Παγιδευμένοι στο (δια)δίκτυο

Τον περασμένο Μάρτιο, ήμουν μέλος μιας ομάδας δικηγόρων στην Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (American Civil Liberties Union) η οποία μήνυσε την κυβέρνηση για να σταματήσει την παρακολούθηση της ραχοκοκαλιάς του Internet που διενεργείτο βάσει της παραγράφου 702. Οι πελάτες της ACLU σε αυτή την περίπτωση –το ίδρυμα Wikimedia, το Human Rights Watch, το Rutherford Institute, και έξι άλλες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών- υποστηρίζουν ότι αυτές οι χωρίς ένταλμα παρακολουθήσεις παραβιάζουν την Τέταρτη Τροποποίηση [του συντάγματος των ΗΠΑ], η οποία παρέχει βασικές εγγυήσεις εναντίον παράλογων ερευνών και κατασχέσεων, την Πρώτη Τροπολογία, και το ίδιο το κείμενο του άρθρου 702. Ψάχνοντας μέσα σχεδόν σε όλες [4] τις διεθνείς επικοινωνίες που εισέρχονται ή εξέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η NSA παραβιάζει το απόρρητο των εναγόντων και βλάπτει την ικανότητά τους να συμμετέχουν στην ομιλία, την προάσπιση και άλλες δραστηριότητες απαραίτητες για την εργασία τους. Δημόσιες αποκαλύψεις κατά την διάρκεια των δύο τελευταίων ετών - συμπεριλαμβανομένων νέων αποκαλύψεων [2] σχετικά με την παρακολούθηση της κίνησης στην ραχοκοκαλιά του Διαδικτύου από την NSA με την βοήθεια της AT&T και της Verizon- τεκμηριώνουν τους ισχυρισμούς των εναγόντων. Το Ίδρυμα Electronic Frontier σήμερα ακολουθεί μια παρόμοια, μακρόχρονη διαδικασία, για την οποία η κυβέρνηση επιδίωξε να απορριφθεί από τα δικαστήρια λόγω κρατικών μυστικών.

Επειδή οι αξιωματούχοι των Υπηρεσιών πληροφοριών συχνά ισχυρίζονται ότι τα προγράμματα αυτά απευθύνονται μόνο σε αλλοδαπούς στο εξωτερικό (ως σαν η μαζική παρακολούθηση του υπόλοιπου κόσμου να είναι δικαιολογημένη), πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι δεν είναι ευάλωτοι στα δίχτυα της κατασκοπείας της NSA. Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Κατ’ αρχήν, οι κανόνες της NSA της επιτρέπουν να διατηρεί τις επικοινωνίες των Αμερικανών που συλλαμβάνει «τυχαία». Η λέξη κρύβει ένα τεράστιο κενό. Εφ 'όσον η NSA παρακολουθεί τις επικοινωνίες των αλλοδαπών στο εξωτερικό, είτε μεμονωμένα είτε μαζικά, πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να αντιγράψει, να ξαναδεί, και να διατηρήσει επικοινωνίες που εμπλέκουν Αμερικανούς χωρίς ποτέ να χρειαστεί έκδοση εντάλματος. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιεί την παρακολούθηση που υποτίθεται ότι απευθύνεται σε ξένους ως «πίσω πόρτα» για τις ιδιωτικές επικοινωνίες Αμερικανών. Αξιωματούχοι των μυστικών Υπηρεσιών παραδέχθηκαν [5] κατά την διάρκεια ακρόασης το 2006 ενώπιον της Δικαστικής Επιτροπής της Γερουσίας των ΗΠΑ ότι η απόκτηση διεθνών e-mails και τηλεφωνημάτων Αμερικανών ήταν ένας από τους κύριους στόχους τους στην επιδίωξη ευρύτερης εποπτείας, αποκαλώντας αυτές τις επικοινωνίες ως τις «πιο σημαντικές για εμάς». Και επόμενες εκθέσεις [6] έχουν [7] προειδοποιήσει [8] ότι η NSA έχει πράγματι συλλέξει επικοινωνίες Αμερικανών σε μεγάλες ποσότητες υπό το άρθρο 702 και το Εκτελεστικό Διάταγμα 12333. Για παράδειγμα, η Ομάδα Αναθεώρησης για τις Υπηρεσίες Πληροφοριών και Τεχνολογιών Επικοινωνιών, ένα όργανο εποπτείας που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2013 από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, διαπίστωσε ότι οι επικοινωνίες των Αμερικανών ήταν «πολύ πιο πιθανό» να έχουν αποκτηθεί σύμφωνα με το άρθρο 702, από όσο μέσω της παρακολούθησης με βάση ένα ένταλμα.

Η παγκόσμια δομή του Διαδικτύου βοηθά την NSA να επωφεληθεί από το παραθυράκι του «τυχαίου», με το να διοχετεύει τις επικοινωνίες των Αμερικανών στο δίκτυο της NSA. Οι επικοινωνίες σήμερα μεταδίδονται μέσω του Internet με λίγο ενδιαφέρον για τα εθνικά σύνορα. Έτσι, ακόμα και όταν τόσο ο αποστολέας όσο και ο παραλήπτης του e-mail είναι μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν πολλοί τρόποι επικοινωνίας που θα μπορούσαν να καταλήξουν έξω από την χώρα. Εταιρείες όπως η Google, η Yahoo! και η Microsoft συχνά στέλνουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων των πελατών τους σε όλο τον κόσμο κατά την διαδικασία της αποθήκευσης αντιγράφων ασφαλείας, της βελτίωση της πρόσβασης στο δίκτυο, ή της διεξαγωγής βασικών εργασιών όπως το φιλτράρισμα ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Η επικοινωνία στο Διαδίκτυο σπάνια κάνει την συντομότερη διαδρομή προς τον προορισμό της, και παράγοντες όπως η συμφόρηση του Διαδικτύου ή κάποιες συμβατικές συμφωνίες μπορεί να κάνουν τις αμιγώς εγχώριες επικοινωνίες να ακολουθούν μια διεθνή διαδρομή. Λόγω του πώς είναι δομημένο το Διαδίκτυο, οι Αμερικανοί έχουν ελάχιστο έλεγχο στα δρομολόγια των δεδομένων τους. Το γεγονός ότι η NSA πιστεύει ότι μπορεί να κατακρατά και να ερευνά πολλές από αυτές τις επικοινωνίες χωρίς ένταλμα, μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να έχουν διασχίσει τα σύνορα, είναι βαθύτατα ανησυχητικό.