Η υστέρηση της κεντροαριστεράς

Με βάση αυτή την εμπειρία το κόμμα για άλλη μια φορά υποσχέθηκε αλλαγή: Ο Isaac Herzog, ο γιος του πρώην προέδρου Chaim Herzog, αντικατέστησε την Yachimovich τον Νοέμβριο του 2013 και αρχικά επικεντρώθηκε στην ασφάλεια. Αλλά στις εκλογές του 2015 το Εργατικό Κόμμα για άλλη μια φορά έκανε προεκλογική καμπάνια για την ανεργία και το κόστος διαβίωσης. κατεβαίνοντας ως το επικεφαλής μέλος της εκλογικής λίστας της αριστερής Σιωνιστικής Ένωσης, το κόμμα βελτίωσε τις επιδόσεις του το 2013, πετυχαίνοντας 18% και την εγκατάσταση του Herzog ως ηγέτη της αντιπολίτευσης. Αλλά απέτυχε στον στόχο του να βγάλει τον Νετανιάχου από την εξουσία. Σύμφωνα με τα λόγια του Ισραηλινού δημοσιογράφου Sever Plocker [18], «η εμμονή του Herzog με την οικονομία ήρθε σε βάρος της οριακής έως αμελητέας εμπλοκής σε κρίσιμα εθνικά θέματα». Πολύ απλά, το Εργατικό Κόμμα είχε αποτύχει να αντιμετωπίσει τις πραγματικές προτεραιότητες του ισραηλινού κοινού, για το οποίο οι απειλές για την ασφάλεια που αντιπροσωπεύει η περιφερειακή κρίση, η ιρανική απειλή και οι Παλαιστίνιοι, υπερκέρασαν τις λογικές οικονομικές ανησυχίες.

LIBERTÉ, EGALITÉ, SECURITÉ

Η διολίσθηση της ισραηλινής αριστεράς περιέχει σημαντικά διδάγματα για την Ευρώπη σήμερα. Αν και σίγουρα υπάρχουν σημαντικές διαφορές, η Ευρώπη έχει με πολλούς τρόπους μετατραπεί εν πολλοίς σε Ισραήλ. Αντιμέτωπη με πραγματικές ή εκλαμβανόμενες ως υπαρξιακές απειλές από τη μετανάστευση και την τρομοκρατία, η ασφάλεια και η ταυτότητα έχουν φθάσει να επισκιάζουν τις οικονομικές ανησυχίες σε μεγάλα τμήματα της Ευρώπης. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη δημοσκόπηση του Ευρωβαρόμετρου τον Ιούλιο του 2016 η μετανάστευση και η απειλή της τρομοκρατίας είναι μακράν τα πιο πιεστικά προβλήματα για τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους [19] -πολύ μπροστά από την οικονομία, τα δημόσια οικονομικά και την ανεργία.

Υπό αυτές τις συνθήκες, μια καλά υποστηριζόμενη αλλά μονόπλευρη εστίαση στην οικονομία δεν είναι πανάκεια, και μπορεί πράγματι να είναι δηλητηριώδης -όπως έδειξε ο ασθένεια της ισραηλινής αριστεράς. Αντί να κάνουν προεκλογικές εκστρατείες στενά ριζωμένες στην παραδοσιακή αριστερή ιδεολογία τους, τα ευρωπαϊκά κεντροαριστερά κόμματα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα ευρύτερο φάσμα θεμάτων, όπως οι ανησυχίες των ψηφοφόρων για την ασφάλεια και η πρόκληση του ελέγχου της μετανάστευσης, χωρίς να παραδώσουν την βασική πίστη τους στην διεθνή αλληλεγγύη και συνεργασία. Αυτό αποτελεί πρόκληση, δεδομένου ότι οι εναπομείναντες κεντροαριστεροί ψηφοφόροι έχουν σε πολλές περιπτώσεις τοποθετήσει στο επίκεντρο της πολιτικής τους ατζέντας την στάση τους κατά του ρατσισμού και υπέρ της μετανάστευσης. Αλλά η αντιληπτή σύγκρουση μεταξύ της ασφάλειας και της αλληλεγγύης δεν είναι αδύνατο να ξεπεραστεί, όπως αποδεικνύεται από τον Καναδά. Αν και ο φιλελεύθερος πρωθυπουργός Τζάστιν Τρουντό [20] έχει αποδεχτεί την ανθρωπιστική ευθύνη για πρόσφυγες από την Συρία, έχει συνδυάσει αυτή την «ανοικτής αγκάλης» προσέγγιση με τους ελέγχους του παρελθόντος [κάθε μετανάστη], με ρεαλιστικά όρια στην εισερχόμενη μετανάστευση, καθώς και ένα πολυεπίπεδο πρόγραμμα που να διευκολύνει την πραγματική ενσωμάτωση των προσφύγων.

Ένας άλλος τρόπος για να αντιμετωπιστεί αυτό το δίλημμα θα ήταν να επαναλανσαριστεί η Ευρώπη ως ένα προπύργιο σταθερότητας και ασφάλειας σε έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Πρόκειται για μια προσέγγιση που διερευνήθηκε πρόσφατα από τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες, των οποίων ο μέλλων κομματικός αρχηγός και υποψήφιος για την καγκελαρία, Martin Schulz, δήλωσε την Τρίτη [21] ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ήταν «μια βασική προϋπόθεση για την ειρήνη και την ευημερία» και ότι η αντιμετώπιση της «βαθιάς αβεβαιότητας» του εκλογικού σώματος ήταν απαραίτητη.

Μια τέτοια στρατηγική μπορεί να πετύχει ή να αποτύχει. Εν όψει της αυξανόμενης οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας, ωστόσο, είναι επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες των Ευρωπαίων ψηφοφόρων για την ασφάλεια, καθώς και να υιοθετηθεί η παραδοσιακή εστίαση της σοσιαλδημοκρατίας στην δικαιοσύνη. Αν η κεντροαριστερά δεν το πράξει, θα μπορούσε να επιταχύνει την κάθοδό της στην ασημαντότητα˙ αλλά εάν επιτύχει, ίσως να μην προστατεύσει μόνο μια ένδοξη κληρονομιά χειραφέτησης, ισότητας και δικαιοσύνης, αλλά και να εξασφαλίσει ένα ένδοξο μέλλον.

Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2017-01-26/center-left-be...