Ένας καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του βίαιου εξτρεμισμού

Όσον αφορά την χρηματοδότηση της ανάπτυξης, εν τω μεταξύ, οι κυβερνητικοί δωρητές ήταν απρόθυμοι να μετατοπίσουν την υποστήριξή τους από μακροχρόνιες προτεραιότητες όπως η δημόσια υγεία και η μείωση της φτώχειας, προς τα προγράμματα CVE, τα οποία ορισμένοι υποστηρίζουν ότι θα μπορούσαν να πολιτικοποιηθούν, και ως εκ τούτου δημιουργούν τον κίνδυνο υπονόμευσης των παραδοσιακών αναπτυξιακών πολιτικών. Κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, τα τελευταία χρόνια, τα αναπτυξιακά κονδύλια ενός αριθμού Δυτικών κρατών έχουν συρρικνωθεί [10], και στην Ευρώπη τα κράτη ανακατευθύνουν [11] μεγάλο μέρος των χρημάτων που είχαν προηγουμένως προορίσει για διεθνή βοήθεια προς τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης.

Η πρόσφατη απόφαση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) [12] να επιτρέψει στα κράτη-μέλη να θέσουν την χρηματοδότηση των CVE ως μέρος των ετήσιων στόχων της αναπτυξιακής βοήθειας, μαζί με την πρωτόγνωρη προθυμία της Παγκόσμιας Τράπεζας [13] για την υποστήριξη των προγραμμάτων που στοχεύουν στην αντιμετώπιση της κοινωνικής περιθωριοποίησης που οδηγεί στον βίαιο εξτρεμισμό, θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη Υπηρεσιών ώστε να διαθέσουν περισσότερα κονδύλια για CVE. Αυτές οι αλλαγές έχουν νομιμοποιήσει τις κρατικές δαπάνες ανάπτυξης για προσπάθειες CVE, αλλά οι περισσότεροι εθνικοί οργανισμοί ανάπτυξης είναι ακόμα χρόνια μακριά από το να υιοθετήσουν την ατζέντα της CVE. Έχουν τις δικές τους προτεραιότητες, και είναι απρόθυμοι να αποζημιώσουν αυτό που βλέπουν ως συνέπειες μιας αυστηρής προσέγγισης στην τρομοκρατία κατά την διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, που έχει, σε ορισμένες περιπτώσεις, υποστηριχθεί από Δυτικές κυβερνήσεις.

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ

Εν μέρει για να αντισταθμίσουν την δυσκολία της εξασφάλισης χρηματοδότησης από Δυτικούς χορηγούς, τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις και τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ζητήσει από τις επιχειρήσεις να υποστηρίξουν τις προσπάθειες CVE (Αντιμετώπισης του Βίαιου Εξτρεμισμού). Η υπόθεση [14] για την συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα είναι σαφής: Οι επιχειρήσεις θεωρούνται πολιτικά πιο ουδέτερες από όσο οι περισσότερες κυβερνήσεις, και ο βίαιος εξτρεμισμός αποτελεί σαφή απειλή για τον ιδιωτικό τομέα, δεδομένου ότι διαταράσσει τις αλυσίδες εφοδιασμού, στραγγίζει τις τοπικές δεξαμενές εργατικού δυναμικού, και θέτει σε κίνδυνο τους εργαζόμενους. Στον απόηχο των επιθέσεων στην Ντάκα νωρίτερα αυτόν τον μήνα, για παράδειγμα, ιαπωνικές επιχειρήσεις [15] όπως η Mitsubishi και η Toyota έχουν αποσύρει το απαραίτητο προσωπικό από το Μπαγκλαντές και μελετούν την αποκλιμάκωση των δραστηριοτήτων τους εκεί.

Παρά τους επιτακτικούς λόγους για την συμμετοχή του στις προσπάθειες CVE, ο ιδιωτικός τομέας ήταν απρόθυμος να ενταχθεί στην υπόθεση. Κατ’ αρχήν, η πολιτική γύρω από την αντιμετώπιση του βίαιου εξτρεμισμού είναι βεβαρημένη: Οι επιχειρήσεις είναι επιφυλακτικές στο να συνδέονται με προγράμματα στα οποία μερικές φορές γίνεται κατάχρηση από τις κυβερνήσεις για να κυνηγήσουν πολιτικούς αντιπάλους ή να στιγματίσουν μειονοτικές κοινότητες. Ούτε οι περισσότερες εταιρείες θεωρούν ευθύνη τους να υποκαταστήσουν τις κυβερνήσεις -κυρίως επειδή η πρόληψη της τρομοκρατίας μπορεί να φαίνεται σαν ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο με μικρή άμεση ή μετρήσιμη απόδοση. Μέχρι στιγμής, οι κύριες εξαιρέσεις σε αυτή την τάση είναι οι εταιρείες των social media και της τεχνολογίας [16], οι οποίες έχουν προσπαθήσει να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατική προπαγάνδα που συχνά διαδίδεται στα δίκτυά τους, για παράδειγμα, με εθελοντική διαγραφή του περιεχομένου που δημοσιεύεται από τρομοκρατικές ομάδες ή με το κλείσιμο των λογαριασμών που απειλούν με, ή προωθούν την, τρομοκρατία.

Οι εταιρείες πέραν του τομέα της τεχνολογίας, θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να «ανέβουν στο τρένο». Με την δημιουργία θέσεων εργασίας σε υψηλού κινδύνου κοινότητες ή προσφέροντας κατάρτιση και χρηματοδότηση στις τοπικές οργανώσεις, θα μπορούσαν να κάνουν πολλά για να σταματήσουν τον βίαιο εξτρεμισμό στην ρίζα του. Γενικότερα, για να ενισχύσουν τις κοινότητες που στοχεύουν οι στρατολόγοι της τρομοκρατίας [17], οι επιχειρήσεις θα πρέπει να κατευθύνουν μερικά από τα έργα τους για την εταιρική κοινωνική ευθύνη προς την ενίσχυση των γυναικών και των νέων και προς την ενθάρρυνση των σχέσεων μεταξύ των γενεών. Το Παγκόσμιο Ταμείο για την Συμμετοχή και την Ανθεκτικότητα των Κοινοτήτων [18] (Global Community Engagement and Resilience Fund, GCERF), το οποίο διευθύνει ένας από εμάς, ο Khalid Koser, δρομολογεί πρωτοβουλίες CVE στη Νιγηρία που επιδιώκουν να αντλήσουν υποστήριξη από τις επιχειρήσεις με προσφορές που να ταιριάζουν με τις δωρεές τους.