό τους πρόγραμμα, την Πρωτοβουλία Ευρωπαϊκής Διαβεβαίωσης, για να συμπληρώσει το Σχέδιο Ετοιμότητας Δράσης του ΝΑΤΟ με πάνω από 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια για να χρηματοδοτήσει τις προσπάθειες ενίσχυσης της ευρωπαϊκής ασφάλειας κατά την περίοδο 2015-2016. Ωστόσο, η πρωτοβουλία αποτελεί προσωρινό μπάλωμα ˑ αντί να επεκτείνει τις στρατιωτικές ασκήσεις και δραστηριότητες στην Ευρώπη, μόλις που καταφέρνει να διατηρήσει στα σημερινά επίπεδα τις ήδη υπάρχουσες (τα προγράμματα είχαν αρχικά προγραμματιστεί να χαλαρώσουν μέσα στα επόμενα χρόνια). Μετά από δύο χρόνια προσωρινών λύσεων, εάν η τρέχουσα γραφειοκρατική αδράνεια συνεχιστεί, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν την αργή διάλυση της εικόνας της ισχύος τους στην Ευρώπη.

Εισάγετε στην κατάσταση αυτή την Επιχείρηση Dragoon Ride, ένα κομβόι με στόχο την διάλυση της εν λόγω ζοφερής εικόνας. Σε τακτικό επίπεδο, η επιχείρηση περιελάμβανε στρατιωτική εκπαίδευση και υλικοτεχνική αξία. Ο Ανώτατος Διοικητής της συμμαχίας του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, στρατηγός Philip Breedlove, δήλωσε ότι το κομβόι δοκίμασε πολλά πράγματα τα οποία το ΝΑΤΟ δεν είχε κάνει εδώ και χρόνια, όπως είναι η εισαγωγή των στρατιωτών στις δυνατότητες των μεγάλων αποστάσεων και ο συντονισμός αναφορικά με τις «πολλαπλές διελεύσεις συνόρων και το ποιες γέφυρες είναι σε θέση να αντέξουν το βάρος των οχημάτων».[2] Τα στρατεύματα εξοικειώθηκαν με τις λειτουργικές και τις υλικοτεχνικές λεπτομέρειες που οι πολιτικοί τείνουν να παραβλέπουν, οι οποίες, όμως, αποδεικνύονται ζωτικής σημασίας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ήταν επίσης ένας τρόπος για να επιστραφεί ο εξοπλισμός πίσω στην Γερμανία μετά από ελιγμούς στα κράτη της Βαλτικής.

15052015-2.jpg