Ο ρόλος των μικρών κομμάτων στις εκλογές της Γερμανίας

Εάν οι σοσιαλδημοκράτες δεν μπορέσουν να παρακινηθούν ή να δελεαστούν, η Μέρκελ πρέπει να καταφύγει σε ένα «Σχέδιο Β», το οποίο σημαίνει συνασπισμό είτε με τους Πράσινους στα αριστερά είτε με τους Ελεύθερους Δημοκράτες, στα δεξιά. Και τα τέσσερα μικρότερα κόμματα της Γερμανίας (το πέμπτο, το CSU, κατεβαίνει με την ίδια πλατφόρμα του CDU) πιθανότατα θα κερδίσουν έδρες στην Bundestag, γεγονός που αποτελεί περαιτέρω μαρτυρία για την παρακμή των μεγάλων κομμάτων στην Ευρώπη. Αλλά μόνο οι Πράσινοι και το FDP, αμφότερα γύρω στο 8% με 9% στις δημοσκοπήσεις, θα μπορούσαν να είναι εταίροι της Μέρκελ. Θα χρειαζόταν μόνο μια μετατόπιση μερικών ποσοστιαίων μονάδων εδώ ή εκεί, για να γίνουν καθοριστικοί παράγοντες. Έτσι, στην πραγματικότητα, είτε το ένα είτε το άλλο μικρό κόμμα θα μπορούσε να βρεθεί σε επίζηλη θέση, με την προοπτική να ασκήσει δυσανάλογη επιρροή στον καθορισμό ενός συνασπισμού.

Τηλεοπτική συζήτηση μεταξύ της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του ανταγωνιστή της, Martin Schulz, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, στο Βερολίνο, στις 3 Σεπτεμβρίου 2017. REUTERS TV
--------------------------------------------

ΜΑΥΡΟ-ΠΡΑΣΙΝΟ

Τα 16 ομοσπονδιακά κρατίδια της Γερμανίας διαθέτουν ένα ποτπουρί με διάφορους συνδυασμούς συνασπισμών, με τους Πράσινους σε δέκα από αυτούς [τους συνδυασμούς]. Τώρα δεν δημιουργεί πλέον εντύπωση ότι οι αντι-πολιτισμικοί Πράσινοι, που γεννήθηκαν από τα κινήματα διαμαρτυριών της δεκαετίας του ’70, συμμετέχουν με συντηρητικούς σε περιφερειακές κυβερνήσεις, ικανοποιημένοι με το να μετριάζουν τις χειρότερες παρορμήσεις των χριστιανοδημοκρατών, ενώ βλέπουν [κάποιες] προοδευτικές προτεραιότητες στις μεταφορές, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και την προστασία των καταναλωτών να μετατρέπονται σε πολιτική.

Ως επί το πλείστον, αυτοί οι συνασπισμοί έχουν δουλέψει αξιοθαύμαστα. Ο πιο γνωστός είναι στο νοτιοδυτικό [κρατίδιο] Μπάντεν-Βυρτεμβέργη, όπου οι Πράσινοι ηγούνται της συνεργασίας και το CDU είναι το δεύτερο κόμμα. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον πρωθυπουργό των Πρασίνων εκεί, τον Winfried Kretschmann, έναν 69χρονο πρώην διευθυντή σχολείου, του οποίου ο σουαβιανός πραγματισμός του τον κάνει τέλειο για τους συντηρητικούς. Ο Kretschmann είναι το νέο πρόσωπο των Πράσινων, [ένα πρόσωπο] πρόθυμο να συναντήσει το CDU στα μισά του δρόμου˙ βάζοντας στην άκρη τα ταμπού των Πρασίνων, μέχρι που μιλά περιστασιακά για την ισχυρή αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία εδρεύει στη νοτιοδυτική Γερμανία. Πράγματι στέκεται, παρά την πικρή αντίθεση της αριστερής φατρίας των Πρασίνων, ως πρότυπο για την δυνατότητα, ακόμη και επιθυμία, της επιλογής «Μαύρο-Πράσινο» στο Βερολίνο. Σε αυτή την περίπτωση, η Μέρκελ, που τον επαινεί, θα μπορούσε να επιμείνει για τον Kretschmann ως αναπληρωτή καγκελάριο.

Το να γίνει όμως το γιγαντιαίο βήμα της διαμόρφωσης μιας εθνικής κυβέρνησης CDU-Πρασίνων, είναι ένα άλλο θέμα. Ορισμένες από τις κεντρικές εκλογικές περιφέρειες των Πρασίνων θα εγκαταλείψουν το κόμμα. Το πιο συντηρητικό μπλοκ του CDU, από την άλλη πλευρά, ανυπομονεί να απαλλαγεί από τους Σοσιαλδημοκράτες που βοήθησαν την Μέρκελ να μετατοπίσει το CDU δραματικά στα αριστερά. Οι Πράσινοι, οι οποίοι θα μπορούσαν να τραβήξουν το CDU ακόμη περισσότερο αριστερά, είναι επομένως ο εφιάλτης τους.

Ωστόσο, πολλά παραπέμπουν σε μια Μαύρη-Πράσινη κυβέρνηση, επίσης. Η κληρονομιά της καγκελαρίου θα εξαρτηθεί από δύο ζητήματα: Την κλιματική αλλαγή και την μεταρρύθμιση της ΕΕ. Όσον αφορά το πρώτο, οι Πράσινοι θα εξασφάλιζαν ότι το CDU θα συμμορφώνεται με τους περιβαλλοντικούς στόχους της Γερμανίας και ίσως να ξανάπαιρνε την θέση του παγκόσμιου ηγέτη στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Οι Πράσινοι λένε ότι οποιοσδήποτε συνασπισμός στον οποίον θα συμμετάσχουν πρέπει να είναι σύμφωνος σε ένα χρονοδιάγραμμα για το κλείσιμο των 20 πιο ρυπογόνων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα. Η Μέρκελ, που είναι πάντα πραγματίστρια, θα μπορούσε να το παρακάμψει αυτό, ενώ οι Πράσινοι θα πρέπει να αποδεχθούν τις περιοριστικές πολιτικές μετανάστευσης που επικρίνουν σθεναρά.

Οι Πράσινοι είναι ιδανικοί εταίροι για να υποστηρίξουν την Μέρκελ στην διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας με τον Γάλλο πρόεδρο, Εμμανουέλ Μακρόν, για την επιδιόρθωση της ευρωζώνης. Ο Macron είναι πεπεισμένος, όπως και οι Πράσινοι, ότι η στήριξη του κοινού νομίσματος απαιτεί γερμανικούς συμβιβασμούς για την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης καθώς και την εναρμόνιση του εταιρικού φόρου στην ΕΕ. Η Μέρκελ δεν πρόκειται να υιοθετήσει μια ολοκληρωμένη νομισματική ένωση, αλλά μια Μαύρη-Πράσινη κυβέρνηση θα μπορούσε να βοηθήσει στον σχεδιασμό μιας ένωσης στην οποία τα χρήματα και οι δημοσιονομικές πολιτικές των κρατών-μελών θα συνδέονται πιο στενά μεταξύ τους. Ο Macron ορθώς υπογραμμίζει την αναγκαιότητα μεγαλύτερης «σύγκλισης», έχοντας προωθήσει την ιδέα ενός υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης και ενός κοινού προϋπολογισμού, ο οποίος [προϋπολογισμός] θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει επενδύσεις για την τόνωση της ανάπτυξης στις χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Η Μέρκελ σηματοδότησε ότι θα μπορούσε να υποχωρήσει ακόμα και τόσο πολύ, αλλά θα χρειαζόταν έναν πρόθυμο εταίρο συνασπισμού.

ΜΑΥΡΟ-ΚΙΤΡΙΝΟ