Το δόγμα της Χίλαρι Κλίντον | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Το δόγμα της Χίλαρι Κλίντον

Συγκρίνοντας την εξωτερική πολιτική της Κλίντον με εκείνη του Obama και του Trump

Όταν ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός [23] θα μπορούσε νομίμως να έχει παραλύσει το καθεστώς του Άσαντ, η Κλίντον ευνόησε την δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων που θα διευκόλυνε την επίθεση. Αυτό θα εμπόδιζε την Ρωσία να εισέλθει στην σύγκρουση και να ανατρέψει την έκβασή της υπέρ του Άσαντ, επίσης. Απηύθυνε επίσης έκκληση για μια ζώνη ασφαλείας προσφύγων, η οποία θα μπορούσε να σταματήσει την κρίση της μετανάστευσης πριν αυτή ξεκινήσει. Αν ο Ομπάμα υποστήριζε την αλλαγή καθεστώτος στην Συρία [24], η Κλίντον θα μπορούσε πιθανώς να βοηθήσει να ενορχηστρωθεί η μέχρι σήμερα μεγαλύτερη επιχείρηση διατήρησης της ειρήνης από τον ΟΗΕ. Αυτό θα εμπόδιζε το ISIS να ριζώσει στην χώρα και θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια σταθερή και επιτυχημένη μετάβαση εξουσίας. Σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος θα είχε πιθανότατα αποφύγει ένα παρατεταμένο εμφύλιο πόλεμο που έχει μετατραπεί σε μια μάχη δια πληρεξουσίων, ο οποίος απειλεί με τον ίδιο τρόπο την ασφάλεια της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης. Ακόμα και τώρα, η Κλίντον ευνοεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων και μια ζώνη αποκλειστικά για πρόσφυγες. Σύμφωνα με το σχέδιό της, το ΝΑΤΟ θα φρουρεί τον ουρανό, η Τουρκία θα παρέχει επίγειες δυνάμεις, η ΕΕ θα επιβλέπει τις ζώνες των προσφύγων, και ο ΟΗΕ θα παρακολουθεί τα διπλωματικά κανάλια της Συρίας.

20052016-3.jpg

Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, εκφωνεί μια πολιτική δήλωση κατά την διάρκεια της παγκόσμιας διάσκεψης για την αναθεώρηση της Σύμβασης για τα Βιολογικά Όπλα απαγορεύοντας τα βιολογικά και τοξικά όπλα, στην ευρωπαϊκή έδρα των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στην Γενεύη, στις 7 Δεκεμβρίου 2011. MARTIAL TREZZINI / REUTERS
------------------------------------

Η πρώην υπουργός Εξωτερικών δέχθηκε μομφές για κακή διαχείριση της πολιορκίας της Βεγγάζης, αλλά η αξιολόγησή της για τις προκλήσεις της Λιβύης μετά την ανατροπή του Μουαμάρ αλ-Καντάφι [25] ήταν, ωστόσο, σωστές. Χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια για να επιδεινωθεί η θέση της κυβέρνησης και της δομής ασφαλείας της Λιβύης. Υπήρχε άφθονος χρόνος για την διεθνή κοινότητα ώστε να υποστηρίξει μια στρατιωτική επιχείρηση σταθερότητας που θα μπορούσε να αφοπλίσει ή να διαλύσει τις πολιτοφυλακές της χώρας. Αντ’ αυτού, οι Δυτικοί σύμμαχοι απέτυχαν να εξασφαλίσουν την ειρήνη μετά την επιτυχημένη στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ, και προέκυψε σταδιακά ένας εμφύλιος, σε συνδυασμό με δια πληρεξουσίων πόλεμο. Αυτές οι δυνάμεις, επίσης, απέτυχαν να αποτρέψουν την εξάπλωση σε όλη την περιοχή των όπλων του λυβικού καθεστώτος. Αυτή ήταν η περίπτωση στο Μάλι, όπου τα όπλα βοήθησαν να προχωρήσει μια βίαιη σύγκρουση που έληξε μόνο μετά από μια δαπανηρή γαλλική παρέμβαση. Ως πρόεδρος, η Κλίντον θα επικεντρώσει εκ νέου την προσοχή της Ουάσιγκτον στην Λιβύη -όχι μόνο για να ξεριζωθούν τα στρατόπεδα εκπαίδευσης του ISIS, αλλά για να στηριχθεί επίσης η κυβέρνηση συνασπισμού της χώρας.

Η κρίση στην Ουκρανία παρέχει ένα άλλο παράδειγμα, όπου η συγκράτηση του Ομπάμα αποδείχθηκε ότι είχε κόστος. Παραλείποντας να υποστηρίξει τον αγώνα της Ουκρανίας κατά της Ρωσίας, η κυβέρνηση Ομπάμα σπατάλησε την ευκαιρία της Δύσης να αποτρέψει την Μόσχα από μελλοντικές επιθέσεις. Μια διοίκηση Κλίντον, ωστόσο, θα παρείχε στην Ουκρανία θανατηφόρα όπλα κατά την έναρξη της κρίσης. Αυτό θα εμπόδιζε την Ρωσία από την υποβοήθηση αυτονομιστών ανταρτών στην Κριμαία και θα μπορούσε να κάνει τον Πούτιν να σκεφτεί δύο φορές πριν παρέμβει στην Συρία. Επιπλέον, η διοίκησή της, όχι μόνο θα αύξαινε το κόστος της ρωσικής επιθετικότητας και θα αποκαθιστούσε την συμβατική αποτροπή στην Ευρώπη, αλλά θα έδινε στην κυβέρνηση της Ουκρανίας ένα πιο πλήρες σύνολο εργαλείων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της ελευθερίας της χώρας από την Μόσχα.

Ο Ομπάμα έχασε επίσης ευκαιρίες για να αναγκάσει τους συμμάχους να επωμιστούν περισσότερα από τα δικά τους θέματα ασφάλειας. Η κυβέρνησή του παρέλειψε να επαναδιαπραγματευθεί τις ευρωπαϊκές συμφωνίες στρατιωτικής βοήθειας, κάτι που θα μπορούσε να δελεάσει συμμάχους στην παροχή περισσότερων στρατευμάτων και οπλικών συστημάτων. Αντ’ αυτού, ο Λευκός Οίκος έχει συμφωνήσει για δύο πακέτα βοήθειας που δεν έχουν καταφέρει τίποτα από την άποψη να επωμίζονται οι σύμμαχοι περισσότερα για την δική τους άμυνα. Μια κυβέρνηση Κλίντον θα κάνει τους συμμάχους πιο υπεύθυνους για την δική τους ασφάλεια μέσω μιας μετρημένης, επίμονης προσέγγισης να διαπραγματευθεί τις σημαντικές αμερικανικές δεσμεύσεις ως αντάλλαγμα για σημαντικές ευρωπαϊκές δεσμεύσεις. Η στρατηγική της Κλίντον θα έχει πιθανότατα μια μεγαλύτερη επίδραση από τον εκφοβισμό του Trump, καθώς οι σύμμαχοι των ΗΠΑ γκρινιάζουν ήδη για την σίγουρη υποψηφιότητα του Trump.

Φυσικά, το Δόγμα Κλίντον δεν παίρνει τέλειους βαθμούς. [Η Κλίντον] θα περάσει δύσκολα για να οικοδομήσει μια επαρκή υποστήριξη στην ρωμαλέα πλατφόρμα της εξωτερικής πολιτικής της μέσα στον αμερικανικό λαό. Αλλά οι πολιτικές της όντως προσφέρουν υποσχέσεις, ενώ οι προσπάθειες του Ομπάμα και οι ασυνάρτητες πολιτικές του Trump είναι ελλιπείς.