Σώζοντας τον φιλελευθερισμό

Η Σιγκαπούρη είναι ένα παράδειγμα του πώς, ακόμα και σε μια ανελεύθερη κοινωνία, ένα καθεστώς μπορεί να διαχειριστεί το εθνικό «othering» που θα μπορούσε να παράγει εντάσεις και δυσλειτουργίες. Ο πληθυσμός του είναι 74% εθνικά κινεζικός, 13% μαλαισιανός, και 9% ινδικός. Η Σιγκαπούρη αποφάσισε τον Νοέμβριο του 2016 να κάνει την προεδρία, που είναι ως επί το πλείστον εθιμοτυπικό αξίωμα, εναλλασσόμενη μεταξύ των τριών μεγάλων εθνοτικών ομάδων. Ο πρωθυπουργός Lee Hsien Loong είπε ότι ήθελε κάθε πολίτης να «γνωρίζει ότι κάποιος από την κοινότητά του μπορεί να γίνει πρόεδρος και στην πραγματικότητα, από καιρό σε καιρό, όντως γίνεται πρόεδρος». Αυτό σημαίνει ότι το καθεστώς περιοδικά θεσπίζει ότι μόνο τα μέλη μιας συγκεκριμένης εθνότητας μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία σε έναν δεδομένο [εκλογικό] κύκλο. Το σύστημα είναι σαφώς ανελεύθερο και προβληματικό. Αλλά οι σχέσεις μεταξύ των εθνοτικών ομάδων και στην κοινωνία των πολιτών της Σιγκαπούρης είναι εξαιρετικά καλές, ειδικά σε σύγκριση με την γειτονική Μαλαισία. Το θέμα είναι ότι τα επιτυχή καθεστώτα δεν αγνοούν το othering. Το αξιοποιούν και το κατευθύνουν.

Αλλά όταν οι ελίτ αδυνατούν να δώσουν λογικές ενδείξεις σχετικά με το ποιος είναι ο «άλλος», οι άνθρωποι αποφασίζουν μόνοι τους. Μερικές φορές στρέφονται κατά των ελίτ, όπως υπονοεί η άνοδος του κινήματος Tea Party. Μερικές φορές οι άνθρωποι στρέφονται προς τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, όπως υπονοεί η άνοδος του λευκού εθνικισμού. Ανεξάρτητα από αυτά, τούτο δεν είναι ποτέ καλό.

Ίσως το σημείο-κλειδί για τον κλασικό φιλελευθερισμό είναι ότι οι αφηρημένες, κοσμοπολίτικες αρχές της ανεκτικότητας και της ισότητας δεν φαίνεται να είναι αρκετές για να αποτελέσουν την βάση για μια εθνική κουλτούρα. Θα μπορούσε να λειτουργήσει για μερικούς, ειδικά διανοούμενους, αλλά δεν είναι αρκετό για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Το othering είναι πολύ βαθιά ριζωμένο στην αρχέγονη ψυχή μας. Έτσι καθώς σκεφτόμαστε για το πώς θα αποτρέψουμε την υφέρπουσα ανελευθερία (illiberalism), θα μπορούσαμε να σκεφτούμε το πώς να αντιμετωπίσουμε την ανάγκη για το othering αντί να προσποιούμεθα ότι δεν υπάρχει.

Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2017-01-13/saving-liberalism

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition