Πώς θα έμοιαζε μια στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα

Ένα τέτοιο σενάριο δεν είναι απίθανο. Πράγματι, το πιο πιθανό αποτέλεσμα μιας εκστρατείας αεροπορικών επιθέσεων είναι ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Βενεζουέλας θα αποσυντεθούν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ίσως με διεθνείς εταίρους, δεν θα είχαν τότε άλλη επιλογή παρά να στείλουν στρατεύματα για να εξουδετερώσουν τις ανορθόδοξες ένοπλες ομάδες της Βενεζουέλας και να αποκαταστήσουν την τάξη, ενώ μια νέα κυβέρνηση και μια νέα δομή ασφαλείας θα καθιερώνονταν. Το πόσο καιρό θα διαρκούσε μια τέτοια ειρηνευτική κατοχή είναι δύσκολο να το πει κανείς, αλλά η δυσκολία του έργου και η πολυπλοκότητα της γεωγραφίας της χώρας δείχνουν ότι τα στρατεύματα θα παρέμεναν στην Βενεζουέλα για πολύ περισσότερο από τους λίγους μήνες για τους οποίους θα μπορούσαν αρχικά να αποσταλούν. Για παράδειγμα, η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για την σταθεροποίηση της Αϊτής, διήρκεσε δεκατρία χρόνια σε μια πολύ μικρότερη χώρα.

ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΞΗΡΑ

Αντί να ξεκινήσουν χτυπήματα ακρίβειας και να βυθιστούν αργότερα σε έναν πόλεμο ξηράς, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να επιλέξουν να προχωρήσουν ολομέτωπα από την αρχή. Αυτό θα σήμαινε μια μείζονα παρέμβαση, η οποία θα περιλάμβανε τόσο αεροπορικές επιδρομές όσο και την ανάπτυξη τουλάχιστον 150.000 στρατιωτών ξηράς για να ασφαλίσουν ή να καταστρέψουν αεροδρόμια, λιμάνια, πετρελαιοπηγές, σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, κέντρα διοίκησης και ελέγχου, υποδομές επικοινωνιών και άλλες σημαντικές κυβερνητικές εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της κατοικίας του προέδρου, το παλάτι Miraflores. Ο εισβάλλων στρατός θα αντιμετώπιζε 160.000 τακτικούς στρατιώτες της Βενεζουέλας και περισσότερους από 100.000 παραστρατιωτικούς.

Οι πιο πρόσφατες στρατιωτικές υπό την ηγεσία των ΗΠΑ επεμβάσεις, στο Αφγανιστάν το 2001 και στο Ιράκ το 2003, αμφότερες υποχρέωσαν τα στρατεύματα των ΗΠΑ να παραμείνουν για σχεδόν 20 χρόνια μετά την αρχική εισβολή. Μέχρι το 2017, οι δύο επεμβάσεις είχαν εμπλέξει περισσότερους από δύο εκατομμύρια στρατιωτικούς του αμερικανικού στρατού και κατανάλωσαν περισσότερα από 1,8 τρισεκατομμύρια δολάρια. Περισσότερα από 7.000 εν ενεργεία μέλη [των δυνάμεων] των ΗΠΑ έχουν πεθάνει στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Το κόστος μιας παρέμβασης στην Βενεζουέλα, η οποία είναι απαλλαγμένη από το είδος των σεχταριστικών διαιρέσεων που μαστίζουν το Αφγανιστάν και το Ιράκ, πιθανότατα δεν θα έφθανε κοντά σε αυτούς τους αριθμούς, αλλά θα ήταν μάλλον σημαντικό.

Η τελευταία Λατινοαμερικανική χώρα στην οποία εισέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ο Παναμάς το 1989. Περισσότεροι από 27.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί και περισσότερα από 300 αεροσκάφη συνέτριψαν γρήγορα μια Παναμέζικη Αμυντική Δύναμη κάτω των 20.000 ατόμων. Αν και η εισβολή διήρκεσε μόνο 42 ημέρες, οι αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στον Παναμά συνεχίστηκαν για άλλα τεσσεράμισι χρόνια. Μια εισβολή στην Βενεζουέλα θα απαιτούσε πολύ περισσότερα στρατεύματα και θα διαρκούσε πολύ περισσότερο.

Στο βέλτιστο σενάριο, ο στρατός της Βενεζουέλας θα καμφθεί γρήγορα και ο Maduro και ο εσωτερικός κύκλος του θα δραπετεύσουν χωρίς μάχη. Οι colectivos, οι πολιτοφυλακές και οι υπόλοιποι παραστρατιωτικοί θα έμεναν στην άκρη. Οι δυνάμεις ασφαλείας της Κούβας και της Ρωσίας θα εγκατέλειπαν τις θέσεις τους και ο λαός της Βενεζουέλας θα καλωσόριζε τις ξένες δυνάμεις με ανοιχτές αγκάλες. Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα απέσυραν τα περισσότερα από τα στρατεύματά τους, με εξαίρεση έναν περιορισμένο αριθμό που θα παρέμενε για να υποστηρίξει τις δυνάμεις ασφαλείας της Βενεζουέλας που θα εργάζονταν για την αποκατάσταση της τάξης.

Ωστόσο, τα πράγματα πιθανώς δεν θα πάνε τόσο εύκολα. Στην χειρότερη περίπτωση, οι αμερικανικές δυνάμεις θα νικήσουν γρήγορα τον στρατό της Βενεζουέλας, αλλά στην συνέχεια θα βρεθούν μπροστά σε εχθροπραξίες με πρώην μέλη του στρατού της Βενεζουέλας, με παραστρατιωτικές ομάδες, με Κολομβιανούς αντάρτες, με colectivos και κάποια μέλη της πολιτοφυλακής –όλοι τους με βοήθεια από την Κούβα και την Ρωσία. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο στρατός των ΗΠΑ θα έπρεπε να παραμείνει στην Βενεζουέλα για χρόνια μέχρι να μπορέσει μια νέα κυβέρνηση να διατηρήσει την τάξη.

Το πιο πιθανό σενάριο βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα δύο άκρα. Μετά την εισβολή των ΗΠΑ, ο στρατός της Βενεζουέλας πιθανότατα θα παραδινόταν γρήγορα, το καθεστώς θα κατέρρεε και το περισσότερο κουβανέζικο και ρωσικό προσωπικό θα αποχωρούσε. Όμως, η παρουσία των ΗΠΑ θα ωθούσε τους αποστατήσαντες από τον στρατό, τις παραστρατιωτικές ομάδες και τις πολιτοφυλακές να κρυφτούν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να καθοδηγήσουν την αναδόμηση των δυνάμεων ασφαλείας της Βενεζουέλας και να κρατήσουν στρατεύματα στην χώρα για χρόνια.

Δεν υπάρχει στρατιωτική δράση χωρίς ρίσκο. Αλλά στην περίπτωση αυτή, το κοινωνικό, το οικονομικό κόστος και το κόστος ασφαλείας της επέμβασης υπερτερούν σημαντικά των ωφελειών. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκινούσαν περιορισμένες αεροπορικές επιδρομές ή πλήρη επίθεση στην ξηρά, θα ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα βουτούσαν σε μια μακρά και δύσκολη εκστρατεία για την σταθεροποίηση της Βενεζουέλας μετά την ολοκλήρωση των αρχικών μαχών. Μια τέτοια δέσμευση θα κόστιζε αμερικανικές ζωές και χρήματα και θα έβλαπτε το κύρος των Ηνωμένων Πολιτειών στην Λατινική Αμερική. Μια εκτεταμένη κατοχή θα αναζωπύρωνε τον αντι-αμερικανισμό στην περιοχή, ιδιαίτερα αν οι στρατιώτες των ΗΠΑ διαπράξουν πραγματικές ή αντιληπτές καταχρήσεις, και θα έβλαπτε τις σχέσεις των ΗΠΑ με χώρες εκτός της περιοχής. Τέλος, ένα αμερικανικό κοινό που είναι κουρασμένο από πολέμους είναι απίθανο να αντέξει ακόμη μια εκτεταμένη στρατιωτική εκστρατεία.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.