Ο Trump και η πυρηνική Τριάδα | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Ο Trump και η πυρηνική Τριάδα

Γιατί έχει δίκιο για τον εκσυγχρονισμό των ICBM
Περίληψη: 

Σε έναν κόσμο αυξανόμενων πυρηνικών κινδύνων, η διοίκηση Trump είναι σωστή: Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διατηρούν μια ισχυρή πυρηνική δύναμη, συμπεριλαμβανομένων των ICBM.

Ο MATTHEW KROENIG είναι αναπληρωτής καθηγητής Διακυβέρνησης στην Σχολή Δημόσιας Υπηρεσίας του Πανεπιστημίου Georgetown και ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο Brent Scowcroft για την Διεθνή Ασφάλεια στο The Atlantic Council.

Σε ένα προεδρικό μνημόνιο εθνικής ασφάλειας [1] που υπεγράφη στις 27 Ιανουαρίου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, υποσχέθηκε «μια νέα Αναθεώρηση Πυρηνικής Στάσης ώστε να εξασφαλιστεί ότι η πυρηνική αποτρεπτική ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών είναι σύγχρονη, ισχυρή, ευέλικτη, ανθεκτική, έτοιμη, και κατάλληλα προσαρμοσμένη να αποτρέψει απειλές του 21ου αιώνα και να καθησυχάσει τους συμμάχους μας». Αυτή η δήλωση σχετικά με την πυρηνική πολιτική σηματοδοτεί μια δραστική αλλαγή από την πρόσκληση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για «μείωση της εξάρτησης» από τα πυρηνικά όπλα, διατηρώντας παράλληλα μια «ασφαλή και αποτελεσματική» πυρηνική δύναμη.

Η κίνηση αυτή θα είναι αμφιλεγόμενη. Όπως γράφει η Amy Woolf της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου [2], αυτή μπορεί να είναι η πρώτη μετα-ψυχροπολεμική κυβέρνηση των ΗΠΑ που δεν επιδιώκει μειωμένο ρόλο στα πυρηνικά όπλα ως ξεκάθαρο πολιτικό στόχο. Ανάμεσα στα πιο υψηλά συζητήσιμα ζητήματα θα είναι η απόφαση, αρθρωμένη επίσης στις ακροάσεις επιβεβαίωσης [του διορισμού] του υπουργού Άμυνας, James Mattis, πριν λίγες εβδομάδες, να αναβαθμιστούν και τα τρία σκέλη της πυρηνικής Τριάδας των ΗΠΑ: Τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα, τα υποβρύχια, και οι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι (ICBM).

Τα εν λόγω σχέδια εκσυγχρονισμού έχουν αποτελέσει αντικείμενο έντονης διαμάχης τα τελευταία χρόνια. Το 2010, η κυβέρνηση Ομπάμα συμφώνησε, υπό την πίεση των Ρεπουμπλικανών, να εκσυγχρονίσει τις γηράσκουσες πυρηνικές δυνάμεις της χώρας, αλλά η απόφαση προκάλεσε οργίλη αντίδραση, με ιδιαίτερη κριτική να ασκείται στους ICBM. Γράφοντας στο Foreign Affairs [3], για παράδειγμα, ο δημοσιογράφος Fred Kaplan υποστήριξε ότι «η περίπτωση για τους χερσαίους ICBM σήμερα είναι εξαιρετικά αδύναμη» και ρώτησε ρητορικά, «Γιατί δεν θα πρέπει να διαλυθούν;». Ο πρώην υπουργός Άμυνας Ουίλιαμ Πέρι απάντησε στο ερώτημα με ένα άρθρο γνώμης στην εφημερίδα New York Times [4], εξηγώντας: «Γιατί είναι ασφαλές να αχρηστευθούν οι ICBM της Αμερικής». Υποστήριξε ότι πράττοντας έτσι θα εξοικονομούντο «σημαντικές δαπάνες» και θα μειωνόταν ο κίνδυνος «τυχαίου πυρηνικού πόλεμου». Και σε μια κατάθεση στην Γερουσία το 2015, ο ίδιος ο Mattis πρότεινε ότι ήταν ανοιχτός στο ενδεχόμενο, αναρωτώμενος, «Είναι καιρός να μειώσουμε την τριάδα σε δυάδα, αφαιρώντας τους χερσαίους πυραύλους;».

Αυτό είναι μια καλή ερώτηση, αλλά σε έναν κόσμο αυξανόμενων πυρηνικών κινδύνων, η διοίκηση Trump είναι σωστή: Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διατηρούν μια ισχυρή πυρηνική δύναμη, συμπεριλαμβανομένων των ICBM.

Ο πρωταρχικός σκοπός των πυρηνικών όπλων των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να αποτρέψουν μια πυρηνική επίθεση του εχθρού, και οι ICBM είναι κεντρικής σημασίας για την αποστολή αυτή. Για να ξεκινήσει ένα καταστροφικό πυρηνικό πρώτο χτύπημα κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, ένας αντίπαλος θα πρέπει να στοχεύσει τουλάχιστον 455 τοποθεσίες στην ηπειρωτική χώρα των ΗΠΑ (450 σιλό ICBM, τρεις βάσεις βομβαρδιστικών αεροπλάνων και δύο βάσεις υποβρυχίων). Αυτό θα είναι ένα δύσκολο, αν όχι αδύνατο, έργο. Αφαιρούμενων των ICBM από αυτή την εξίσωση, όμως, το αρχικό στοίχημα για μια πυρηνική επίθεση στις ΗΠΑ πέφτει μόνο σε πέντε περιοχές. Με τον στόχο να έχει γίνει τόσο μικρός, ακόμη και ένα ελάχιστα οπλισμένο κακοποιό κράτος όπως η Βόρεια Κορέα θα μπορούσε να δελεαστεί να ρίξει μια πυρηνική βολή.

Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες, όχι μόνο έχουν ως στόχο να αποτρέψουν τις επιθέσεις εναντίον τους, αλλά επεκτείνουν και την αποτροπή τους σε πάνω από 30 συμμάχους στην Ευρώπη και την Ασία. Εδώ, για άλλη μια φορά, οι ICBM είναι κρίσιμοι για την επιτυχία της αποστολής. Σε αντίθεση με τα άλλα σκέλη της τριάδας, οι ICBM μπορούν να πλήξουν οποιονδήποτε στόχο στην Γη μέσα σε 30 λεπτά ή και λιγότερο. Αυτή η ταχεία παγκόσμια εμβέλεια είναι μια σημαντική πτυχή της παγκόσμιας πυρηνικής ομπρέλας. Πράγματι, κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού στο Τόκιο τον Δεκέμβριο, Ιάπωνες ειδικοί μου είπαν ότι οι ICBM ήταν ιδιαίτερα καθησυχαστικοί για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων απειλών από την Βόρεια Κορέα.

Τέλος, οι ICBM μπορούν να σώσουν εκατομμύρια ζωές Αμερικανών. Επί του παρόντος, ανταγωνιστές των ΗΠΑ όπως η Ρωσία πιθανόν στοχεύουν με ένα μεγάλο μέρος των πυρηνικών τους όπλων εναντίον απομακρυσμένων πεδίων ICBM στη Μοντάνα, την Βόρεια Ντακότα και το Ουαϊόμινγκ. Η Μόσχα θα θέλει να καταστρέψει πολλά από τα πυρηνικά όπλα μας ει δυνατόν σε ένα πρώτο πλήγμα, για να μας αποτρέψει από την χρήση τους κατά του ρωσικού εδάφους ως αντίποινα. Αν αυτοί οι πύραυλοι δεν υπήρχαν, η Μόσχα πιθανώς θα στόχευε με τις απελευθερωμένες πυρηνικές δυνάμεις της εναντίον πόλεων των ΗΠΑ. Συνεπώς, σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου, η διάλυση των ICBM θα αύξανε τον αριθμό των αμερικανικών απωλειών κατά περίπου 50 εκατομμύρια άτομα, σύμφωνα με την εκτίμησή μου.

Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά τα σημαντικά οφέλη, οι επικριτές αναφέρουν αρκετούς λόγους για να εγκαταλειφθούν οι ICBM. Πέρα από την ιδέα ότι τα άλλα σκέλη είναι επαρκή για την αποτροπή, υποστηρίζουν ότι η αποκοπή των ICBM είναι δημοσιονομικά συνετή, δεδομένων των σχεδίων της Ουάσινγκτον να δαπανήσει ένα 1 τρισ. δολάρια στα επόμενα 30 χρόνια για να εκσυγχρονίσει τα τρία σκέλη της τριάδας. Βεβαίως, ένα τρισεκατομμύριο δολάρια δεν είναι μικρό ποσό, αλλά το πλήρες κόστος του πυρηνικού εκσυγχρονισμού είναι μόνο το περίπου 5% του αμυντικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ, κάτι που είναι ευκαιρία σχετικά με αυτό που παίρνει η χώρα ως αντάλλαγμα. Τέλος, οι επικριτές ισχυρίζονται ότι οι ICBM είναι αποσταθεροποιητικοί. Ανησυχούν ότι, σε μια κρίση, ένας πρόεδρος των ΗΠΑ θα θελήσει να πυροδοτήσει τους ICBM πριν να υπάρξει κίνδυνος να καταστραφούν [από τον εχθρό]. Ως εκ τούτου, ένας πρόεδρος μπορεί να εκτοξεύσει τα πυρηνικά όπλα ως απάντηση σε έναν ψευδή συναγερμό.