Το μέλλον του αμερικανικού συστήματος συμμαχιών

Εν όψει αυτών των προκλήσεων, η Ευρώπη θα μπορούσε να απαντήσει με την εξέταση τομέων στους οποίους θα μπορούσε να ενισχύσει την συνεργασία. Ο εκπρόσωπος Άμυνας του γερμανικού κυβερνώντος κόμματος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης πρότεινε ότι η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσαν να παρέμβουν για να παράσχουν μια πυρηνική εγγύηση στους Ευρωπαίους συμμάχους τους. Αλλά αυτό ήταν στην πραγματικότητα, αν και σιωπηρά, η περίπτωση από το 1974, όταν η Ατλαντική Συμμαχία [9] δήλωσε ότι οι πυρηνικές δυνάμεις συμβάλλουν «στην συνολική ενίσχυση της συμμαχικής αποτροπής στην Ευρώπη». Παρατραβάει, επίσης, την φαντασία ότι ένας ενστικτωδώς αντι-πυρηνικός γερμανικός πληθυσμός θα καλωσόριζε μια ανανεωμένη και υψηλού προφίλ εξάρτηση από την πυρηνική αποτροπή.

Έτσι, μια πιο πιθανή αντίδραση στην απώλεια της εγγύησης της ασφάλειας των ΗΠΑ για την Ευρώπη είναι να αντισταθμίσει κατά το δυνατόν μια ρωσική πίεση με την θέσπιση φιλο-ρωσικής πολιτικής, όπως η ενίσχυση της φιλο-ρωσικής τάσης που τέθηκε από την Ουγγαρία και την Τσεχική Δημοκρατία μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014. Θα μπορούσε επίσης να υπάρξει μια μετατόπιση από ένα πολυμερές ΝΑΤΟ σε κατά παραγγελία διμερή Σύμφωνα μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών και των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε μια τέτοια Ευρώπη, η Ρωσία θα έχει άφθονο χώρο για να πάει πολύ πιο πέρα από τα όρια της μετα-ψυχροπολεμικής Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών στην προσπάθεια να ασκήσει επιρροή.

Οι εταίροι των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ανατολική Ασία θα αντλήσουν αναμφίβολα παρόμοια μαθήματα, επιδιώκοντας να αντισταθμίσουν τις πολιτικές ασφαλείας τους προς την Κίνα -οι νέες, υπέρ της Κίνας πολιτικές των μακροχρόνιων συμμάχων των ΗΠΑ όπως οι Φιλιππίνες, είναι ένα αρχικό παράδειγμα. Μπορούν επίσης να εξετάσουν να ενισχύσουν τις εθνικές αμυντικές πολιτικές τους, και οι χώρες που έχουν εξετάσει την υιοθέτηση πυρηνικών όπλων κατά το παρελθόν όπως η Αυστραλία και η Νότια Κορέα, μπορεί να προσπαθήσουν να τα αποκτήσουν.

Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν είναι αναπόφευκτο. Αλλά ο Trump έχει βοηθήσει να γίνει ένα τέτοιο σενάριο μια ευδιάκριτη πιθανότητα. Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα πρέπει να ενεργήσει προσεκτικά και γρήγορα ώστε να προλάβει τέτοιες διαδικασίες. Αλλά το αν ο μη δοκιμασμένος νέος αρχιστράτηγος [στμ: Ο Ντόναλντ Τραμπ] και η ομάδα εθνικής ασφαλείας του μπορούν να είναι τόσο προσεκτικοί και ταχείς, επαφίεται στην εικασία του καθενός. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι το διακύβευμα για την παγκόσμια σταθερότητα και την συνέχιση της ισχύος και της επιρροής των ΗΠΑ δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερο.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2016-12-05/future-us-alliance-sy...

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.factcheck.org/2016/05/whats-trumps-position-on-nato/
[2] http://nyti.ms/2eNmZ1r
[3] http://www.nytimes.com/2016/07/21/us/politics/donald-trump-issues.html?_r=0
[4] http://edition.cnn.com/2016/06/02/politics/donald-trump-nuclear-weapons-...
[5] http://www.bloomberg.com/news/articles/2016-11-10/trump-says-100-with-pa...
[6] http://www.nytimes.com/2001/09/27/opinion/a-new-kind-of-war.html
[7] http://www.nyti.ms/2gjA9Rg
[8] http://time.com/4267058/donald-trump-aipac-speech-transcript/
[9] http://www.nato.int/docs/comm/49-95/c740618b.htm

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition