Η υπόθεση για έναν προϋπολογισμό εθνικής ασφάλειας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η υπόθεση για έναν προϋπολογισμό εθνικής ασφάλειας

Γιατί μια καλύτερη αμερικανική εξωτερική πολιτική απαιτεί έναν νέο τρόπο πληρωμών γι' αυτήν
Περίληψη: 

Οι απογειωμένοι αμυντικοί προϋπολογισμοί της διοίκησης Trump και η απίσχναση του Υπουργείου Εξωτερικών οδήγησαν πολλούς να αναγνωρίσουν την ανάγκη να γίνουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.

Ο BRETT ROSENBERG είναι αναπληρωτής διευθυντής Πολιτικής στη National Security Action, μια προοδευτική οργάνωση εξωτερικής πολιτικής.
Ο JAKE SULLIVAN είναι συμπρόεδρος της National Security Action. Διετέλεσε Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας στον πρώην Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, και διευθυντής Σχεδιασμού Πολιτικής στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Το 2007, ο Αμερικανός τότε υπουργός Άμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς, έκανε μια έκκληση που, όπως προέβλεψε, ακούστηκε σε πολλούς αξιωματούχους του δικού του Υπουργείου ως «βλασφημία»: Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να ξοδέψουν περισσότερα για την διπλωματία, την εξωτερική βοήθεια και άλλα μη στρατιωτικά μέσα εξωτερικής πολιτικής . «Το να έχεις έναν νυν υπουργό Άμυνας … να κάνει μια προσπάθεια για να αυξήσει τον προϋπολογισμό άλλων οργανισμών μπορεί να εμπίπτει στην κατηγορία [των ειδήσεων του τύπου] "άνθρωπος δάγκωσε σκύλο"», σημείωσε ο Gates.

Δεν είναι το ίδιο σήμερα. Έχει [1] γίνει [2] συνηθισμένο [3], ακόμη και [4] ορθόδοξο [5], οι επαγγελματίες της εθνικής ασφάλειας να θρηνούν για το πώς η υποχρηματοδότηση των πολιτικών εργαλείων τροφοδότησε μια υπερστρατικοποιημένη εξωτερική πολιτική που δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένη για να αναλάβει τις σημερινές πιο πιεστικές προκλήσεις. Όπως δήλωσε ο Τζέιμς Μάττις, τότε διοικητής της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ, [6] το 2013: «Αν δεν χρηματοδοτήσετε πλήρως το Υπουργείο Εξωτερικών, τότε θα πρέπει να αγοράσω περισσότερα πυρομαχικά».

21112019-1.jpg

Πλοία των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας σε σχηματισμό στην Θάλασσα των Φιλιππίνων, τον Νοέμβριο του 2018. Kaila V. Peters / U.S. Navy / Reuters
-----------------------------------------------------------------------

Δυστυχώς, αυτή η ρητορική συναίνεση δεν έχει φέρει την απαραίτητη επανεξισορρόπηση των πόρων. Αν μη τι άλλο, η κατάσταση έχει χειροτερέψει από την εποχή της ομιλίας του Gates. Όταν ο ίδιος ο Μάττις ανέλαβε το Υπουργείο Άμυνας το 2017, τα λόγια του συχνά του υπενθυμίζονταν. Ωστόσο, το Υπουργείο στο οποίο υπηρέτησε πρότεινε αμέσως την ενίσχυση των αμυντικών δαπανών και προσπάθησε να μειώσει δραστικά την χρηματοδότηση για το Υπουργείο Εξωτερικών και την Υπηρεσία των ΗΠΑ για την Διεθνή Ανάπτυξη (U.S. Agency for International Development, USAID). Ακόμη και με την αντίσταση του Κογκρέσου, ο φετινός αμυντικός προϋπολογισμός [7] ύψους 738 δισ. δολαρίων είναι 13 φορές ο προϋπολογισμός για τις διεθνείς υποθέσεις [8] (που χρηματοδοτεί το Υπουργείο Εξωτερικών, την USAID και τα διεθνή προγράμματα που διαχειρίζονται τα Υπουργεία Γεωργίας, Οικονομικών, και άλλες υπηρεσίες).

Μια κοινή αντίδραση σήμερα, που συμπεριλαμβάνεται και μεταξύ ορισμένων Δημοκρατικών υποψηφίων για την προεδρία [9], είναι η απαίτηση περικοπών στις αμυντικές δαπάνες. Αυτό είναι ένα λογικό επιχείρημα. Εξάλλου, ο τελευταίος προϋπολογισμός του Λευκού Οίκου είναι 112 δισ. δολάρια υψηλότερος από ό, τι δαπάνησε το Υπουργείο [10] την χρονιά που ανέλαβε το αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ -μια αύξηση που θα κάλυπτε το ετήσιο κόστος των χωρίς δίδακτρα πανεπιστημίων [11] ή όλων των νηπιαγωγείων [12] με περιθώριο και για άλλες δαπάνες.

Αλλά η απλή περικοπή της χρηματοδότησης από το Πεντάγωνο δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει την επίμονη υπερεξάρτηση από τον στρατό και τις συνακόλουθες αποτυχίες της στρατηγικής των ΗΠΑ. Η τρέχουσα διαδικασία προϋπολογισμού κατανέμει δολάρια κατά μήκος άκαμπτων γραμμών των Υπουργείων, και η εστίαση σε ένα ενιαίο Υπουργείο -ακόμα και αν είναι το μεγαλύτερο- θα εμποδίζει πάντα τα άλλα εργαλεία της αμερικανικής ισχύος να λαμβάνουν την προσοχή και την χρηματοδότηση που χρειάζονται.

Για να διορθώσει αυτή την ανισορροπία και να ενσωματώσει τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας σε γραφειοκρατικές γραμμές, η Ουάσιγκτον πρέπει να ξανασκεφτεί θεμελιωδώς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει την χρηματοδότηση της εξωτερικής πολιτικής της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να προχωρήσουν προς έναν ενιαίο προϋπολογισμό εθνικής ασφάλειας, ο οποίος θα συνδέει άμεσα τις αποφάσεις χρηματοδότησης με μια ολοκληρωμένη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας (National Security Strategy, NSS) και θα διανέμει πόρους σε όποιο Υπουργείο ή Οργανισμό μπορεί να κάνει καλύτερα την δουλειά. Αυτός ο προϋπολογισμός εθνικής ασφάλειας θα ταιριάζει καλύτερα τα μέσα με τους σκοπούς της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και θα διασφαλίζει ότι η χώρα προσεγγίζει ένα νέο διεθνές περιβάλλον τόσο με τα στρατιωτικά όσο και με τα πολιτικά εργαλεία που χρειάζονται.

ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ, ΙΔΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Το ότι οι σημερινές προκλήσεις της εθνικής ασφάλειας απαιτούν κάτι περισσότερο από ένα ισχυρό στρατό δεν πρέπει πλέον να αμφισβητείται. Η άνοδος της Κίνας και άλλων τεχνο-αυταρχικών καθεστώτων θα μπορούσε να αναμορφώσει τα πρότυπα της τεχνολογίας, τους εμπορικούς κανόνες και τους διεθνείς θεσμούς. Ο λευκός εθνικισμός στηρίζει τις κοινότητες σε όλο τον κόσμο με πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση. Οι κυβερνοεπιθέσεις απειλούν εμπόριο, κρίσιμες υποδομές και δημοκρατικά συστήματα. Ένας πλανήτης που θερμαίνεται γρήγορα προμηνύει συγκρούσεις, προσφυγικές κρίσεις και προκλήσεις στον ίδιο τον τρόπο ζωής μας.

Για να αντιμετωπίσουν αυτές τις απειλές, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναμφίβολα χρειάζονται έναν ισχυρό στρατό, επαναπροσανατολισμένο από τις μαζικές αναπτύξεις στη Μέση Ανατολή προς την πρόληψη των πολέμων με την Κίνα και την Ρωσία. Αλλά όχι λιγότερο σημαντικό είναι η διατήρηση ενός μορφωμένου και καλά εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού, ανθεκτικών δημοκρατικών θεσμών, ενός οικοσυστήματος καινοτομίας αιχμής, και απαράμιλλων διπλωματικών και αναπτυξιακών ικανοτήτων.

Η σημερινή διοίκηση απέτυχε να πραγματοποιήσει αυτές τις επενδύσεις, επιλέγοντας αντ' αυτού να κάνει φετίχ τον στρατό σε βάρος όλων των άλλων. Παρά το γεγονός ότι εξέδωσε μια Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας που διατυπώνει μια ευρεία αντίληψη για την ασφάλεια, ο Λευκός Οίκος πρότεινε πρόσφατα την αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού κατά 5% [10], ενώ περικόπτει 23% [13] από τον προϋπολογισμό για τις διεθνείς υποθέσεις, 30% [14] από την ανθρωπιστική βοήθεια και 13% [15] από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών (National Science Foundation).