Η υπόθεση για έναν προϋπολογισμό εθνικής ασφάλειας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η υπόθεση για έναν προϋπολογισμό εθνικής ασφάλειας

Γιατί μια καλύτερη αμερικανική εξωτερική πολιτική απαιτεί έναν νέο τρόπο πληρωμών γι' αυτήν

Αλλά αν και αυτή η διοίκηση έχει χειροτερέψει τα πράγματα, το υποκείμενο πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Στα χρόνια που ακολούθησαν από τότε που ο Gates έκανε την προσπάθειά του για μεγαλύτερες επενδύσεις στην πολιτική ισχύ, οι προϋπολογισμοί για Επιχειρήσεις στο Εσωτερικό και το Εξωτερικό [16] αυξήθηκαν, από 37 δισεκατομμύρια δολάρια το οικονομικό έτος 2007 σε σχεδόν 53 δισεκατομμύρια δολάρια το 2010. Ωστόσο, μεγάλο μέρος αυτής της αύξησης συνδέθηκε με τους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ενώ το 2010 ήταν ακόμη μόλις στο 8% του προϋπολογισμού του Πενταγώνου [17] εκείνου του έτους, όπως και ο σημερινός προϋπολογισμός για τις διεθνείς υποθέσεις είναι μόλις κάτω από το 8% του πλέον πρόσφατου αμυντικού προϋπολογισμού.

Το ίχνος της τάσης έχει παραμείνει επίπεδο για διάφορους λόγους. Οι πολιτικοί πιστεύουν ότι η στήριξη των δαπανών του Πενταγώνου είναι ο μόνος τρόπος να αποδείξουν ότι λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους την εθνική ασφάλεια, και οι αξιωματούχοι έχουν από καιρό αρνηθεί να κάνουν σκληρές επιλογές σχετικά με τους κινδύνους ασφάλειας και τα αμυντικά σχέδια στα οποία πρέπει να δώσουν προτεραιότητα. Τα μέλη του Κογκρέσου γνωρίζουν επίσης ότι το να τοποθετούν πράγματα στον προϋπολογισμό της άμυνας, ανεξάρτητα από το πόσο ακατάλληλα είναι, θα αυξήσει την πιθανότητα χρηματοδότησης. Η μείωση των αμυντικών δαπανών σε μια οποιαδήποτε συγκεκριμένη περιφέρεια του Κογκρέσου είναι διαβοήτως δύσκολη, δεδομένων των πολλών θέσεων εργασίας που διακινδυνεύονται και της ισχύος των παγιωμένων συμφερόντων των εργοληπτών. Και έτσι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται: Οι αμυντικοί προϋπολογισμοί ανεβαίνουν καθώς άλλες χρηματοδοτήσεις πέφτουν, πράγμα που σημαίνει ότι ο στρατός καλείται να κάνει περισσότερα, πράγμα που δικαιολογεί ακόμα υψηλότερους προϋπολογισμούς, και πάλι, και πάλι.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Είναι δελεαστικό να κάνουμε αυτή την συζήτηση αποκλειστικά για τον αμυντικό προϋπολογισμό: Στο κάτω-κάτω, για να δανειστούμε [μια φράση] από τον Willie Sutton, εκεί είναι τα χρήματα. Ωστόσο, προκειμένου να αποφευχθεί η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό για την άμυνα η οποία καθιστά τον στρατό ως κύριο εργαλείο της ασφάλειας ή που επικεντρώνεται σε αριθμούς εις βάρος της συνολικής στρατηγικής, οι προτάσεις προϋπολογισμού του Πενταγώνου θα πρέπει να αποτελούν ένα (κρίσιμο) μέρος μιας πληρέστερης εξέτασης των επενδύσεων ασφαλείας των ΗΠΑ.

Κάθε τέσσερα χρόνια, η Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας (NSS) -που εκδίδεται από τον Λευκό Οίκο σε συντονισμό με αξιωματούχους από όλο τον εκτελεστικό κλάδο- επιχειρεί να συνδέσει τις διαφορετικές πτυχές της ασφάλειας των ΗΠΑ διαμέσω Υπουργείων και πρωτοβουλιών. Ωστόσο, η ετήσια διαδικασία του προϋπολογισμού τις χωρίζει σκοπίμως. Η χρηματοδότηση των διαφόρων στοιχείων της NSS εκτείνεται σε πολλαπλούς ειδικούς λογαριασμούς, οι οποίοι εξετάζονται ξεχωριστά. Η άμυνα είναι μια μονάδα, οι Στρατιωτικές Κατασκευές και τα Θέματα Βετεράνων μια άλλη, η Εσωτερική Ασφάλεια τρίτη, η Εθνικές και Ξένες Επιχειρήσεις τέταρτη, και η Ενέργεια και το Νερό (λογαριασμός για τις δαπάνες της Εθνικής Διοίκησης Πυρηνικής Ασφάλειας) μια άλλη. Στην αρχή του κύκλου του προϋπολογισμού, όταν οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες συνεργάζονται με τον Λευκό Οίκο για να γράψουν τις προτάσεις τους για τον προϋπολογισμό, και στο τέλος της διαδικασίας των πιστώσεων, όταν το Κογκρέσο κατανέμει την χρηματοδότηση, τα διάφορα στοιχεία της εθνικής ασφάλειας ξεχωρίζονται το καθένα από τα άλλα. Αυτό σημαίνει ότι οι νομοθέτες έχουν ελάχιστα κίνητρα για ισορροπία και ενσωμάτωση μεταξύ των διάφορων κατηγοριών.

Μια πραγματική διόρθωση της πορείας θα απαιτήσει μια διαδικασία προϋπολογισμού που να εμπεριέχει μια ολιστική στρατηγική. Εξ ου και η ανάγκη για έναν ενιαίο προϋπολογισμό εθνικής ασφάλειας. Ο ακριβής σχεδιασμός θα μπορούσε να λάβει διάφορες μορφές (υπάρχουν πολλές αξιόλογες ιδέες [18] ήδη στο τραπέζι), αλλά οποιαδήποτε τέτοια διαδικασία θα πρέπει να έχει τρία βασικά στοιχεία.

Πρώτον, η διοίκηση θα πρέπει να υποβάλλει ετησίως την Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας -όπως απαιτείται [19] από τον νόμο, αλλά δεν έχει γίνει από την εποχή της διοίκησης Κλίντον- παραθέτοντας τα αλληλένδετα κομμάτια από αυτό που χρειάζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες για να είναι ασφαλείς. Θα πρέπει επίσης να παραθέτει κατευθύνσεις σχεδιασμού σχετικά με περιοχές για αυξημένες επενδύσεις και να εντοπίζει τομείς στους οποίους οι μειωμένες δαπάνες (και συνεπώς οι υψηλότεροι κίνδυνοι) θεωρούνται κάτι αποδεκτό.

Δεύτερον, η διοίκηση πρέπει να παρουσιάσει ταυτόχρονα μια ενιαία πρόταση προϋπολογισμού για την εθνική ασφάλεια που να έχει σχεδιαστεί ειδικά για την εφαρμογή της στρατηγικής της. Το Γραφείο Διαχείρισης και Προϋπολογισμού θα συντονίζει μεταξύ των υπηρεσιών να αναθέτουν πόρους σε κάθε στοιχείο της στρατηγικής και στις συνοδευτικές κατευθυντήριες γραμμές σχεδιασμού, αποφασίζοντας για συναλλαγές μεταξύ των τμημάτων. Το λιγότερο, η πρόταση θα περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος αυτού που παρουσιάζεται σήμερα στις κατηγορίες προϋπολογισμού της εθνικής άμυνας και των διεθνών υποθέσεων και στον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας. Θα εξετάζει επίσης πιο θεμελιώδεις επενδύσεις στην καινοτομία και την βιομηχανία. Προς το συμφέρον της μακροπρόθεσμης συνέπειας, ο προϋπολογισμός αυτός δεν θα μπορούσε να προβλέπει μόνο για το επόμενο έτος, αλλά θα έχει προβολές πενταετούς διάρκειας.