Η καλή εξωτερική πολιτική είναι αόρατη

Ο Thomas Schelling, ο βραβευμένος με Νόμπελ μελετητής που αποβίωσε στα τέλη του περασμένου έτους [13], σημείωσε ότι όλοι μας έχουμε την τάση να δίνουμε προτεραιότητα στην βραχυπρόθεσμη ικανοποίηση έναντι των μακροπρόθεσμων ωφελημάτων. Αυτό σημαίνει, όπως περιγράφει ο Schelling [14], ότι «πολλοί από εμάς έχουμε μικρά κόλπα που κάνουμε στους εαυτούς μας για να προχωρήσουμε τα πράγματα που οφείλουμε να κάνουμε ή να μας απομακρύνουν από τα πράγματα που δεν πρέπει».

Η φιλελεύθερη διεθνής τάξη ήταν το πιο σημαντικό τέχνασμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής για να δίνει προσοχή στο μακροπρόθεσμο (τουλάχιστον από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου). Οι ελίτ συμφώνησαν ότι μια απελευθέρωση του εμπορικού περιβάλλοντος, ένα ισχυρό δίκτυο συμμαχιών και μια συστηματοποιημένη διπλωματία παρέχουν αξιόλογα οφέλη.

Εκτός από το να παρέχει οφέλη που είναι δύσκολο να δούμε, όπως το χαμηλότερο κόστος των αγαθών χάρη στο εμπόριο, αυτό το τέχνασμα σταματά επίσης τους πολιτικούς από το να εμπλέκονται σε πολιτικές όπως ο προστατευτισμός, [πολιτικές] που μοιάζουν σαν μια γρήγορη νίκη αλλά μπορεί να είναι σοβαρά επιζήμιες. Ο δασμός Smoot-Hawley εισήχθη το 1930 για να προστατεύσει την οικονομία των ΗΠΑ από τον ξένο ανταγωνισμό, αλλά κατέληξε να παρατείνει την Μεγάλη Ύφεση. Μετά από αυτή την θλιβερή εμπειρία, ο νόμος για αμοιβαίες εμπορικές συμφωνίες (Reciprocal Trade Agreements Act, RTAA) [15] άλλαξε το θεσμικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο ορίστηκε η αμερικανική πολιτική εμπορίου. Η νέα μορφή βοήθησε να γίνει πιο εύκολη η αντίσταση στον προστατευτισμό δίνοντας στον πρόεδρο προωθημένη εξουσία έναντι του Κογκρέσου για να διαπραγματεύεται εμπορικές συμφωνίες, μειώνοντας την απαίτηση για την έγκριση του Κογκρέσου σε μια απλή πλειοψηφία αντί για μια πλειοψηφία των δύο τρίτων, και προσδένοντας τις αμερικανικές δασμολογικές μειώσεις με τις αμοιβαίες δασμολογικές περικοπές των άλλων χωρών. Όλα τα παραπάνω δημιούργησαν [16] όλο και πιο ανθεκτική πολιτική στήριξη για το ελεύθερο εμπόριο.

Οι συμμαχίες και η καθημερινή διπλωματία εξαναγκάζουν το κοινό να πληρώσει το κόστος για τις πολιτικές εξασφάλισης που μπορεί να χρειαστούν όταν τα πράγματα γίνουν δύσκολα. Έχουν επίσης βοηθήσει να κρατηθούν μακριά οι μεγάλοι πόλεμοι επί 70 χρόνια, τόσο άμεσα, μέσω των καλών σχέσεων με τους συμμάχους και τους εταίρους, όσο και έμμεσα, μέσω της ισορροπίας δυνάμεων που οι ισχυρές συμμαχίες βοηθούν να ενισχυθούν.

Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο οι επιπλήξεις του Τραμπ [17] στον πρωθυπουργό της Αυστραλίας Malcolm Turnbull ήταν τόσο σοκαριστικές. Οι επικριτές -συμπεριλαμβανομένων πολλών πρώην ρεπουμπλικανών αξιωματούχων της εξωτερικής πολιτικής [18]- σημείωσαν ότι η Αυστραλία υπήρξε πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ, συμβάλλοντας με στρατεύματα σε όλες σχεδόν τις συγκρούσεις στις οποίες έχουν εμπλακεί οι Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, συμπεριλαμβανομένου του πολέμου στο Ιράκ το 2003. Οι συνεισφορές της Αυστραλίας σε συγκρούσεις στην Ασία -πάνω από 17.000 Αυστραλοί υπηρέτησαν στον πόλεμο της Κορέας και πάνω από 60.000 στον πόλεμο του Βιετνάμ- είναι μια σημαντική υπενθύμιση της σημασίας της Αυστραλίας για την μελλοντική θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ασία έναντι της ανερχόμενης Κίνας.

Ένας ακτιβιστής ζωγραφίζει το συνοριακό τείχος ΗΠΑ-Μεξικού μεταξύ Ciudad Juarez και New Mexico ως σύμβολο διαμαρτυρίας κατά της νέας μεταναστευτικής μεταρρύθμισης του προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, στην πλευρά του Ciudad Juarez, στο Μεξικό, στις 26 Φεβρουαρίου του 2017. JOSE LUIS GONZALEZ / REUTERS
-----------------------------------------

Σίγουρα, οι περισσότερες ελίτ της εξωτερικής πολιτικής των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών εξακολουθούν να υποστηρίζουν μια μορφή της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης, αλλά θα πρέπει να βγουν μπροστά καθώς ο Trump την αμφισβητεί. Πράγματι, υπάρχουν σημαντικοί θύλακες υποστήριξης ακόμα και μέσα στην διοίκηση του Τραμπ. Αμφότεροι ο Tillerson και ο James Mattis, νέοι υπουργοί του Τραμπ στο Υπουργείο Εξωτερικών και το Υπουργείο Άμυνας, αντίστοιχα, εξέφρασαν ισχυρή υποστήριξη προς το ΝΑΤΟ κατά τις ακροάσεις επιβεβαίωσης του διορισμού τους, παρά τον ισχυρισμό του προέδρου [19] ότι η συμμαχία είναι «παρωχημένη»˙ και ο αντιπρόεδρος Mike Pence εξέφρασε ισχυρή υποστήριξη για το ΝΑΤΟ στην Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου φέτος.

ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ

Συνήθως, όταν ανησυχούμε για την εγχώρια υποστήριξη προς την διεθνή τάξη, ανησυχούμε για την κοινή γνώμη (για παράδειγμα, οι μελετητές έχουν [20] συζητήσει [21] εάν [22] η δημόσια υποστήριξη για την διεθνή τάξη έχει διαβρωθεί, ιδιαίτερα σε μια εποχή κομματικής πόλωσης). Ωστόσο, η άνοδος του Τραμπ δεν είναι απλά μια ιστορία λαϊκής εξέγερσης ενάντια στην φιλελεύθερη τάξη. Ακόμα και οι απόψεις των ανθρώπων για το εμπόριο, το οποίο μπορεί να επηρεάσει τις θέσεις εργασίας και τους μισθούς, δεν ταιριάζουν απαραίτητα με την οικονομική ιδιοτέλειά τους ξεκάθαρα [23]. Αντίθετα, οι εμπορικές προτιμήσεις αντικατοπτρίζουν συχνά οικονομικές ή κοινωνικές ανησυχίες -με άλλα λόγια, διαμορφώνονται από πολλές από τις ίδιες δυνάμεις που καθοδήγησαν την ψήφο στις προεδρικές εκλογές, και όχι από τις ιδιαιτερότητες της εμπορικής πολιτικής.