Οι εκλογές που θα αποφασίσουν το μέλλον της Ευρώπης

Η ΕΕ έχει πολλά πράγματα, αλλά η ελκυστικότητα δεν είναι ένα από αυτά. Έχοντας εμμονή με τις διαδικασίες, τις εκθέσεις, και τις επιτροπές, ήταν πάντα ένας μπαμπούλας για τις κυβερνήσεις τόσο εντός όσο και έξω από αυτήν, ένα σύμβολο συνταγματικής υπερβολής και καφκικής γραφειοκρατίας που εννοούσε να απογοητεύει τους σοβαρούς εθνικούς πολιτικούς που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους πολίτες τους.

Υπάρχει κάτι σε αυτούς τους ισχυρισμούς. Η οργάνωση της ΕΕ είναι αντίθετη με εκείνη οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης. Οι συμβιβασμοί που έφτιαξαν οι σχεδιαστές της για να εξισορροπείται η ισχύς μεταξύ των ευρωπαϊκών πρωτευουσών και των Βρυξελλών οδήγησαν σε ένα συνονθύλευμα παραδοσιακών νομοθετικών και εκτελεστικών κλάδων, με εξουσία κατανεμημένη άνισα μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (η οποία προτείνει νομοθεσία), του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (το οποίο την τροποποιεί και την εγκρίνει) , και του Συμβουλίου της ΕΕ (το οποίο κάνει το ίδιο). Το Συμβούλιο της ΕΕ (Council of the EU) δεν πρέπει να συγχέεται με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (European Council) , το οποίο απαρτίζεται από όλους τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ ή από το Συμβούλιο της Ευρώπης (Council of Europe), μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δεν έχει καμία σχέση με την ΕΕ.

Ο αρχηγός του κόμματος του Brexit, Nigel Farage, χειρονομεί καθώς βγαίνει από ένα εκλογικό τμήμα μετά την ψηφοφορία στις ευρωεκλογές, στο Biggin Hill, στο Ηνωμένο Βασίλειο, τον Μάιο του 2019. HANNAH MCKAY / REUTERS
-------------------------------------------------------------------------

Αυτό το θεσμικό χάος εξηγεί εν μέρει το γιατί οι επερχόμενες εκλογές για ένα νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουν προκαλέσει τόσο μεγάλο σκεπτικισμό στους ψηφοφόρους. Λίγοι πολίτες της ΕΕ έχουν οποιαδήποτε ιδέα για το τι πραγματικά κάνουν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ευρωβουλευτές, MEP), επομένως οι περισσότεροι δεν ενοχλούνται για να ψηφίσουν. Η προσέλευση δεν ήταν υψηλή στις πρώτες εκλογές για Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το 1979, και από τότε μόνο έχει μειωθεί. Στις τελευταίες εκλογές, το 2014, ψήφισαν μόλις το 43% των πολιτών της ΕΕ, με το ποσοστό συμμετοχής στην Ανατολική Ευρώπη να βρίσκεται κατά μέσο όρο κάτω από το 30%. Τα κόμματα είναι χαρούμενα με το να ορίζουν ανώνυμους λειτουργούς που λαμβάνουν εντολές από τις αντίστοιχες πρωτεύουσές τους. Στις εκλογές του 2014, μόνο ένας στους δέκα Βρετανούς ψηφοφόρους μπορούσε να κατονομάσει τους ευρωβουλευτές του [1].

Ωστόσο, οι εκλογές, που θα λάβουν χώρα στις 23-26 Μαΐου, έχουν μεγαλύτερη σημασία από ό, τι συνειδητοποιούν οι περισσότεροι ψηφοφόροι ή αναγνωρίζουν οι περισσότεροι πολιτικοί. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη δημοκρατική άσκηση στον κόσμο, που ξεπερνιέται μόνο από τις γενικές εκλογές της Ινδίας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βοηθά στην σύνταξη νόμων που διέπουν περισσότερους από 500 εκατομμύρια ανθρώπους. Και η ΕΕ είναι μια από τις λίγες κυβερνήσεις που είναι αρκετά ισχυρές ώστε να επηρεάζουν τις μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις, όπως η ψηφιακή τεχνολογία, η παγκοσμιοποίηση, και η κλιματική αλλαγή. Οι ψηφοφόροι θα πρέπει να δώσουν προσοχή.

ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Κατά τις τελευταίες πέντε δεκαετίες ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, οι εθνικές πρωτεύουσες έχουν παραχωρήσει σημαντικές αρμοδιότητες στις Βρυξέλλες - από το διεθνές εμπόριο και την ασφάλεια των συνόρων έως την κανονιστική ρύθμιση της αεροπορικής ασφάλειας και την σήμανση της ενεργειακής απόδοσης στις ηλεκτρικές σκούπες. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αποφασιστικό λόγο για τέτοια θέματα. Δείτε τα πρότυπα για τα οχήματα. Πέρυσι, η περιβαλλοντική επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αντιμετώπισε την Γερμανία, την πιο ισχυρή χώρα της ΕΕ, και το πανίσχυρο αυτοκινητιστικό λόμπι της για να ωθήσει τους κατασκευαστές αυτοκινήτων και φορτηγών να μειώσουν τις εκπομπές των οχημάτων πέραν εκείνων των οποίων είχαν προταθεί αρχικά από την επιτροπή. Το κοινοβούλιο θέσπισε επίσης κανόνες σχετικά με το πόσο χρόνο οδήγησης και ανάπαυσης θα πρέπει να έχουν οι οδηγοί φορτηγών σε χώρες διαφορετικές από τις δικές τους και απέσπασαν ισχύ από τη μεγάλη γεωργία ώστε να επιτρέψουν σε μεμονωμένους αγρότες να συνασπίζονται μεταξύ τους για να καθορίζουν τις τιμές για τα προϊόντα.

Οι ευρωβουλευτές στράφηκαν επίσης σε αντιπάλους εκτός της ΕΕ. Τον Μάρτιο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οριστικοποίησε τον νόμο-ορόσημο της ΕΕ που υποχρεώνει τις εταιρείες τεχνολογίας να καταργούν περιεχόμενο που παραβιάζει τα πνευματικά δικαιώματα. Η επιτροπή του [ευρωκοινοβουλίου] επί του διεθνούς εμπορίου οδήγησε την ΕΕ να φέρει μεγαλύτερη διαφάνεια στους κανόνες της για την προστασία των επενδυτών στις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου. Και πέρσι, το κοινοβούλιο έθεσε ένα παγκόσμιο προηγούμενο με το να διαπραγματευθεί τον Κανονισμό Προστασίας Γενικών Δεδομένων (General Data Protection Regulation), ο οποίος περιορίζει τους τρόπους με τους οποίους οι επιχειρήσεις μπορούν να συλλέγουν δεδομένα και τι μπορούν να κάνουν με αυτά. Με λίγα λόγια, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κάνει ό, τι υποτίθεται ότι πρέπει: Λαμβάνει σημαντικές αποφάσεις που επηρεάζουν την ζωή των πολιτών της ΕΕ.

Επιπλέον, ως το μόνο άμεσα εκλεγμένο θεσμικό όργανο στην ΕΕ, το κοινοβούλιο φέρνει την ιδιαιτέρως αναγκαία νομιμοποίηση, λογοδοσία, και διαφάνεια στις άλλως αδιαφανείς διαδικασίες της ΕΕ. Οι κοινοβουλευτικές επιτροπές καλούν τακτικά τους διαπραγματευτές, τις ρυθμιστικές Αρχές και τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου της ΕΕ (γνωστούς ως επιτρόπους) να απαντούν σε δημόσιες ερωτήσεις σχετικά με τις δραστηριότητές τους -ερωτήσεις που οι αξιωματούχοι της ΕΕ είναι πιθανό να αποφύγουν όταν τις θέτουν οι δημοσιογράφοι. Πέρυσι, το κοινοβούλιο καταδίκασε [2] την Ουγγαρία όταν άλλοι ηγέτες της ΕΕ δεν τολμούσαν να την επικρίνουν.