Το κόμμα του Macron κέρδισε την πλειοψηφία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Το κόμμα του Macron κέρδισε την πλειοψηφία

Μια αίσθηση αισιοδοξίας επικρατεί στην Γαλλία
Περίληψη: 

Ο Macron απολαμβάνει την επιτυχία σε μια κλίμακα που ούτε καν τολμούσε να ονειρευτεί πριν από ένα χρόνο. Οι Γάλλοι φαίνεται να έχουν τελικά αποκτήσει έναν ηγέτη ο οποίος τους έχει απαλλάξει από τους εξηντάρηδες και εβδομηντάρηδες πολιτικούς που κυριαρχούσαν στην πολιτική σκηνή τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Επίσης, οι περισσότεροι δείχνουν χαρούμενοι που δεν κέρδισε η Le Pen.

Ο ARTHUR GOLDHAMMER είναι Αμερικανός ακαδημαϊκός και μεταφραστής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών Minda de Gunzburg στο Χάρβαρντ.

Τον περασμένο Οκτώβριο, στην αρχή μιας φαινομενικά δονκιχοτικής επιδίωξης του Emmanuel Macron για την γαλλική Προεδρία, η εφημερίδα Le Monde ανέφερε [1] ότι οι Γάλλοι, αν και πάντα απαισιόδοξοι, ήταν σε μια φοβερή κατάθλιψη. Λίγοι είχαν οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στις λύσεις που προωθούσαν οι πολιτικοί υποψήφιοι στην προεκλογική εκστρατεία και πολλοί φοβούνταν ότι η Γαλλία επρόκειτο να υποκύψει στους ίδιους θυμούς που οδήγησαν τους Βρετανούς πολίτες να γυρίσουν την πλάτη τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους Αμερικανούς ψηφοφόρους να εκλέξουν τον Ντόναλντ Τραμπ. Αγωνιούσαν για το ενδεχόμενο η Marine Le Pen, η ηγέτις του ακροδεξιού λαϊκιστικού Εθνικού Μετώπου, να γίνει Πρόεδρος της Πέμπτης Δημοκρατίας -ή, τουλάχιστον, να αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή από ποτέ.

19062017-2.jpg

Οκτώ μήνες αργότερα, η διάθεση της χώρας έχει μεταμορφωθεί εντελώς. Αφότου ο Macron κέρδισε την προεδρία, νικώντας την Le Pen, το εκκολαπτόμενο πολιτικό κίνημά του, En Marche !, που μετονομάστηκε σε La République en Marche, προχώρησε για να εξασφαλίζει μια πρωτοφανή σαρωτική νίκη στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών την περασμένη εβδομάδα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις [2] από τον δεύτερο και τελικό γύρο των εκλογών την Κυριακή, το République en Marche και ο σύμμαχός του, το κεντρώο κόμμα Δημοκρατικό Κίνημα, κέρδισαν 361 από τις συνολικά 577 έδρες -ελαφρώς χαμηλότερα από την συντριπτική πλειοψηφία των άνω των 400 εδρών που φαινόταν ότι θα κερδίσουν. Αλλά και πάλι ήταν μια μεγάλη επιτυχία για ένα κόμμα που δεν υπήρχε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν. Εν τω μεταξύ, τα δύο κόμματα που κυριάρχησαν στην γαλλική πολιτική σκηνή για τον περασμένο μισό αιώνα, οι Σοσιαλιστές και οι Ρεπουμπλικάνοι, μαζί με τους συνασπισμούς τους, συρρικνώθηκαν κι έγιναν οι σκιές των ισχυρών πολιτικών μηχανών που εκπροσωπούσαν κάποτε, με τους Ρεπουμπλικάνους να κατέχουν 126 έδρες και τους σοσιαλιστές μόλις 46. Μια πτέρυγα με επικεφαλής το κόμμα La France Insoumise, το ακροαριστερό αντάρτικο υπό την ηγεσία του Jean-Luc Mélenchon, κέρδισε μόνο 26 έδρες, πολύ λίγες για να θέσουν κάποιο εμπόδιο στη νέα κυβέρνηση. Και το Εθνικό Μέτωπο, το οποίο είχε παρηγορηθεί για την απώλειά του στις προεδρικές εκλογές με τις ελπίδες να γίνει το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, έλαβε οκτώ έδρες.

Αυτό το κορυφούμενο κύμα ενθουσιασμού για τον νεαρό πρόεδρο έδωσε στην Πέμπτη Δημοκρατία, την οποία πολλοί πίστευαν ότι ήταν στους επιθανάτιους ρόγχους, μια νέα παράταση ζωής. Τα θεσμικά όργανα του καθεστώτος, προσαρμοσμένα από τον ιδρυτή του, τον Charles de Gaulle, σχεδιάστηκαν έχοντας στο μυαλό έναν ισχυρό πρόεδρο. Όταν καθοδηγείται από το πολιτικό κόμμα του προέδρου, το νομοθετικό σώμα στην πραγματικότητα επαφίεται στον πρόεδρο για να λειτουργήσει, επικυρώνοντας το όραμά του, αντί να ελέγχει και να εξισορροπεί τις εκτενείς εξουσίες του. Παρ’ όλο που οι Γάλλοι εκφράζουν συχνά την δυσφορία τους για τα μοναρχικά και βοναπαρτιστικά απομεινάρια της Προεδρίας, ενοχλούνται επίσης όταν ο ηγέτης τους δεν κατορθώνει να αναλάβει πλήρως στις εξουσίες που του προσφέρονται. Ο προκάτοχος του Macron, ο François Hollande, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα: Επικρινόταν συνήθως για την ανικανότητά του να ασκήσει την εξουσία που του δόθηκε.

Έχοντας επίγνωση των ελλείψεων του προκατόχου του, ο Macron, με εκπληκτικά σίγουρα βήματα για αρχάριο πολιτικό, έχει μέχρι στιγμής επωφεληθεί από κάθε ευκαιρία να προβάλει εικόνες ισχύος -από την σφικτή χειραψία του με τον Trump μέχρι την αυστηρή συνέντευξη Τύπου του με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στο παλάτι του Λουδοβίκου του 14ου. Αντέδρασε επίσης γρήγορα στην απόρριψη της κλιματικής συμφωνίας του Παρισιού από τον Αμερικανό πρόεδρο, και σηματοδότησε την σταθερή δέσμευσή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην γαλλογερμανική εταιρική σχέση

Εξίσου σημαντικό, κινήθηκε γρήγορα για να δείξει ότι δεν θα παραιτηθεί από την υπόσχεσή του να μεταρρυθμίσει τον εργατικό κώδικα, ένα αμφιλεγόμενο έργο στο οποίο οι προηγούμενοι πρόεδροι δεν ήταν σε θέση να προχωρήσουν. Ένας πιο προσεκτικός ηγέτης ίσως καθυστερούσε να προχωρήσει σε αυτό το ναρκοπέδιο για μετά τις βουλευτικές εκλογές, αλλά τον περασμένο μήνα ο Macron κάλεσε μια αρχική συνάντηση [3] με συνδικαλιστές και ηγέτες των επιχειρήσεων που ήταν επιφυλακτικοί για την πρόθεσή του να δώσει στις επιχειρήσεις μεγαλύτερη ευελιξία στο να θέσουν τους δικούς τους κανόνες εργασίας. Η ετοιμότητά του να ορμήσει στην μάχη προφανώς ευχαριστεί τους ψηφοφόρους, παρ’όλο που οι λεπτομέρειες της στρατηγικής του παραμένουν ασαφείς.

Οι ψηφοφόροι που δεν είναι βέβαιοι για τις προθέσεις του προέδρου, παρ’ όλα αυτά, του πιστώνουν την ομαλή ανάληψη της εξουσίας του. Σχολιαστές προσπάθησαν να μειώσουν το μέγεθος της νίκης του La République en Marche, σημειώνοντας ότι η προσέλευση στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών ήταν χαμηλή, πέφτοντας κάτω από το 50% για πρώτη φορά στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας. Το κόμμα του Macron έλαβε μόνο το 32% των ψήφων στον πρώτο γύρο, πράγμα που σημαίνει ότι λιγότερο από το 15% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της Γαλλίας ενέκριναν την πλατφόρμα του La République en Marche ως πρώτη τους επιλογή. Αλλά μια τέτοια αρνητικότητα χάνει την πραγματική σημασία των βουλευτικών εκλογών, που δεν είναι τόσο μια νέα κατεύθυνση στην πολιτική όσο μια αλλαγή στην πολιτική ψυχολογία. Οι Γάλλοι πολίτες είχαν εξοικειωθεί με την ιδέα ότι η μεταρρύθμιση ήταν αδύνατη. Τώρα, ακόμη και αν δεν τους αρέσει η αλλαγή που αντιπροσωπεύει ο Macron, βλέπουν ευκαιρίες μπροστά τους. Φυσικά, η πολύ απογοητευτική προσέλευση στον δεύτερο γύρο, ακόμη χαμηλότερη από τον πρώτο, σε συνδυασμό με το κόμμα του Macron που κέρδισε μια κάπως λιγότερο συντριπτική πλειοψηφία από ό, τι προβλεπόταν, υποδηλώνει ότι ο νέος πρόεδρος θα μπορούσε να αντιμετωπίσει κάποιες δυσάρεστες αναταράξεις καθώς κινείται για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.