Μπορεί η Δύση να αποτρέψει τον αργό στραγγαλισμό της Ουκρανίας; | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Μπορεί η Δύση να αποτρέψει τον αργό στραγγαλισμό της Ουκρανίας;

Η μακρόσυρτη ρωσική επιθετικότητα δεν μπορεί να μείνει ανεξέλεγκτη

Τα πρόσφατα γεγονότα στη Μαύρη Θάλασσα έβαλαν ξανά στα διεθνή πρωτοσέλιδα τον πόλεμο του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία [2], αλλά για τους συνηθισμένους Ουκρανούς, ποτέ δεν είχε φύγει. Τα τελευταία τέσσερα και μισό χρόνια, η ουκρανική κοινωνία έχει εξοικειωθεί με ένα μοναδικό είδος μακρόσυρτης ρωσικής επιθετικότητας που έχει μετρηθεί προσεκτικά για να προκαλέσει τη μέγιστη ζημιά, αποφεύγοντας παράλληλα το καταστροφικό κόστος μιας πιο συμβατικής εκστρατείας. Οι υβριδικές εχθροπραξίες της Ρωσίας επεκτάθηκαν πολύ πέρα από την στρατιωτική παρέμβαση της χώρας στην ανατολική Ουκρανία, με τη Μόσχα να χρησιμοποιεί επίσης στοχοθετημένες δολοφονίες, κυβερνοεπιθέσεις, εμπορικούς αποκλεισμούς (embargo) και εκστρατείες παραπληροφόρησης για να κρατά την Ουκρανία μόνιμα αποσταθεροποιημένη και να προλάβει την τελική διαφυγή της χώρας από την σφαίρα επιρροής του Κρεμλίνου. Κατά την διάρκεια όλων αυτών, η μοναδική σταθερά, ήταν η επιθυμία να συγκαλυφθεί η ρωσική εμπλοκή. Αυτή η έμφαση στην αληθοφανή άρνηση μετέτρεψε σε κρίσιμη στιγμή τη ναυτική επίθεση της Ρωσίας στις 25 Νοεμβρίου σε τρία ουκρανικά πλοία. Για πρώτη φορά μετά την έναρξη της σύγκρουσης την άνοιξη του 2014, οι ρωσικές δυνάμεις που λειτουργούσαν υπό την ρωσική σημαία είχαν επιτεθεί ανοιχτά στην Ουκρανία.

12122018-1.jpg

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, μιλά σε στρατιωτικούς της 40ης Τακτικής Ταξιαρχίας Αεροπορίας των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αεροπορική βάση στο Vasylkiv κοντά στο Κίεβο, τον Δεκέμβριο του 2018. MYKOLA LAZARENKO / UKRAINIAN PRESIDENTIAL PRESS SERVICE VIA REUTERS
-----------------------------------------------------------------------

Η αντίδραση στο Κίεβο αντικατόπτρισε την αντιληπτή ευρύτερη σημασία του συμβάντος. Το άμεσο ζήτημα που διακυβεύθηκε ήταν η πρόσβαση της Ουκρανίας στην ακτογραμμή της Αζοφικής Θάλασσας, η οποία φιλοξενεί μερικά από τα οικονομικά πιο σημαντικά λιμάνια της χώρας. Ουκρανοί αξιωματούχοι είδαν επίσης τη ναυτική επίθεση ως σκόπιμη κλιμάκωση της σύγκρουσης και πιθανό πρόδρομο μιας πλήρους κλίμακας επίθεσης στην ξηρά, επερχόμενη εν μέσω αναφορών για σημαντική συσσώρευση ρωσικών μονάδων στρατού κατά μήκος των ουκρανικών συνόρων. Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας της χώρας συγκλήθηκε δεόντως και ζήτησε την επιβολή στρατιωτικού νόμου. Μια ηπιότερη εκδοχή αυτής της πρότασης επιβεβαιώθηκε στην συνέχεια με κοινοβουλευτική ψηφοφορία, επιτρέποντας την εφαρμογή στρατιωτικού νόμου σε δέκα παραμεθόριες περιοχές για περίοδο 30 ημερών. Η Ουκρανία έχει απαγορεύσει έκτοτε να εισέρχονται στην χώρα οι περισσότεροι Ρώσοι σε στρατεύσιμη ηλικία για όσο διαρκεί ο στρατιωτικός νόμος.

Αναπόφευκτα, αυτή η ερμηνεία των γεγονότων αμφισβητήθηκε ηχηρά από την Ρωσία. Η Μόσχα έχει χαρακτηρίσει τις συγκρούσεις στη Μαύρη Θάλασσα ως μια απερίσκεπτη πρόκληση που οργάνωσε ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσνένκο, προκειμένου να βελτιώσει τις πιθανότητες επανεκλογής του στις εκλογές την άνοιξη του 2019, στις οποίες αναμένεται ευρέως να χάσει. Σύμφωνα με την αφήγηση του Κρεμλίνου, ο Ποροσένκο ελπίζει να ενισχύσει τα φθίνοντα ποσοστά του με το να τονίζει την ρωσική απειλή ως μια απόσπαση της προσοχής από τις εγχώριες αδυναμίες του.

Η εξήγηση της Μόσχας αγνοεί βολικά τους μήνες των εχθρικών ρωσικών ενεργειών στην ζώνη της Αζοφικής Θάλασσας πριν από το περιστατικό της 25ης Νοεμβρίου. Από την ολοκλήρωση μιας πολυσυζητημένης ρωσικής γέφυρας απέναντι από τα στενά του Κερτς, η οποία συνδέει την κατεχόμενη Κριμαία με την ρωσική ηπειρωτική χώρα, στην αρχή του 2018, οι λιμένες της Ουκρανίας στην Αζοφική Θάλασσα αντιμετωπίζουν αυξανόμενες δυσκολίες. Η ίδια η γέφυρα είναι πολύ χαμηλή για να επιτρέψει περίπου το 30% της ναυτιλίας που προηγουμένως περνούσε τον δίαυλο της Αζοφικής προς τα λιμάνια της Ουκρανίας, ενώ Ρώσοι αξιωματούχοι περιορίζουν τακτικά την εναπομένουσα θαλάσσια κυκλοφορία, είτε κλείνοντας το στενό του Κερτς, είτε παρεμποδίζοντας και καθυστερώντας την εμπορική ναυτιλία στην ίδια την Αζοφική.

Οι προκύπτουσες συνθήκες ημι-αποκλεισμού έχουν επιβάλει σημαντικό κόστος στην ουκρανική οικονομία, ενώ ταυτόχρονα επεκτείνουν την διάβρωση της ουκρανικής κυριαρχίας πέρα από την Κριμαία στα γύρω ύδατα. Αν δεν εμποδιστεί, ο ρωσικός έλεγχος της Αζοφικής Θάλασσας θα έθετε το σκηνικό για το εφιαλτικό σενάριο των αμφίβιων αποβάσεων για να καταλάβουν ένα χερσαίο διάδρομο κατά μήκος της παράκτιας ακτής που συνδέει την Ρωσία με την Κριμαία. Λίγοι στο Κίεβο το θεωρούν σύμπτωση ότι οι ρωσικές στρατιωτικές ασκήσεις έχουν πρόσφατα συμπεριλάβει μια σημαντικά αυξημένη έμφαση στις αμφίβιες επιχειρήσεις.

Πριν από την κλιμάκωση στην Μαύρη Θάλασσα στα τέλη Νοεμβρίου, η Ουκρανία είχε ανταποκριθεί στον αργό στραγγαλισμό των λιμανιών της Θάλασσας της Αζοφικής ενισχύοντας τη ναυτική παρουσία της στην περιοχή και ξεκινώντας την κατασκευή μιας νέας ναυτικής βάσης. Έχοντας αυτό υπόψη, ένας μικρός ουκρανικός στολίσκος πέρασε το στενό του Κερτς τον Σεπτέμβριο και έφθασε με ασφάλεια στη νοτιοανατολική ακτή της χώρας. Αυτός ήταν και ο δηλωμένος στόχος των πλοίων που κατελήφθησαν τον Νοέμβριο, καθιστώντας τους προκλητικούς ισχυρισμούς του Κρεμλίνου δύσκολο να ταιριάξουν με τη χρονολόγηση των αυξανόμενων εντάσεων στην Αζοφική Θάλασσα. Όπως επεσήμαναν πολλοί σχολιαστές, η προσπάθεια της Ουκρανίας να περάσει από το στενό του Kerch στις 25 Νοεμβρίου ήταν μια «πρόκληση» μόνο αν η συνολική παρουσία της χώρας στην περιοχή μπορεί να θεωρηθεί προκλητική.

Η ΑΣΘΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Πολύ περισσότερο ανησυχητική σύμφωνα με την άποψη του Κιέβου είναι η έλλειψη ισχυρής διεθνούς αντίδρασης στη ναυτική επίθεση της Ρωσίας. Δυτικοί ηγέτες όπως ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, αρχικά ηγήθηκαν ενός χορού από επίσημες καταδίκες, αλλά οι δηλώσεις τους δεν έχουν οδηγήσει ακόμα στο είδος του αυξημένου κόστους που θα μπορούσε να κάνει το Κρεμλίνο να προσέξει. Αντίθετα, το αποτέλεσμα ήταν να επισημάνει την χλιαρότητα του συνόλου της Δυτικής απάντησης στον υβριδικό πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Η αποτυχία της Δύσης να αντιμετωπίσει επαρκώς τη ναυτική κλιμάκωση της Ρωσίας καθιστά σαφέστερο από ποτέ ότι η Ουκρανία χρειάζεται απεγνωσμένα ισχυρότερη διπλωματική στήριξη στον άνισο αγώνα της ενάντια στο Κρεμλίνο. Ο Ποροσένκο σίγουρα φαίνεται να το αναγνωρίζει αυτό. Καλεί τώρα τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ να αυξήσουν την παρουσία τους στη Μαύρη Θάλασσα και μέχρι που τα κάλεσε να επισκεφθούν την πόλη-λιμάνι της Αζοφικής, την Μαριούπολη, μια κίνηση που θα περιλάμβανε πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ και θα έβαζε την ρωσική αποφασιστικότητα σε αμφισβήτηση μόλις [τα πλοία] θα περνούσαν το διαμφισβητούμενο στενό Kerch.

Δεδομένης της εμφανούς έλλειψης όρεξης της Δύσης για οποιαδήποτε μορφή στρατιωτικής αντιπαράθεσης με την Ρωσία, οι προτάσεις του Ποροσένκο μοιάζουν κάπως φαντασιακές και πρωτίστως χρησιμεύουν για να υπογραμμίσουν την έλλειψη καλύτερων επιλογών της Ουκρανίας. Παρόλα αυτά, οι προσφυγές στο διεθνές δίκαιο και την Δυτική αλληλεγγύη είναι τα μόνα χαρτιά που έχουν απομείνει στον Ουκρανό ηγέτης για να παίξει στον αγώνα του [με στόχο] να αποτρέψει την Αζοφική Θάλασσα από το να γίνει ρωσική λίμνη. Χωρίς ισχυρή διεθνή παρέμβαση κάποιου είδους, το Κίεβο δεν έχει κανέναν τρόπο να αναγκάσει τη Μόσχα να χαλαρώσει τον στραγγαλισμό της στο στενό του Κερτς ή να συμμορφωθεί με τις συμβατικές υποχρεώσεις της για να μοιραστεί την Αζοφική Θάλασσα με την Ουκρανία. Προς το παρόν, η παρέμβαση αυτή φαίνεται απίθανη. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έχει ήδη βγάλει από τις προτεραιότητές της το θέμα με το να το συζητήσει στο πλαίσιο του λεγόμενου Normandy Format της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Ουκρανίας, μια πλατφόρμα που δεν έχει πετύχει τίποτα από την εποχή της έναρξής της το καλοκαίρι του 2014.

Η κινητοποίηση της διεθνούς κοινότητας προς την μεγαλύτερη εμπλοκή της θα παραμείνει μια από τις κορυφαίες προτεραιότητες του Poroshenko κατά τους επόμενους μήνες. Υπάρχει σαφώς πολλή δουλειά να γίνει. Η κάλυψη της πρόσφατης ναυτικής αντιπαράθεσης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατέδειξε την διαρκή επιρροή των αφηγήσεων του Κρεμλίνου στην διεθνή κατανόηση των γεγονότων στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα τονίζει τις επικοινωνιακές αποτυχίες της Ουκρανίας από το 2014. Παρά τα σχεδόν πέντε χρόνια αμείλικτης ρωσικής επιθετικότητας, πολλές από τις αναφορές σχετικά με την σύγκρουση παραμένουν κολλημένες στην σφαίρα του «αυτός είπε, εκείνη είπε», οδηγώντας σε ένα βαθμό ασάφειας που συγκαλύπτει το καθεστώς της Ουκρανίας ως θύμα. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει εάν το Κίεβο πρόκειται να εξασφαλίσει την υποστήριξη που χρειάζεται απεγνωσμένα. Πάνω απ’ όλα, ο Ποροσένκο πρέπει να αντιμετωπίσει τις προσπάθειες να απεικονιστεί η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση ως τμήμα μιας υποτιθέμενης προσπάθειας να περικυκλωθεί η Ρωσία. Πρέπει σθεναρά να υπενθυμίσει σε εκείνους που δυνητικά θα κατευνάσουν τον Πούτιν, ότι η Ρωσία είναι έρημη, όχι περικυκλωμένη. Πρόκειται για ένα επαναλαμβανόμενο πρόβλημα κατά την αντιμετώπιση του μετασοβιετικού κόσμου, όπου η φυσική τάση των πρώην υποτελών στο Κρεμλίνο κρατών να επιδιώξουν την προστατευτική αγκαλιά της ευρωατλαντικής κοινότητας έχει παρερμηνευθεί τακτικά ως Δυτικός αυτοκρατορικός επεκτατισμός. Πολύ συχνά από το 2014, ο θαυμαστός αγώνας της Ουκρανίας για ανεξαρτησία έχει πνιγεί από γεωπολιτική μεγαλαυχία και λόγια για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο. Ο Ποροσένκο πρέπει τώρα να ξαναφέρει την εθνική αφήγηση της Ουκρανίας στο κέντρο της διεθνούς συζήτησης και να υπενθυμίσει στους Δυτικούς ηγέτες την ανάγκη να υπερασπιστούν τις αξίες που καθορίζουν τις κοινωνίες τους.

12122018-2.jpg

Ένα πλοίο ταξιδεύει πέρα από μια γέφυρα που συνδέει την ρωσική ηπειρωτική χώρα με την χερσόνησο της Κριμαίας απέναντι από το στενό του Κερτς, τον Νοέμβριο του 2018. PAVEL REBROV / REUTERS
---------------------------------------------------------------------

Η ΝΕΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΡΩΣΙΑΣ

Καθώς προσπαθεί να αλλάξει τον τόνο του διεθνούς διαλόγου γύρω από την Ουκρανία, η εσωτερική στρατηγική του Ποροσένκο θα επικεντρωθεί στο σχέδιο εθνικής οικοδόμησης που βρίσκεται στο επίκεντρο του αγώνα της Ουκρανίας με το Κρεμλίνο. Χωρίς βιώσιμες στρατιωτικές επιλογές διαθέσιμες για τον Ουκρανό ηγέτη είτε στην ξηρά είτε στην θάλασσα, το πιο ρεαλιστικό περιθώριο για την πρόοδο της υβριδικής σύγκρουσης έγκειται στην ενίσχυση της αίσθησης της εθνικής ταυτότητας της Ουκρανίας ως έναν τρόπο απομάκρυνσης της χώρας από τους ιστορικούς της δεσμούς με την Ρωσία. Αυτό είναι ένα βασικό μέτωπο σε μια αντιπαράθεση που αντηχεί διαμέσου των αιώνων και φέρνει τεράστιες επιπτώσεις στην ίδια την εικόνα της Ρωσίας. Η Μόσχα αρέσκεται να υποστηρίζει [3] ότι οι σύγχρονοι Ουκρανοί και Ρώσοι αποτελούν έναν ενιαίο λαό, κάνοντας την προσπάθεια της Ουκρανίας να ενσωματωθεί με την Δύση τόσο μια προδοσία όσο και μια υπαρξιακή απειλή για το μέλλον της ίδιας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η ανάδυση μιας αποδεδειγμένα δημοκρατικής και ευρωπαϊκής Ουκρανίας θα εκθέσει τους αθέμιτους μακροχρόνιους ισχυρισμούς του Κρεμλίνου [4] περί αυταρχικής εξαιρετικότητας (exceptionalism), κάτι που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί ο Πούτιν είναι διατεθειμένος να πληρώσει ένα τόσο δυσανάλογα υψηλό τίμημα για να αποτρέψει την επιτυχημένη αποστασία της Ουκρανίας.

Τα διαπιστευτήρια οικοδόμησης του έθνους του Ποροσένκο θα ενισχυθούν σημαντικά τις προσεχείς εβδομάδες εάν, όπως αναμένεται, το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη, όπου κατοικεί ο παγκόσμιος πνευματικός ηγέτης των Ορθοδόξων Χριστιανών, προσφέρει [5] στην Ουκρανία μια δική της ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία. Στα τέλη Νοεμβρίου, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανακοίνωσε ότι είχε συντάξει έναν συνταγματικό χάρτη για μια αυτοδιοικούμενη Ουκρανική Εκκλησία. Το ουκρανικό ιερατείο έχει προγραμματιστεί να συναντηθεί στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας του Κιέβου στις 15 Δεκεμβρίου για να ιδρύσει επίσημα την ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία και να εκλέξει τον ηγέτη της.

Η Ουκρανία έχει μια από τις μεγαλύτερες ορθόδοξες εκκλησίες στον κόσμο, αλλά οι ενορίες της χώρας έχουν χωριστεί από την εποχή της ανεξαρτησίας της, κυρίως μεταξύ του διεθνώς αναγνωρισμένου Πατριαρχείου της Μόσχας και του μη αναγνωρισμένου Πατριαρχείου του Κιέβου. (Υπάρχει επίσης η Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι πολύ μικρότερη από τις άλλες δύο). Η επίτευξη Ορθόδοξης ανεξαρτησίας θα ολοκληρώσει με πολλούς τρόπους το έργο του 1991, δημιουργώντας ένα σημαντικό αλλά μέχρι στιγμής ελλείπον συστατικό της ουκρανικής κρατικής υπόστασης ενώ θα καταφέρει ένα καταστροφικό πλήγμα στην ρωσική επιρροή στην χώρα. Ο Ποροσένκο έχει εμπλακεί στενά στην ώθηση για μια ανεξάρτητη Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία και θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί αυτή την δυνητική ιστορική επιτυχία. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία πιθανότατα θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις θρησκευτικές εντάσεις και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το φάσμα των ιδιοποιήσεων εκκλησιών για να ξεκινήσει ένα νέο κύμα βίας. Με τους οπαδούς του μη αναγνωρισμένου Πατριαρχείου του Κιέβου ήδη σε άνοδο, και πολλούς στην πλευρά της Μόσχας να αποδέχονται σιωπηρά την ανάγκη για μια πραγματικά εθνική εκκλησία, αυτό φαίνεται ότι θα αποτελέσει νίκη-κλειδί για τον Ποροσένκο. Προς το παρόν, ωστόσο, τα στοιχήματα δύσκολα θα μπορούσαν να είναι υψηλότερα και η πιθανότητα για αιματοχυσία παραμένει σοβαρή.

Η πατριωτική στάση του Ποροσένκο θα καταστήσει όλο και πιο δύσκολο για τους αντιπάλους του στις προεδρικές εκλογές να αμφισβητήσουν τις θέσεις του χωρίς να διακινδυνεύσουν τοξικές κατηγορίες για συμπάθειες με το Κρεμλίνο. Αυτό είναι διπλά έτσι, αν ληφθούν υπόψη οι πρόσφατες δηλώσεις του Πούτιν στο G-20 [6] ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα συνεχιστεί όσο ο Ποροσένκο παραμένει στην εξουσία. Αντίθετα, είναι πιθανό να δούμε τους κορυφαίους υποψήφιους να προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον στην αντίθεσή τους σε οποιαδήποτε διευθέτηση με την Ρωσία.

Τούτο καθιστά τις προοπτικές για τον τερματισμό της de facto ρωσικής κατοχής της ανατολικής Ουκρανίας πιο αδύναμες από ποτέ. Η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα για μια σημαντική ανακατάληψη στα ανατολικά της χώρας έγκειται στην εμφάνιση μιας συναίνεσης σχετικά με την ανάγκη για συμβιβασμό, αλλά αυτό φαίνεται αδύνατο στο σημερινό κλίμα. Πράγματι, καθώς η λαβή της Ρωσίας στην υπόλοιπη Ουκρανία συνεχίζει να χαλαρώνει, εξακολουθεί να υπάρχει ο κίνδυνος τα ανατολικά να εκραγούν για άλλη μια φορά. Προς το παρόν, ωστόσο, η Ρωσία είναι πολύ πιο πιθανό να συνεχίσει την τρέχουσα πορεία του αργού στραγγαλισμού των νοτιοανατολικών λιμένων της Ουκρανίας, ενώ θα σχεδιάζει περαιτέρω αποδιοργανωτικά μέτρα πριν από αυτό που φαίνεται να είναι ένα μοιραίο εκλογικό έτος της Ουκρανίας.

Η Ουκρανία θα έχει προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές το 2019 οι οποίες θα καθορίσουν το αποτέλεσμα της προσπάθειας της χώρας να στραφεί αποφασιστικά προς την Δύση. Η Ρωσία εξακολουθεί να ελπίζει ότι μπορεί να ασκήσει αρκετή πίεση στην ουκρανική κοινωνία για να εξαναγκάσει μια αλλαγή πορείας και να αποτρέψει την ιστορική απώλεια του σημαντικότερου αυτοκρατορικού προσαρτήματος της Μόσχας. Το Κρεμλίνο θα συνεχίσει τον υβριδικό του πόλεμο αναλόγως, με τον μερικό αποκλεισμό της Αζοφικής Θάλασσας [να είναι] μόνο μια πτυχή των προσπαθειών αποσταθεροποίησης που πιθανότατα θα κλιμακωθεί, καθώς η προεκλογική εκστρατεία θα διεξαχθεί στους πρώτους τρεις μήνες του επόμενου έτους.

Η απάντηση του Ποροσένκο σε αυτή την πίεση θα είναι να υιοθετήσει μια ολοένα πιο έντονη αντιρωσική στάση εγχωρίως, ενώ εργάζεται για να ενεργοποιήσει την διεθνή αντίθεση στο Κρεμλίνο. Πολλά θα εξαρτηθούν συνεπώς από την συλλογική ετοιμότητα της Δύσης να αντιμετωπίσει την ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία. Μετά από σχεδόν πέντε χρόνια ημίμετρων, λίγοι περιμένουν οποιεσδήποτε δραματικές αλλαγές. Αυτό αφήνει ανοιχτό τον δρόμο για μια δυνητικά καταστροφική στρατιωτική κλιμάκωση εάν η Ρωσία αποτύχει να εξασφαλίσει ευνοϊκά εκλογικά αποτελέσματα και αισθανθεί την απειλητική ήττα στον αγώνα για την αποτροπή της απώλειας της Ουκρανίας. Τους επόμενους μήνες, πιθανόν θα μείνει στην Δύση να καθορίσει συλλογικά αν ο υβριδικός πόλεμος του Πούτιν θα μεταπέσει σε μια πιο συμβατική σφαγή.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2018-12-05/can-west-prev...

Σύνδεσμοι:
[1] http://bunews.com.ua/
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2016-04-18/why-putin-too...
[3] https://www.youtube.com/watch?v=qiVl6Ga5Mwc
[4] https://worldview.stratfor.com/article/russias-destiny-autocratic
[5] https://www.reuters.com/article/us-ukraine-church/president-cheers-as-uk...
[6] https://www.yahoo.com/news/war-continue-long-ukraine-government-stays-pu...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition