Μεταξύ Άγκυρας και Rojava

Αυτός ο διαχωρισμός από την Ουάσιγκτον είναι μια προσβολή για την Άγκυρα, η οποία φοβάται ότι το YPG -με τη βοήθεια του ΡΚΚ και του στρατού των ΗΠΑ- θα καταφέρει να αποσπάσει την Rojava από την Συρία, αφήνοντας αυτό που κατά την Τουρκία είναι ένα τρομοκρατικό κράτος στα σύνορά της, το οποίο έχει σχέδια για το έδαφός της. Έτσι τώρα ο τουρκικός στρατός βομβαρδίζει το YPG στην Συρία, ενώ το YPG συνεχίζει να συντονίζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ρωσία, οδηγώντας τους Τούρκους αξιωματούχους στο συμπέρασμα ότι η Ουάσιγκτον και η Μόσχα συνωμοτούν εναντίον της Άγκυρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για πολλούς Τούρκους που γνωρίζουν την ιστορία της χώρας τους καλά, τα τρέχοντα γεγονότα θα φαίνονται παράξενα οικεία με την περίοδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι μεγάλες δυνάμεις προσπάθησαν να διαμελίσουν την Ανατολία.

Η Άγκυρα θέλει από την Ουάσιγκτον να επιλέξει μεταξύ της Τουρκίας και του YPG (και, κατ’ επέκταση, του PKK), αλλά λίγοι στην Ουάσινγκτον θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με τις συνέπειες της διάλυσης της Συρίας στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας και τους νέους δεσμούς των ΗΠΑ με τους Κούρδους της Συρίας. Η ιστορία δείχνει ότι αντιμέτωποι με μια επιλογή μεταξύ των Κούρδων -ενός χαλαρά οριζόμενου έθνους που απλώνεται σε τέσσερις χώρες, χωρίς να έχουν μια δική τους- και της Τουρκίας, μιας ισχυρής χώρας που βρίσκεται στο κέντρο πολλών από τα πιο πιεστικά προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα επιλέξουν την δεύτερη. Ο κόσμος έχει αλλάξει, όμως. Η Τουρκία είναι ένας σύμμαχος, αλλά δύσκολα είναι ο απαραίτητος εταίρος που προτείνει ο μύθος της. Είναι αλήθεια ότι μετά από έναν χρόνο δύσκολων διαπραγματεύσεων, η Άγκυρα χορήγησε την άδεια στις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιήσουν τα αεροδρόμιά της για να επιτεθούν στο ISIS, αλλά στην τρέχουσα κρίση η Τουρκία έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας απρόθυμος, αναξιόπιστος και δύστροπος σύμμαχος. Οι Τούρκοι μοιράζονται τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον σε γενικές γραμμές –να δουν τον Άσαντ να φεύγει και το ISIS να καταστρέφεται- αλλά απλά δεν συμφωνούν με την στρατηγική των ΗΠΑ για την επίτευξη των στόχων αυτών. Ως εκ τούτου, είναι ώρα να τοποθετήσετε ένα στοίχημα υπέρ των Κούρδων πέρα από αυτό που έχει κάνει η Ουάσιγκτον. Αυτό δεν είναι λόγω των πολλών μυθολογιών που σχετίζονται με τους Κούρδους -ότι είναι δημοκράτες, φιλο-Δυτικοί, κοσμικοί και αουτσάιντερ- αλλά μάλλον επειδή υπάρχουν σε σχετικά μεγάλους αριθμούς σε χώρους –στην Συρία και το Ιράκ- που κατακερματίζονται και όπου η Ουάσιγκτον χρειάζεται συμμάχους στον αγώνα κατά του ISIS.

Η εμπλοκή με τους αντικρουόμενους στόχους και τα συμφέροντα της Τουρκίας απλώς θα φέρουν πίσω τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το PKK είναι μια τρομοκρατική οργάνωση, αλλά, σε αντίθεση με το ISIS, μπορεί κανείς να φανταστεί έναν τερματισμό στις βίαιες συγκρούσεις του με το τουρκικό κράτος, όπως έκανε όταν ο Ερντογάν ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις με την οργάνωση το 2013. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, είτε το επεδίωξαν είτε όχι, εκμαίευσαν την Rojava [12] και αντιστοίχως, το ιρακινό Κουρδιστάν. Και δεν μπορούν να συνεχίσουν να στρατολογούν τους Κούρδους ως προπύργια των περιφερειακών συμφερόντων των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα καταστέλλουν τις επιθυμίες τους για ανεξαρτησία. Εάν οι Κούρδοι της Συρίας (και του Ιράκ) θέλουν να είναι ανεξάρτητοι, η Ουάσιγκτον δεν θα πρέπει να τους σταματήσει.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/turkey/2016-03-14/between-ankara...