Η πτώση του Λονδίνου | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η πτώση του Λονδίνου

Η ζωή μετά το Brexit

Ηλεκτρονικοί πίνακες στο χρηματιστήριο της Μαδρίτης που έπεσε κατακόρυφα, αφότου η Βρετανία ψήφισε για να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο δημοψήφισμα BREXIT. Μαδρίτη, στις 24 Ιουνίου 2016. ANDREA COMAS / REUTERS

--------------------------------------------------

Την μέρα μετά την ψηφοφορία, οι Βρετανοί –τουλάχιστον, όσοι κοιμήθηκαν- ξύπνησαν βλέποντας τον Κάμερον να ανακοινώνει ότι θα παραιτηθεί από την πρωθυπουργία την ώρα του συνεδρίου του Συντηρητικού Κόμματος, τον Οκτώβριο. Παρά το γεγονός ότι ο Κάμερον είχε αρχικά υποσχεθεί να μείνει ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, η θέση του ήταν αστήρικτη αφού ηγήθηκε της ηττημένης εκστρατείας του «εντός». Είτε ο Μπόρις Τζόνσον αντικαταστήσει τον Cameron είτε όχι, είναι σαφές ότι η νέα ηγεσία θα προέλθει από την πτέρυγα του Συντηρητικού Κόμματος που τάχθηκε υπέρ του «εκτός». Και έτσι, ο Κάμερον έχασε το στοίχημα της ζωής του. Αφού κάλεσε για δημοψήφισμα με την ελπίδα να ανασχέσει το UKIP και να περιορίσει την αντιευρωπαϊκή πτέρυγα του δικού του κόμματος, θα καταλήξει να τους παραδώσει τον έλεγχο. Το Εργατικό Κόμμα επίσης βρίσκεται σε αναταραχή, με τον Corbyn να αντιμετωπίζει μια πρόκληση γα την ηγεσία του από τους βουλευτές του.

Αλλά οι διαιρέσεις εντός των Συντηρητικών και των Εργατικών είναι οι μικρότερες από τις ανησυχίες του Ηνωμένου Βασιλείου τώρα. Με την λίρα σε κατακόρυφη πτώση στην χαμηλότερη τιμή των τελευταίων δεκαετιών, τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο να πέφτουν, και την Standard & Poor 's να σχεδιάζει να αφαιρέσει από το Ηνωμένο Βασίλειο την βαθμολογία ΑΑΑ, οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές συνέπειες του Brexit είναι ήδη εμφανείς. Οι μακροπρόθεσμες οικονομικές και πολιτικές συνέπειες, αν και πιο αβέβαιες, είναι δυνητικά πολύ πιο ανησυχητικές.

Οι ψηφοφόροι ξύπνησαν επίσης σε ένα διχασμένο βασίλειο: Ο χάρτης του δημοψηφίσματος αποκάλυψε ένα βαθιά διχασμένο έθνος, με την Σκωτία, την Βόρεια Ιρλανδία και το Λονδίνο να ψηφίζουν συντριπτικά υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης Αγγλίας πήγε υπέρ της εξόδου. Οι Σκώτοι ηγέτες έχουν ήδη δηλώσει ότι δεν θα πρέπει να παρασυρθούν από τους Άγγλους ψηφοφόρους έξω από την ΕΕ παρά την θέλησή τους και έχουν απευθύνει έκκληση για ένα δεύτερο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Στην Βόρεια Ιρλανδία, επίσης, ορισμένοι ηγέτες του Sinn Fein ζήτησαν μια ψηφοφορία για την έξοδο από το Ηνωμένο Βασίλειο και την είσοδο σε μια ένωση με την Δημοκρατία της Ιρλανδίας.

Και καθώς αρχίζουν να αισθάνονται τον οικονομικό πόνο του Brexit και εξετάζουν το ενδεχόμενο της διάλυσης του Ηνωμένου Βασιλείου, μπορεί επίσης να αρχίσει να φαίνεται στους υποστηρικτές του Brexit ότι η εκστρατεία του «εκτός» τούς πούλησε άλλα αντί άλλων. Ακόμη και πολύ νωρίς το πρωί μετά την ψηφοφορία, ο Farage δήλωσε ότι ήταν «λάθος» να ισχυριστεί ότι τα 350 εκατομμύρια λίρες την εβδομάδα (ένα ευρέως δυσφημισμένο ποσό [8]) που το Ηνωμένο Βασίλειο υποτίθεται θα εξοικονομούσε με το να μην το πληρώνει στον προϋπολογισμό της ΕΕ θα κατευθυνόταν προς την Εθνική Υπηρεσία Υγείας. Ο ευρωβουλευτής και υπέρ του Brexit, Daniel Hannan, διευκρίνισε επίσης στους ψηφοφόρους ότι το Brexit δεν θα σήμαινε ένα τέλος της μετανάστευσης από την ΕΕ στην Βρετανία˙ αντ’ αυτού, η κυβέρνηση θα έχει τώρα τον έλεγχο για το ποιος μπαίνει και οι μετανάστες δεν θα απολαμβάνουν πλέον τα δικαιώματα των πολιτών της ΕΕ. Τελικά, οι ψηφοφόροι του «εκτός» οι οποίοι εκδήλωναν την οργή τους για την οικονομική ανασφάλεια, την μείωση του βιοτικού επιπέδου, και τις πρόσφατες περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες [9], θα ανακαλύψουν ότι η ρίζα αυτών των προβλημάτων ήταν οι διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία και οι πολιτικές της κυβέρνησης των Συντηρητικών -όχι η ΕΕ ή οι μετανάστες.

ΣΕ ΔΕΣΜΑ;

Από νομικής άποψης, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν είναι δεσμευτικό. Αλλά πολιτικά, θα ήταν πρακτικά αδύνατο για τη νέα ηγεσία που θα αντικαταστήσει τον Cameron να αγνοήσει το αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια, το Ηνωμένο Βασίλειο θα θέσει σχετικά σύντομα την διαδικασία της εξόδου από την ΕΕ.

Οι Συνθήκες της ΕΕ καθορίζουν σαφείς διαδικασίες στο άρθρο 50 [10] με τις οποίες τα κράτη-μέλη μπορούν να φύγουν. Σύμφωνα με την διαδικασία, το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ενημερώσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την Ένωση, το οποίο στην συνέχεια θα κινήσει μια διαδικασία διαπραγμάτευσης που θα διαρκέσει έως και δύο χρόνια -ή και περισσότερο, εάν όλα τα κράτη-μέλη συμφωνήσουν- που θα καθορίζει τους όρους της αποχώρησης. Ο Κάμερον υποσχέθηκε να ξεκινήσει το άρθρο 50 αμέσως μετά το δημοψήφισμα, αλλά ανακοινώνοντας την παραίτησή του, δήλωσε ότι το άρθρο 50 πρέπει να ενεργοποιηθεί μόνο από τον διάδοχό του το φθινόπωρο. Ορισμένοι ακτιβιστές υπέρ του Brexit ήλπιζαν να αποφύγουν εντελώς την διαδικασία (και μαζί με αυτήν να αποφευχθεί η προϋπόθεση ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει την οποιαδήποτε συμφωνία) και να διαπραγματευθούν ανεπίσημα με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά οι ηγέτες της ΕΕ έχουν ήδη δηλώσει την θέση τους με έμφαση: Το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ακολουθήσει την διαδικασία του άρθρου 50, και να αρχίσει να το κάνει το συντομότερο δυνατό [11].

28062016-3.jpg

Μια βρετανική σημαία η οποία παρασύρθηκε από τις έντονες βροχοπτώσεις της προηγούμενης ημέρας κείτεται σε δρόμο του Λονδίνου, στις 24 Ιουνίου 2016, αφότου η Βρετανία ψήφισε για να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο δημοψήφισμα του BREXIT. REINHARD KRAUSE / REUTERS
------------------------------