Μπορεί ο στρατός της Κίνας να κερδίσει τον τεχνολογικό πόλεμο;

Καθώς η κινεζική κυβέρνηση έχει ξεκινήσει να εκμεταλλεύεται την αυξανόμενη δύναμη του κινεζικού τεχνολογικού τομέα για να ενισχύσει τον στρατό της, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες αντέδρασαν με αυξανόμενο συναγερμό. Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν περιγράψει την προσπάθεια πολιτικο-στρατιωτικής συγχώνευσης (civil-military fusion) του Πεκίνου ως «κακόβουλη ατζέντα» που αντιπροσωπεύει μια «παγκόσμια απειλή για την ασφάλεια». Και καθώς οι αμυντικές δυνατότητες της Κίνας έχουν αυξηθεί, ορισμένοι Δυτικοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής άρχισαν να αναρωτιούνται αν οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να υιοθετήσουν την δική τους εκδοχή πολιτικο-στρατιωτικής συγχώνευσης, ακολουθώντας μια προσέγγιση από πάνω προς τα κάτω στην ανάπτυξη τεχνολογιών αιχμής για στρατιωτικές εφαρμογές.

Μια στρατιωτική παρέλαση στο Πεκίνο, τον Οκτώβριο του 2019. Li Yibo Xinhua / eyevine / Redux
-------------------------------------------------------------------------------

Ο Κινέζος πρόεδρος, Xi Jinping, επισημοποίησε την έννοια της πολιτικο-στρατιωτικής συγχώνευσης ως μέρος των εκτεταμένων στρατιωτικών μεταρρυθμίσεων που ορίζονται στο πενταετές σχέδιο του 2016. Ίδρυσε μια νέα Κεντρική Επιτροπή για την Ολοκληρωμένη Στρατιωτική και Πολιτική Ανάπτυξη (Central Commission for Integrated Military and Civilian Development), με επικεφαλής τον εαυτό του. Στόχος της επιτροπής είναι να προωθήσει την ανάπτυξη τεχνολογίας διπλής χρήσης και να ενσωματώσει υπάρχουσες πολιτικές τεχνολογίες στο οπλοστάσιο του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLA).

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τις προσπάθειες του Πεκίνου να στρατιωτικοποιήσει την τεχνολογική βάση της Κίνας. Ωστόσο, πρέπει επίσης να αναγνωρίσουν τους περιορισμούς της στρατηγικής αυτής, για να αποφύγουν την υπερβολική αντίδραση με τρόπους που θα αποδειχθούν αντιπαραγωγικοί. Η γραφειοκρατική και αυταρχική προσέγγιση της Κίνας στην πολιτικο-στρατιωτική συγχώνευση είναι πιθανό να σπαταλήσει σημαντικό χρόνο και χρήμα. Προσπαθώντας να ελέγξει την καινοτομία, το Πεκίνο είναι πιο πιθανό να την καθυστερήσει και ακόμη και να την καταπνίξει.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα τα πάνε καλύτερα αν προσπαθήσουν να μιμηθούν το μοντέλο πολιτικο-στρατιωτικής συγχώνευσης της Κίνας. Αντ' αυτού, θα πρέπει να βασίζονται στα υπάρχοντα πλεονεκτήματα των ΗΠΑ στην έρευνα και την τεχνολογία -πλεονεκτήματα που διατρέχουν όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο όχι λόγω της Κίνας, αλλά λόγω της έλλειψης ευελιξίας και δημιουργικότητας μεταξύ των σχεδιαστών και υπευθύνων χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ.

Η Ουάσινγκτον χρειάζεται μια στρατηγική για την ενίσχυση της τεχνολογίας της εθνικής ασφάλειας και της βιομηχανικής βάσης της, αλλά πρέπει να είναι μια στρατηγική που να επικεντρώνεται στην συνεργατική αποδιοργάνωση (collaborative disruption) που δημιουργεί τα σωστά κίνητρα για τους εφευρέτες, τους επιστήμονες, τους μηχανικούς, τους επιχειρηματίες και άλλους. Με προοδευτικές αλλαγές στο Υπουργείο Άμυνας και έξυπνες επενδύσεις σε όλη την κυβέρνηση, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διασφαλίσουν την αιχμή στις αμυντικές δυνατότητες με τους δικούς τους όρους.

ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Τέσσερις τύποι κινεζικών οντοτήτων συμμετέχουν στην πολιτικο-στρατιωτική συγχώνευση. Υπάρχουν παραδοσιακές κινεζικές κρατικές αμυντικές εργολαβικές [εταιρείες] και πολλές θυγατρικές τους (μερικές από τις οποίες πωλούν επίσης στην εμπορική αγορά)˙ ιδιωτικοί κατασκευαστές διπλής χρήσης που συμβάλλουν στην Έρευνα και Ανάπτυξη (Ε&Α) και παράγουν υποσυστήματα για τους κύριους εργολάβους άμυνας και για τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (PLA) απευθείας˙ 43 πανεπιστήμια υπό την επίβλεψη του PLA και τουλάχιστον δώδεκα κρατικές δεξαμενές σκέψης (think tanks) που διεξάγουν έρευνα η οποία τροφοδοτεί απευθείας τα κινεζικά οπλικά συστήματα˙ και έξι οιονεί ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια και εταιρείες ιδιωτικού κεφαλαίου που επενδύουν σε τεχνολογίες αιχμής.

Η πολιτικο-στρατιωτική συγχώνευση σημαίνει συναγερμό στην Ουάσιγκτον για διάφορους λόγους. Επειδή η κινεζική χρηματοδότηση της διπλής χρήσης Ε&Α συχνά δεν εμπίπτει στον επίσημο προϋπολογισμό του PLA, μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί και μπορεί να είναι αρκετά υψηλή. Μια πρόσφατη μελέτη της κινεζικής αλυσίδας αμυντικού εφοδιασμού από την ερευνητική εταιρεία C4ADS σημείωσε ότι τουλάχιστον έξι οιονεί ιδιωτικά επενδυτικά οχήματα κατέχουν εν μέρει ή εξ ολοκλήρου τουλάχιστον 232 εταιρείες που συμμετέχουν στο δίκτυο αμυντικών προμηθειών της Κίνας. Και στο αδιαφανές κινεζικό σύστημα, είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί ένας προϋπολογισμός για πρωτοβουλίες πολιτικο-στρατιωτικής συγχώνευσης. (Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι η πολιτικο-στρατιωτική συγχώνευση μπορεί να φέρει ένα βαθμό διαφάνειας στις δημόσιες συμβάσεις του PLA, καθώς με το να διαδίδουν την επιθυμία τους να πουλήσουν στον στρατό, οι κινεζικές εταιρείες δίνουν στους Δυτικούς αναλυτές μια αίσθηση του σε ποιες τεχνολογίες στοχεύει ο PLA).

Επιπλέον, σε αντίθεση με τους Δυτικούς ομολόγους τους, οι κινεζικές εταιρείες δεν έχουν την επιλογή να απορρίψουν κυβερνητικά αιτήματα για κοινή χρήση τεχνολογίας. Και είναι πολύ εύκολο για τις Δυτικές εταιρείες και τα ιδρύματα να συνεισφέρουν ακούσια στην πρόοδο του PLA, δεδομένης της συγκλονιστικής σειράς εργολάβων, υπεργολάβων, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και ημι-ιδιωτικών επενδυτικών οχημάτων που εμπλέκονται στην πολιτικο-στρατιωτική συγχώνευση. Σε μια περίφημη περίπτωση, αφότου εξαγοράστηκε το 75% της βρετανικής εταιρείας Dynex Semiconductor από μια κινεζική εταιρεία μηχανών τρένου, μια προηγμένη τεχνολογία που ανέπτυξε η Dynex κατέληξε στα συστήματα εκτόξευσης αεροσκαφών στο πρώτο εγχώριας κατασκευής αεροπλανοφόρο της Κίνας.

Ωστόσο, η Κίνα δεν είναι παντοδύναμη. Κατ’ αρχήν, έρχεται από μεγάλη υστέρηση. Ιστορικά, ο PLA εξαρτάται σχεδόν εξ ολοκλήρου από 11 μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις για προμήθειες και Ε&Α. Μέχρι πρόσφατα, πολλές από αυτές ήταν λείψανα της Μαοϊκής εποχής, σε μεγάλο βαθμό αποκλεισμένες από την πραγματική οικονομία. Το 2010, μόνο το ένα τοις εκατό των κινεζικών εταιρειών τεχνολογίας συμμετείχαν στην άμυνα. Ο PLA έχει «επείγουσα ανάγκη βελτίωσης της πληροφορικοποίησής του (δηλαδή την εφαρμογή της ψηφιακής επανάστασης στον στρατό)», προειδοποίησε μια πρόσφατη Λευκή Βίβλος για την αμυντική στρατηγική του PLA. «Η στρατιωτική ασφάλεια της Κίνας αντιμετωπίζει κινδύνους από την τεχνολογική έκπληξη και το αυξανόμενο χάσμα των τεχνολογικών γενεών».

Για να καλύψει την διαφορά, ο στρατός της Κίνας με κάποιο τρόπο επιδιώκει να μιμηθεί τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο στρατός των ΗΠΑ συνεργάζεται εκτενώς και αποτελεσματικά με πανεπιστήμια και ιδιωτικές εταιρείες εδώ και δεκαετίες. Την δεκαετία του 1930, ίδρυσε εθνικά εργαστήρια που αποδείχθηκαν κρίσιμα στον τομέα της υπερυπολογιστικής (supercomputing). Συνεργάστηκε με την Texas Instruments και την Fairchild Semiconductor για την ανάπτυξη μικροεπεξεργαστών. Το 1958, δημιούργησε την Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA), η οποία βοήθησε στην ανάπτυξη του GPS και του Διαδικτύου. Πιο πρόσφατα, η Defense Innovation Unit με έδρα την Σίλικον Βάλεϊ, που ιδρύθηκε το 2015, βοήθησε καινοτόμες νεοσύστατες επιχειρήσεις να κερδίσουν πρόσβαση στο Πεντάγωνο. Η Κίνα επιδιώκει την δημιουργία παρόμοιων θεσμών. Η Κεντρική Επιτροπή για την Ολοκληρωμένη Στρατιωτική και Πολιτική Ανάπτυξη παρομοιάστηκε με την DARPA και οι κινεζικές αναφορές συνέκριναν μια νέα μονάδα του PLA στην Shenzen (ένα κινεζικό τεχνολογικό κέντρο) με τη Μονάδα Αμυντικής Καινοτομίας των Ηνωμένων Πολιτειών (Defense Innovation Unit, DIU).

Ωστόσο, στην προσπάθειά του να καλύψει την διαφορά, το αυταρχικό σύστημα της Κίνας είναι επιρρεπές σε λανθασμένα βήματα και παραβιάσεις. Όπως συμβαίνει με άλλες κινεζικές πρωτοβουλίες («Belt and Road», «Made in China 2025»), το Κομμουνιστικό Κόμμα ενθαρρύνει αξιωματούχους, διαχειριστές πανεπιστημίων και ιδιωτικές εταιρείες να παπαγαλίζουν ένα σύνθημα και να δείχνουν στο Πεκίνο ότι κάνουν κάτι για να το υπηρετήσουν. Συχνά, αυτό σημαίνει ότι σπαταλάται ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, καθώς οι επαρχίες χορηγούν πλούσιες επιδοτήσεις σε ευνοημένες εταιρείες και τεχνολογίες χωρίς να σκεφτούν πρώτα το πού ή ακόμα και το αν είναι αναγκαίες.

ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ

Η απάντηση των ΗΠΑ στην πολιτικο-στρατιωτική συγχώνευση έχει συμπεριλάβει μέχρι τώρα ιδέες που κινδυνεύουν να είναι αντιπαραγωγικές. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση Τραμπ και αρκετά μέλη του Κογκρέσου ζήτησαν ευρείς περιορισμούς στις βίζες για να εμποδίσουν Κινέζους φοιτητές να σπουδάσουν επιστήμες και τεχνολογία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η κυβέρνηση Τραμπ ανακάλεσε πρόσφατα βίζες Κινέζων φοιτητών και ερευνητών που συνδέονται με οποιαδήποτε «οντότητα στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) που εφαρμόζει ή υποστηρίζει την “στρατηγική στρατιωτικο-πολιτικής συγχώνευσης” της ΛΔΚ». Υπό έναν στενό ορισμό, αυτό έχει νόημα απολύτως. Είναι ουσιώδες να περιοριστεί αυστηρά η πρόσβαση σε ορισμένα ερευνητικά προγράμματα προκειμένου να προστατευθεί η εθνική ασφάλεια. Ωστόσο, σε γενικότερες γραμμές, η κίνηση με τις βίζες θα μπορούσε να επηρεάσει πολλές χιλιάδες Κινέζους φοιτητές και ερευνητές που δεν έχουν καμία σχέση με τον PLA. Η ενθάρρυνση μιας ουσιαστικής διαρροής εγκεφάλων από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Κίνα ή σε άλλες αγορές που επιδιώκουν να προσελκύσουν τα καλύτερα και τα πιο λαμπρά μυαλά μόνο θα υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα των ΗΠΑ.

Η Ουάσιγκτον έχει επίσης -συνετά- αυστηροποιήσει τόσο τους ελέγχους των εξαγωγών όσο και τους περιορισμούς στις κινεζικές επενδύσεις σε πρωτοποριακές εταιρείες τεχνολογίας των ΗΠΑ μέσω του Νόμου περί Εκσυγχρονισμού της Επανεξέτασης Κινδύνου Ξένων Επενδύσεων (Foreign Investment Risk Review Modernization Act). Εάν ερμηνευθούν πολύ ευρέως, ωστόσο, αυτοί οι νόμοι θα μπορούσαν επίσης να υπονομεύσουν την έρευνα και την καινοτομία των ΗΠΑ. Οι πρόσφατοι κανονισμοί του Υπουργείου Εμπορίου των ΗΠΑ, για παράδειγμα, περιορίζουν την εξαγωγή οποιωνδήποτε αντικειμένων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους στρατούς της Κίνας, της Ρωσίας ή της Βενεζουέλας. Αυτό επηρεάζει ενδεχομένως υπερβολικά ευρύ φάσμα εμπορικής τεχνολογίας, καταργώντας βασικές αγορές και καθιστώντας έτσι τις εταιρείες των ΗΠΑ λιγότερο ανταγωνιστικές.

Αντί να επικεντρώνονται στην παρεμπόδιση της κινεζικής προόδου, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ωθήσουν τον αμυντικό τους τομέα να είναι πιο ευέλικτος και καινοτόμος -όχι με το να μιμείται την πολιτικο-στρατιωτική συγχώνευση, αλλά συνεργαζόμενος με, αντί να υπαγορεύει σε, δρώντες εκτός της κυβέρνησης. Μια τέτοια συνεργασία είναι ιδιαίτερα κρίσιμη δεδομένης της πιθανότητας σημαντικής και διαρκούς πίεσης στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό: η αποτελεσματική συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να εξοικονομήσει χρήματα φορολογουμένων. Αντικατοπτρίζει επίσης την αλήθεια ότι ο στρατός των ΗΠΑ μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να ελπίζει να είναι ο αρχικός αποδέκτης, παρά ο δημιουργός, κρίσιμων τεχνολογιών.

Ωστόσο, σε μια εποχή ταχείας τεχνολογικής ανάπτυξης, ακόμη και αυτό θα απαιτήσει μια επανάσταση στην κουλτούρα προμηθειών και κατάρτισης προϋπολογισμού της αμερικανικής κυβέρνησης. Οι μεγάλοι χρόνοι του Υπουργείου Άμυνας και η αργή λήψη αποφάσεων παραμένουν σημαντικά εμπόδια στην καινοτομία. Μια μελέτη του 2018 διαπίστωσε ότι η παρουσία νεοεισερχόμενων στην βιομηχανική αμυντική βάση είχε μειωθεί από το 2007 έως το 2013 και στην συνέχεια σταμάτησε μέχρι το 2016. Μια πιο πρόσφατη διακομματική αξιολόγηση από το Ινστιτούτο Reagan σημείωσε ότι «πέρα από τα αρχικά βήματα σε στενό πεδίο, η κυβέρνηση δεν έδειξε προθυμία να παράσχει μεγάλα συμβόλαια σε μη παραδοσιακούς παίκτες».

Η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα για συνεργατική αποδιοργάνωση θα απαιτήσει εκ των προτέρων επενδύσεις και βελτιωμένες προσεγγίσεις για να οδεύσει η καλύτερη εμπορική τεχνολογία στο Υπουργείο Άμυνας. Υπάρχει ευρεία διακομματική υποστήριξη για τέτοιες προσεγγίσεις και υπάρχουν ήδη καλές ιδέες στο τραπέζι˙ μικρά πειράματα όπως η Μονάδα Καινοτομίας Άμυνας (Defense Innovation Unit), η Αμυντική Ψηφιακή Υπηρεσία (Defense Digital Service) και οι προσπάθειες καινοτομίας για συγκεκριμένες υπηρεσίες έχουν παρουσιάσει επιτυχία. Ωστόσο, οι απαραίτητες αλλαγές στην επιχειρησιακή προσέγγιση και οι επενδύσεις σε στρατιωτικές ικανότητες αιχμής παραμένουν πολύ πίσω από εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκονται, δεδομένης της τεχνολογικής ώθησης της Κίνας, ακόμη και με τους περιορισμούς της πολιτικο-στρατιωτικής συγχώνευσης.

Για αρχή, η Ουάσιγκτον πρέπει να επενδύσει περισσότερα σε βασικές αναδυόμενες τεχνολογίες. Οι άμεσες ομοσπονδιακές επενδύσεις είναι ζωτικής σημασίας για την πρόοδο στην κβαντική πληροφορική, την συνθετική βιολογία, τους ημιαγωγούς, και την τεχνητή νοημοσύνη στρατιωτικής χρήσης. Παρόλο που ο προϋπολογισμός της διοίκησης του Τραμπ για το έτος 2021 απαιτεί συγκράτηση για τα κονδύλια για Έρευνα, Ανάπτυξη, Δοκιμές και Αξιολόγηση (RDT&E) στην άμυνα, αυτό δεν αρκεί. Το Κογκρέσο πρέπει να επεκτείνει αυτό το τμήμα του προϋπολογισμού. Ο διακομματικός και αμφοτέρων των σωμάτων [Κογκρέσο και Βουλή των Αντιπροσώπων] Νόμος Endless Frontier του γερουσιαστή Charles Schumer (Δημοκρατικός από τη Νέα Υόρκη), ο οποίος θα αυξήσει κατά πολύ την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση Ε&Α σε κρίσιμες τεχνολογίες, είναι ένα πολλά υποσχόμενο πρώτο βήμα˙ μερικά από τα 110 δισεκατομμύρια δολάριά του σε νέα χρηματοδότηση θα πρέπει να κατευθυνθούν στην καινοτομία του Πενταγώνου.

Εξίσου σημαντική είναι η κλιμάκωση και η επιτάχυνση της προμήθειας αναδυόμενων δυνατοτήτων. Ο προϋπολογισμός του 2021 ζητά μειώσεις στο σύνολο των συμβάσεων. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει χώρος για την χρηματοδότηση πιο καινοτόμων έργων σε βάρος παλαιότερων, παραδοσιακών συστημάτων. Το Κογκρέσο πρέπει να ωθήσει το Υπουργείο Άμυνας να χρησιμοποιήσει αυτό το περιθώριο, ειδικά σε περιοχές όπου η Κίνα επενδύει πολύ και οι Ηνωμένες Πολιτείες κινούνται πολύ αργά -όπως τα αυτόνομα υποθαλάσσια οχήματα και οι δυνατότητες αντι-υπερ-υπερηχητικών πυραύλων.

Η οδυνηρή και μακρά διαδικασία προμηθειών του Υπουργείου Άμυνας είναι ιδιαίτερα προβληματική όταν πρόκειται για αυτό που είναι γνωστό ως «διάβαση της κοιλάδας του θανάτου» -η μετάβαση από την Έρευνα και Ανάπτυξη στις προμήθειες πλήρους κλίμακας. Οι αναδυόμενες τεχνολογίες, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η προσθετική μεταποίηση (additive manufacturing) και τα μη επανδρωμένα συστήματα, είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην κοιλάδα του θανάτου. Θα χρειαστούν νέες προσεγγίσεις, συμπεριλαμβανομένων των ταχύτερων αγορών και των γρήγορων διαδικασιών καθιέρωσης προτύπων, για την βελτίωση των προοπτικών αυτού του είδους των μη παραδοσιακών αμυντικών προγραμμάτων.

Έτσι θα αυξηθεί η ευελιξία του προϋπολογισμού. Οι πολεμιστές σπάνια γνωρίζουν δύο χρόνια νωρίτερα από πού θα προέλθει η επόμενη κρίσιμη καινοτομία ή η ακριβής μορφή που θα λάβει. Το Κογκρέσο μπορεί να βοηθήσει στην ώθηση των προηγμένων δυνατοτήτων, καθορίζοντας στενά τι συνιστά το ξεκίνημα ενός νέου προγράμματος -δηλαδή, το κατώφλι όταν οι αναβαθμίσεις σε ένα αρχικό σχέδιο (όπως σε ένα πακέτο λογισμικού) θεωρούνται τόσο σημαντικές που ένα πρόγραμμα εκλαμβάνεται ως εντελώς νέο. Υπό τις υπάρχουσες διαδικασίες, τα προγράμματα που θεωρούνται νέα ξεκινήματα απαιτούν κοινοποίηση ή έγκριση από το Κογκρέσο, που συνήθως επιτυγχάνεται μόνο μέσω της εθνικής διαδικασίας αμυντικών εγκρίσεων. Η αναμονή μέχρι το επόμενο στάδιο στην διαδικασία πιστώσεων του Κογκρέσου μπορεί να διαρκέσει έως και δύο χρόνια, ένας χρονικός κύκλος που μπορεί να λειτούργησε καλά για τα προγράμματα του εικοστού αιώνα, αλλά είναι πολύ άκαμπτος και αργός όταν πρόκειται να ενσωματωθεί γρήγορα η νέα τεχνολογία σήμερα. Το Κογκρέσο μερικές φορές καθόρισε πιο χαλαρά ένα νέο ξεκίνημα κατά την διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων -για παράδειγμα, το πρόγραμμα drone «Reaper», αν και στην πραγματικότητα ήταν μια εξέλιξη του drone «Predator», επέτρεψε να κινηθεί γρήγορα από το πρωτότυπο μέχρι το πεδίο [της μάχης] επειδή τα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ το χρειάζονταν. Η ίδια αίσθηση επείγοντος πρέπει να ισχύει και για το σημερινό ανταγωνιστικό αμυντικό περιβάλλον.

Τέλος, το εργατικό δυναμικό στον τομέα της άμυνας πρέπει να έχει σωστή εκπαίδευση και σωστά κίνητρα. Οι κρατικές συμβάσεις διαρκούν συνήθως πολύ χρόνο, απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις για να πλοηγηθεί κάποιος σε αυτές, και δημιουργούν σημαντικά εμπόδια στην είσοδο νέων παικτών. Υπάρχουν τρόποι για την αποτροπή σπατάλης και καταχρήσεων ενώ θα εξακολουθούν να ανταμείβονται καινοτομίες που προωθούν αποτελεσματικά την στρατιωτική αποτελεσματικότητα. Η ανταμοιβή της τεχνολογικής τεχνογνωσίας και η ευέλικτη επίλυση προβλημάτων σε στρατιωτικές και πολιτικές προμήθειες, μπορούν να βοηθήσουν στην αλλαγή της κουλτούρας. Το ίδιο μπορούν οι περισσότερες ευκαιρίες να προσληφθούν άτομα απευθείας από την βιομηχανία ή τα ερευνητικά ιδρύματα στην ανώτερη πολιτική κυβέρνηση ή ακόμη και στις στρατιωτικές τάξεις και να επεκταθεί ο αριθμός των προσωρινών υποτροφιών για ειδικούς του ιδιωτικού τομέα ώστε να περάσουν ένα ή δύο χρόνια στην κυβέρνηση.

Με τέτοια συγκεκριμένα βήματα, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διασφαλίσουν με τους δικούς τους όρους το πλεονέκτημα στις αμυντικές δυνατότητες. Είναι προς όφελος των Ηνωμένων Πολιτειών ότι η Κίνα κοιτάζει προς τα πίσω: η προσέγγισή της κινδυνεύει να καθυστερήσει την καινοτομία με το να προσπαθεί να την ελέγξει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κάνουν το ίδιο λάθος.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-07-29/can-chi...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition