Η θεολογία στην εξωτερική πολιτική

Έτσι, οι αναλυτές έσπευσαν να χαρακτηρίσουν το ISIS ως κράτος [9] την στιγμή που άρχισε να επιδεικνύει κρατική συμπεριφορά, όπως η εδαφική επέκταση, η φορολογία και η διαχείριση των πόρων και των οικονομικών. Πράγματι, το ISIS όντως κυβερνά, και οι αξιώσεις του για κρατική υπόσταση και Χαλιφάτο [10] αποτελούν μέρος της προπαγάνδας του. Ωστόσο, η ελκυστικότητά του σε δυνητικούς στρατολογημένους έγκειται κυρίως στην διακριτά αποκαλυπτική αφήγησή του και στην υπόσχεσή του ως μια καθαρή σαλαφιτική ουτοπία. Η αντιμετώπιση του ISIS ως ένα εχθρικό κράτος απλά δεν λειτουργεί. Για παράδειγμα, τα κράτη-παρίες αντιδρούν στις γεωπολιτικές πιέσεις και σε διάφορα είδη διπλωματικών μοχλεύσεων. Στην περίπτωση του ISIS, η Ουάσιγκτον πρέπει να θυμάται ότι κινητροδοτείται πρώτα και κύρια από την θεολογία και όχι τις κρατικού προσανατολισμού προτεραιότητες, καθιστώντας το πιο ευέλικτο από όσο ένα κράτος. Το ISIS θα βρει τρόπους να προσαρμοστεί και να εξελιχθεί ως αντίδραση στις επιθέσεις των ΗΠΑ με τρόπους που δεν μπορούν να το κάνουν τα παραδοσιακά κράτη.

Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι η κρατική υπόσταση του ISIS είναι μια φιλοδοξία, δεν είναι πραγματικότητα. Στην Συρία, οι οργανώσεις Μέτωπο al Nusra και Ahrar al Sham, επίσης, ήταν ξεκάθαρες σχετικά με τις προθέσεις τους να οικοδομήσουν σαλαφιτικά κράτη και έχουν καθιερώσει δικαστικά συστήματα και άλλα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαμε να τις συνδέσουν με την διακυβέρνηση, αλλά η Δύση δεν τις θεωρεί ως κράτη. Λαμβάνοντας τις αξιώσεις του ISIS όπως εκείνο τις καταθέτει, η Δύση κινδυνεύει να δώσει αξία στο σχέδιο της οργάνωσης. Η Δύση θα πρέπει αντί γι αυτό να προσπαθήσει να σταματήσει την εξέλιξη του ISIS προς την κρατική υπόσταση μέσω πρακτικών πιέσεων [11] στο εδαφικό σχέδιό του (κόβοντας την πρόσβασή του σε πόρους και ταμειακές ροές, σταματώντας την επέκτασή του, καθώς και τις στρατολογητικές προσπάθειές του), καθώς και συγκεντρώνοντας ένα ευρύ φάσμα τοπικών και περιφερειακών φορέων για την καταπολέμηση όχι μόνο του ISIS, όπως τόσο συχνά ακούμε, αλλά και για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση των χωρών τους. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα σταματήσει η εδαφική επέκταση, αλλά και θα απαξιώνεται η θεολογική αφήγηση που προωθεί το ISIS: Οι περιφερειακές κρίσεις στην Μέση Ανατολή είναι μέρος ενός αποκαλυπτικού [στμ: με την θεολογική έννοια της Αποκάλυψης] σεχταριστικού πολέμου, για τον οποίο η σουνιτική ουτοπία του ISIS είναι το αντίδοτο.

Ένας άντρας ελέγχει ένα διαμέρισμα σε ένα κατεστραμμένο κτίριο στην επαρχία Χατάι, κοντά στα τουρκο-συριακά σύνορα, στις 13 Μαΐου 2013. UMIT BEKTAS / REUTERS
---------------------------------------------

Μια άλλη θεολογική παρανόηση αφορά στα ισλαμικά διαπιστευτήρια του ISIS. Από την δημοσίευση του άρθρου στο σημαίνον περιοδικό Atlantic με τίτλο «Τι πραγματικά θέλει το ISIS» πριν [12] έναν χρόνο ακριβώς, το οποίο τεκμηρίωνε τους τρόπους που τα μέλη της ομάδας δρουν με βάση συγκεκριμένες πεποιθήσεις, οι ακαδημαϊκές και πολιτικές κοινότητες έχουν συζητήσει το ισλαμικό κύρος της ομάδας. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το ISIS δεν αντιπροσωπεύει το Ισλάμ και άλλοι υποστηρίζουν ότι το κάνει, ή τουλάχιστον αντλεί από τα ισλαμικά κείμενα και τις ισλαμικές ιδέες. Η κυβέρνηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, μέχρι που βάρυνε σε αυτή την συζήτηση, με τον υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι να αποκαλεί τα μέλη της ομάδας «αποστάτες». [13] Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το πώς η οργάνωση χρησιμοποιεί τα ισλαμικά κείμενα για να διαμορφώσει το απόκρυφο μήνυμά της. (Πράγματι, από την άποψη της εξωτερικής πολιτικής, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να κατανοήσουμε την θεολογική βιβλιογραφία από την οποία αντλεί το ISIS [14], καθώς αυτό θα μπορούσε να καθοδηγήσει τους φορείς χάραξης πολιτικής στην κατανόηση των εδαφικών φιλοδοξιών της ομάδας). Αλλά δεν είναι χρήσιμο να βυθιστεί κανείς σε μια εννοιολογικών αποχρώσεων συζήτηση για το αν πρέπει να εκληφθεί ως ισλαμική οργάνωση ή όχι.