Το διακύβευμα στην ΕΕ μετά τις ευρωεκλογές | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Το διακύβευμα στην ΕΕ μετά τις ευρωεκλογές

Τα τέσσερα σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης και μια ευκαιρία για την Ελλάδα
Περίληψη: 

Οι Ευρωπαίοι πολίτες αυτή την φορά αντιλήφθηκαν καλύτερα το διακύβευμα των εκλογών, για το μέλλον της ΕΕ και την απειλή των Ευρωσκεπτικιστών. Υπήρχε μεγαλύτερη συμμετοχή του αναμενομένου συγκριτικά με εκείνη του 2014, ενώ ακόμα πιο ενθαρρυντική ήταν η συμμετοχή των νέων ψηφοφόρων. Παρά ταύτα, προεκλογικά δεν συζητήθηκαν αρκετά οι προκλήσεις για την ΕΕ.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΛΑΒΟΠΟΥΛΟΣ είναι ΜΒΑ, MSc,διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Εταιρικής και Πολιτικής Επικοινωνίας, Επενδυτικών Σχέσεων και Στρατηγικής «CAPITALS Circle Group» [1], επισκέπτης καθηγητής Public Affairs/Policy, Entrepreneurship and Innovation, Leadership, στο SRH Berlin και στο HMKW University.

Τώρα που ο αχός των ευρωεκλογών έχει περάσει, τι προμηνύει το νέο πολιτικό τοπίο, οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων στην ΕΕ καθώς και το power game για τις υψηλές πολιτικές θέσεις στα θεσμικά ευρωπαϊκά όργανα; Ποιες είναι οι μεγάλες προκλήσεις και τα βασικά σενάρια για το μέλλον της ΕΕ; Υπάρχει ευκαιρία για την Ελλάδα ώστε να αποκτήσει πιο αναβαθμισμένο ρόλο στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (EK) και στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή;

Οι Ευρωπαίοι πολίτες αυτή την φορά αντιλήφθηκαν καλύτερα το διακύβευμα των εκλογών, για το μέλλον της ΕΕ και την απειλή των Ευρωσκεπτικιστών. Υπήρχε μεγαλύτερη συμμετοχή του αναμενομένου (51%) συγκριτικά με εκείνη του 2014 (43%), ενώ ακόμα πιο ενθαρρυντική ήταν η συμμετοχή των νέων ψηφοφόρων. Παρά ταύτα, προεκλογικά δεν συζητήθηκαν αρκετά οι προκλήσεις για την ΕΕ.

06062019-1.jpg

Ένα αστέρι από τη μπλε σημαία της ΕΕ με τα κίτρινα αστέρια καλύπτει το πρόσωπο του Αμερικανού προέδρου, Donald Trump, σε αφίσα που ενθαρρύνει την συμμετοχή στις ευρωεκλογές του 2019, στο Στρασβούργο της Γαλλίας, στις 23 Νοεμβρίου του 2018. Γράφει: Αυτή την φορά θα εγγραφώ και θα ψηφίσω. REUTERS / Vincent Kessler
--------------------------------------------------------------------------------

Οι φιλοευρωπαϊκοί πολιτικοί σχηματισμοί (ΕΛΚ, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι, Πράσινοι κλπ.) θα έχουν ευτυχώς και πάλι την πλειοψηφία στο ΕΚ, αλλά το νέο τοπίο είναι πολυπολικό και όχι διπολικό, όπως ήταν μέχρι πρότινος (ΕΛΚ και Σοσιαλιστές δεν ελέγχουν πλέον το ευρωκοινοβούλιο και χρειάζεται να συμπράττουν με Φιλελεύθερους, Πράσινους για κρίσιμες αποφάσεις). Παρά τις μεμονωμένες νίκες ευρωσκεπτικιστών και εθνικιστών σε Γαλλία, Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία κλπ., είναι ακόμα ανομοιογενείς, διαιρεμένοι, δε σχηματίζουν όλοι μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ομάδα. Άρα, προς το παρόν δεν απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ωστόσο, αν δεν απομονωθούν πολιτικά θα αποτελέσουν σοβαρή απειλή για το μέλλον.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα παραμένει η ισχυρότερη δύναμη στο ευρωκοινοβούλιο παρά την πτώση της δύναμής της κυρίως στην Γερμανία, ενώ με εξαίρεση την Ισπανία, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, υπέστη σοβαρές απώλειες με τις μεγαλύτερες στην Γερμανία, όπου το SPD, το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (-11%) βρίσκεται πίσω από τους Πράσινους και σε υπαρξιακή κρίση, μετά και την παραίτηση της αρχηγού του. Οι όποιες συνέπειες στην πορεία του «Μεγάλου Συνασπισμού» και οι εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Γερμανία, ειδικά αν λάβουν χώρα σύντομα, προφανώς θα επηρεάσουν και το νέο πολιτικό σκηνικό στην ΕΕ.

Οι Φιλελεύθεροι με την προσθήκη του κόμματος του Μακρόν στην ευρωομάδα τους, βγαίνουν ενισχυμένοι, αποτελούν καθαρά την τρίτη και ρυθμιστική δύναμη στο ΕΚ. Οι Πράσινοι αύξησαν σημαντικά την δύναμη τους, κυρίως στην Γερμανία και διεκδικούν μεγαλύτερη επιρροή στις αποφάσεις.

Το νέο πολυπολικό πολιτικό τοπίο στο ευρωκοινοβούλιο και την ΕΕ μετά τις ευρωεκλογές, επηρεάζει και την κούρσα για την Προεδρία της Επιτροπής και τα υψηλά αξιώματα στους άλλους ευρωπαϊκούς θεσμούς (Προεδρία Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Προεδρία Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ΕΚΤ, Ύπατος της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας), τα οποία φαίνεται, ότι θα τύχουν διαπραγμάτευσης ως πακέτο. Παρότι ένα από δομικά προβλήματα της ΕΕ είναι η έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης και γι’ αυτό υιοθετήθηκε ο θεσμός του λεγόμενου «Spitzekandidat» (του κορυφαίου υποψηφίου) ανά κόμμα για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και θα αναμενόταν να εκλεγεί στην Προεδρία ο εκλεκτός του ΕΛΚ ως εκ του μεγαλύτερου κόμματος όπως συνέβη επί Γιούνκερ, αυτή την φορά λόγω και της πολυπολικότητας, κυρίως οι Φιλελεύθεροι με επικεφαλής τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν αλλά και οι Ισπανοί Σοσιαλιστές, φαίνεται να θέλουν να τορπιλίσουν αυτή την φορά τον θεσμό, προσπαθούν να μπλοκάρουν την εκλογή Βέμπερ στην Προεδρία, προωθώντας είτε τον Γάλλο Μισέλ Μπαρνιέ που είναι από το ΕΛΚ και επιτυχημένος, αλλά δεν είναι «Spitzekandidat» και δεν έδωσε εκλογική μάχη, ή έναν από τους άλλους «Spitzenkandidaten» (τον σοσιαλδημοκράτη Φρανς Τίμερμανς, την Φιλελεύθερη Μαγκρέτε Βεστάγκερ), αλλά με ανταλλάγματα. Η κούρσα για τα αξιώματα αναμένεται με συμβιβασμούς και παζάρια. Αυτή η προσέγγιση ωστόσο με την προσπάθεια παράκαμψης του θεσμού του «Spitzekandidat», ο οποίος κάνει προεκλογική εκστρατεία, δίνει λάθος μηνύματα για την δημοκρατική νομιμοποίηση του Προέδρου της Επιτροπής.

Μέσα στο αυτό το νέο πολυπολικό τοπίο, με φιλοευρωπαϊκό το ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα και με τη Νέα Δημοκρατία ως το κόμμα με την μεγαλύτερη αύξηση των ποσοστών του μέσα στο ΕΛΚ, υπάρχει μια μικρή ευκαιρία. Η ΝΔ μέσω του ΕΛΚ αλλά και η Ελλάδα συνολικά, έχει την ευκαιρία με την χρήση συντονισμένου, εθνικού και καλώς εννοούμενου «Lobbying» στις Βρυξέλλες, να μπορέσει ίσως να διεκδικήσει για πρώτη φορά κάποιες πιο υψηλές θέσεις στο ευρωκοινοβούλιο, σε επιτροπές του και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΕ ΩΣ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

Το πολυπολικό πιο κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό στη νέα ΕΕ, θα κάνει πιο δύσκολη, πιο χρονοβόρα και με περισσότερους συμβιβασμούς την λήψη αποφάσεων. Αυτό θα αποτελέσει ευκαιρία όπως είναι και ανάγκη να απομονωθούν πολιτικά οι ευρωσκεπτικιστές και οι εθνικιστές.