Δεν υπάρχει εναλλακτική

Αλλά η σχέση της Γερμανίας με το παρελθόν της δύσκολα είναι το μόνο θέμα που χωρίζει το AfD από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Εξίσου διχαστικές είναι οι οικονομικές θέσεις του κόμματος. Άλλα ευρωπαϊκά δεξιά λαϊκιστικά κόμματα έχουν κερδίσει την εργατική ψήφο με το να υιοθετούν αναδιανεμητικές πολιτικές. Αυτό δεν έχει συμβεί στην Γερμανία: Το AfD ακόμα φορά τα νεοφιλελεύθερα ράσα που φόρεσε στην ίδρυσή του την εποχή της κορύφωσης της κρίσης της ευρωζώνης. Εκεί που το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο έχει προσελκύσει την εργατική τάξη με υποσχέσεις για τη μείωση της ηλικίας συνταξιοδότησης ή την αύξηση του κατώτατου μισθού, το AfD έχει ζητήσει την κατάργηση των φόρων κληρονομιάς και καθαρής περιουσίας και για την επαναφορά του τραπεζικού απορρήτου [12], ή κανόνες που επιτρέπουν στις τράπεζες να προστατέψουν πληροφορίες σχετικά με τους πελάτες τους από την κυβέρνηση. Αυτές είναι θέσεις που δύσκολα κερδίζουν τους μέσους Γερμανούς.

Ο Martin Schulz στο Στρασβούργο, στην Γαλλία, τον Ιανουάριο του 2017. CHRISTIAN HARTMANN / REUTERS
------------------------------------------------------

Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ;

Η πρόσφατη πτώση του AfD θα πρέπει να υπενθυμίσει στο πολιτικό κατεστημένο της Ευρώπης ότι η αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτίων της ανησυχίας των ψηφοφόρων είναι το μοναδικό καλύτερο αντίδοτο στην λαϊκιστική οργή. Οι προσπάθειες της Γερμανίας να ανακτήσει τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών, χωρίς να παραιτείται από τις ανθρωπιστικές αρχές -όπως αποδεικνύεται από την δέσμευση του Βερολίνου να χρησιμοποιήσει την προεδρία του στο G-20 για να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη στην Αφρική [13]- είναι μια τέτοια περίπτωση. Η πτώση του κόμματος κατέδειξε, επίσης, την σημασία της δημιουργίας πραγματικών επιλογών στην πολιτική κυρίαρχη τάση. Το να προσφερθεί μια βιώσιμη πολιτική εναλλακτική λύση έναντι του status quo, όπως έκανε ο Schulz, μπορεί να εκτονώσει την αντι-κατεστημένη απήχηση των λαϊκιστών. Οι πολιτικοί αλλού στην Ευρώπη πρέπει να το λάβουν υπόψη τους.

Το αν θα συνεχιστεί η φαινομενική κατάρρευση του AfD είναι ασαφές. Η προσφυγική συμφωνία με την Τουρκία θα μπορούσε να διαλυθεί αν οι εντάσεις μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου συνεχίσουν να αυξάνονται˙ η απήχηση του Schulz στους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους θα μπορούσε να χτυπήσει ένα ανώτατο όριο˙ ή η ελληνική οικονομική κρίση θα μπορούσε να επανεμφανιστεί, διχάζοντας τους ψηφοφόρους σχετικά με το ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση του Βερολίνου. Τέτοια γεγονότα θα ρίξουν σίγουρα μια σανίδα σωτηρίας στο κόμμα. Από την άλλη πλευρά, η πολιτική αναταραχή της προεδρίας Trump ή οι περαιτέρω επιτυχίες της δεξιάς στην Ευρώπη θα μπορούσαν να υπονομεύσουν το AfD: Παρότι οι θρίαμβοι της δεξιάς στο εξωτερικό θα χαλυβδώσουν τον πυρήνα των υποστηρικτών του κόμματος, θα ενθαρρύνουν επίσης μια ακόμη πιο ισχυρή δημοκρατική αντίδραση. Με φόντο το λαϊκιστικό κύμα της Ευρώπης, θα ήταν εντυπωσιακό αν η πιο κηλιδωμένη από εξτρεμιστική μανία χώρα στον εικοστό αιώνα [14] πρόκειται να αποδειχθεί πιο ανθεκτική στους πειρασμούς της στον εικοστό πρώτο.

Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/germany/2017-03-10/there-no-alte...