Η λάθος δημοκρατία του Brexit | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η λάθος δημοκρατία του Brexit

Τι πραγματικά αποκάλυψε το δημοψήφισμα

Το οικονομικό χάσμα και οι κοινωνικές επιπτώσεις του, έσπρωξαν την μετανάστευση στο προσκήνιο της συζήτησης. Οι ψηφοφόροι είχαν δίκιο ότι η μετανάστευση και των υπηκόων της ΕΕ και των μεταναστών εκτός ΕΕ έχει αυξηθεί δραματικά [12], ιδιαίτερα από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση. Ωστόσο, ενώ άλλα κράτη εντός της ΕΕ έχουν παλέψει με τους μετανάστες από την Συρία και το Ιράκ, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε έναν μικρό αριθμό αιτήσεων ασύλου [13]. Και οι μελέτες δείχνουν ότι οι μετανάστες πληρώνουν πολύ περισσότερα σε φόρους από ό, τι παίρνουν σε παροχές. Παρ’ όλα αυτά, οι υποκείμενοι φόβοι έκαναν αυτά και άλλα ανάλογα γεγονότα να φαίνονται ασήμαντα. Πράγματι, οι περιοχές με τους περισσότερους ξένους ψήφισαν συντριπτικά για την παραμονή στην ΕΕ. Πρόκειται για περιοχές που έχουν ήδη ενταχθεί σε έναν νέο κοσμοπολίτικο κόσμο.

30062016-2.jpg

Ένας οδηγός ταξί κρατά μια «Σημαία της Ένωσης» (Union flag), στο Λονδίνο, στις 24 Ιουνίου του 2016. TOBY MELVILLE / REUTERS
--------------------------------------------

ΝΕΑ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΝΕΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Ο αγώνας για το Brexit είναι μια αντανάκλαση του κοινωνικού αποκλεισμού που προκύπτει σε έναν κόσμο έντονων οικονομικών ανισοτήτων. Αλλά το δημοψήφισμα θα έπρεπε επίσης να εξετάζεται από την άποψη μιας πολύ μακρύτερης ιστορίας πολιτικών ανάπτυξης και οικοδόμησης κράτους. Η ΕΕ είναι κάτι πολύ πέρα από ένας απλός διεθνής οργανισμός ή μια εμπορική συνθήκη, δεδομένου ότι έχει συγκεντρώσει σημαντική πολιτική εξουσία σε ένα ευρύ φάσμα τομέων. Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, για παράδειγμα, υπερισχύουν του εθνικού δικαίου, και οι νόμοι της ΕΕ έχουν μεταμορφώσει την καθημερινή ζωή στην Ευρώπη, ακόμη και καθώς η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και η δημοσιονομική παρουσία της παραμένουν μικρές.

Ιστορικά, οι νέες πολιτικές Αρχές έχουν εμφανιστεί και εξελιχθεί με μπερδεμένους, άσχημους και συχνά βίαιους τρόπους. Τα εθνικά σχέδια ενοποίησης έχουν περιλάβει εξαναγκασμό, εμφύλιους πολέμους, και την ωμή άσκηση της εξουσίας. Τα ερωτήματα του φεντεραλισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να παλεύονται σήμερα. Παρά το γεγονός ότι το έθνος-κράτος φαίνεται καθολικό και φυσικό, υπήρξαν πολλές άλλες μορφές διακυβέρνησης στην Ευρώπη και μόνο: Η μοναρχία των Αψβούργων, οι ιταλικές πόλεις-κράτη, η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και η Χανσεατική Λίγκα, για παράδειγμα, όλες ήλθαν και παρήλθαν. Η ΕΕ, παρ’ όλα τα ελαττώματά της, είναι μια καινοτόμος νέα μορφή, μια πολιτεία σε σχηματισμό. Εκείνοι που είναι κάτω των 45 ετών, και ιδίως εκείνοι κάτω των 30 ετών, την αγκάλιασαν και την είδαν ως ένα φυσικό και θετικό πράγμα, ένα υπόβαθρο στην αλλαγμένη καθημερινή ζωή τους, που δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες από όσες καταργεί.

Δεδομένης της καθοδήγησης της ιστορίας, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η εμβάθυνση της ΕΕ έχει δημιουργήσει μια σπασμωδική κίνηση. Αλλά μπορούμε να φρίξουμε για τον άνανδρο οπορτουνισμό και την έλλειψη πολιτικής ηγεσίας στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στην καθοδήγηση αυτής της εξέλιξης. Η ΕΕ θα λειτουργήσει μόνο αν όλοι οι πολίτες της μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους ως μέρος μιας κοσμοπολίτικης, ακμάζουσας δημοκρατικής πολιτείας, μιας πολιτείας η οποία εξισορροπεί τις τοπικές, εθνικές, και ευρωπαϊκές εξουσίες και δημιουργεί οικονομικές ευκαιρίες. Το να ακουστούν οι άνθρωποι και από τις δύο πλευρές του πολιτισμικού χάσματος, και το να γίνει δουλειά για να αμβλυνθεί η οικονομική ανισότητα που κρύβεται κάτω από τον διχασμό μεταξύ των ελπιδοφόρων και των αποκλεισμένων, είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός για την ΕΕ -και για εμάς τους υπόλοιπους.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-kingdom/2016-06-28/brexit...