Το ζήτημα της πείνας
Η εξάλειψη της πείνας απαιτεί περισσότερες δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις στην αγροτική ανάπτυξη, περισσότερη τοπική επιστημονική έρευνα αναφορικά με τα οικογενειακά αγροκτήματα, πολιτικές που αυξάνουν την αποτελεσματικότητα των αγορών τροφίμων, πιο ολοκληρωμένες αλυσίδες εφοδιασμού για τους μικρούς παραγωγούς, βελτιωμένα δίκτυα ασφαλείας για πληθυσμούς υψηλού κινδύνου, καλύτερες μετεωρολογικές προβλέψεις, καθώς και προγράμματα για τον περιορισμό της απώλειας και της σπατάλης τροφίμων.
Ο HOMI KHARAS είναι βασικός συνεργάτης και αναπληρωτής διευθυντής του Αναπτυξιακού Προγράμματος για την Παγκόσμια Οικονομία στο Ινστιτούτο Brookings.
Ο JOHN W. MCARTHUR είναι βασικός συνεργάτης του Αναπτυξιακού Προγράμματος για την Παγκόσμια Οικονομία στο Ινστιτούτο Brookings και βασικός συνεργάτης στο Ίδρυμα των Ηνωμένων Εθνών.
- previous
- Page 3of 3
- next-disabled
Το πιο σημαντικό είναι ίσως το γεγονός ότι τα προγράμματα για την αντιμετώπιση της πείνας πρέπει να συνεχιστούν, ακόμα και όταν η αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση της πείνας φαίνεται λιγότερο επείγουσα. Η παγκόσμια δράση έχει την τάση να εντείνεται όταν κάποια απότομη αύξηση των τιμών στα τρόφιμα ωθήσει το θέμα στην πολιτική ημερήσια διάταξη. Η αύξηση των τιμών των τροφίμων το 1973, για παράδειγμα, αποτέλεσε αφορμή για την δημιουργία νέων διεθνών οργανισμών, όπως το Διεθνές Ταμείο για την Αγροτική Ανάπτυξη, αν και αυτές οι προσπάθειες δεν έφτασαν ποτέ στην κλίμακα που απαιτείται για τον τερματισμό της πείνας. Η αύξηση των τιμών το 2008 ήταν που οδήγησε στις δεσμεύσεις της L’Aquila από το G8, καθώς και εκείνες του G20 αργότερα το ίδιο έτος. Και στις δύο περιπτώσεις, η επακόλουθη μείωση των τιμών των τροφίμων έφερε ως αποτέλεσμα την μείωση στην πολιτική δέσμευση και την ανεπάρκεια των πόρων.
Για τις χώρες που δέχονται βοήθεια, το αποτέλεσμα είναι η ύπαρξη σημαντικής μεταβλητότητας στην διεθνή στήριξη για την γεωργία. Ένα μέρος της επιτυχίας της Βραζιλίας προέρχεται από το γεγονός ότι μπορούσε να αξιοποιήσει τους ίδιους της τους πόρους για να εξαλείψει την πείνα και δεν χρειάστηκε να βασίζεται σε εξωτερική στήριξη. Λίγες είναι οι φτωχότερες χώρες που μπορούν να κάνουν το ίδιο. Αν πρόκειται να δώσουν όλες τους ένα τέλος στην πείνα μέχρι το 2030, πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή παγκόσμια και εθνική δέσμευση ώστε να γίνουν οι απαραίτητες μακροπρόθεσμες επενδύσεις.
Η σύνοδος κορυφής του G7 επιφέρει μια ευπρόσδεκτη ανανέωση της προσοχής για την συγκεκριμένη πρόκληση. Αλλά η κατακλείδα είναι ότι η επίτευξη ενός παγκόσμιου στόχου μηδενισμού της πείνας μέχρι το 2030 αφορά κάτι περισσότερο από την παροχή υποσχέσεων και δεσμεύσεων. Απαιτεί μια πολύ βαθύτερη εδραίωση της διεθνούς προσπάθειας.
Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2015-06-16/hunger-game
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνσηwww.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.grκαι στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition
- previous
- Page 3of 3
- next-disabled