Η Λευκορωσία παίρνει τον δρόμο της

Ένα εκπληκτικό κύμα διαμαρτυριών σάρωσε την Λευκορωσία μετά τις προεδρικές εκλογές στις 9 Αυγούστου. Ο νυν πρόεδρος, Αλεξάντρ Λουκασένκο, ισχυρίστηκε ότι κέρδισε την επανεκλογή του με ένα εξωφρενικό 80,1% των ψήφων. Οι διαδηλωτές ζήτησαν μια δίκαιη και διαφανή καταμέτρηση ψήφων: θα ήταν η πρώτη φορά στην χώρα εδώ και 20 χρόνια. Τις επόμενες μέρες, η αστυνομία συνέλαβε χιλιάδες διαδηλωτές υπό φρικτές συνθήκες που περιελάμβαναν ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια. Εκατοντάδες ακόμη ξυλοκοπήθηκαν και τραυματίστηκαν. Ωστόσο, οι Λευκορώσοι συνεχίζουν να πλημμυρίζουν στους δρόμους των πόλεών τους, απαιτώντας από την κυβέρνηση να αναγνωρίσει την εκλογική απάτη και να ξεκινήσει διάλογο για τη μεταβίβαση της εξουσίας.

Συλληφθέντες διαδηλωτές στο Μινσκ της Λευκορωσίας, τον Ιούνιο του 2011.
Vasily Fedosenko / Reuters
--------------------------------------------------------

Οι διαδηλωτές στην Λευκορωσία δεν οργανώνουν ταραχές, δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με την αστυνομία, δεν επιτίθενται σε κυβερνητικά κτίρια ούτε λεηλατούν καταστήματα. Αντίθετα, χτίζουν οδοφράγματα το βράδυ και μετά επιστρέφουν στην δουλειά το πρωί. Ωστόσο, τα «ΜΑΤ» αντιμετωπίζουν τους διαδηλωτές με δακρυγόνα, κανόνια νερού, λαστιχένιες σφαίρες, χειροβομβίδες καταπληξίας -ακόμη, όπως ισχυρίζονται μερικοί μάρτυρες, με κανονικά πυρομαχικά. Μετά από μέρες τεκμηριωμένης βιαιότητας, η κυβέρνηση απελευθέρωσε χιλιάδες διαδηλωτές που συνελήφθησαν το βράδυ της 14ης Αυγούστου.

Σύμφωνα με τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, οι διαμαρτυρίες είναι έργο ξένων δυνάμεων. Αλλά το αφήγημα είναι δύσκολο να υποστηριχθεί όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι καταγγέλλουν την αστυνομική βία και απαιτούν δίκαιη καταμέτρηση ψήφων. Διακεκριμένες εθνικές προσωπικότητες, όπως ηθοποιοί, γιατροί, η πρωταθλήτρια του διάθλου στους Ολυμπιακούς αγώνες, Darya Domracheva, και η πρώην πρωταθλήτρια του τένις, Victoria Azarenka, έχουν καταγράψει βίντεο και υπέγραψαν αναφορές με τα οποία ζητούν τον τερματισμό της βίας και να γίνουν σεβαστές οι απαιτήσεις των διαδηλωτών. Σύμφωνα με πληροφορίες, η αστυνομία ξεχώρισε τους άντρες στην κακοποίηση: ως απάντηση, οι γυναίκες διοργάνωσαν διαμαρτυρίες μόνο με γυναίκες, στις οποίες όλων των ηλικιών και κοινωνικών υποβάθρων γυναίκες φορούν λευκά, κρατούν λουλούδια και μιλούν στην αστυνομία, ζητώντας τους να σταματήσουν να εκπληρώνουν εγκληματικές εντολές. Μια εκστρατεία στο Facebook και το PayPal που ονομάζεται BY_Help έχει συγκεντρώσει περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει τους διαδηλωτές να πληρώσουν ιατρικούς λογαριασμούς, λογαριασμούς για νομικές υπηρεσίες, και πρόστιμα.

Το κίνημα διαμαρτυρίας έχει συνενωθεί γύρω από τρεις ξεκάθαρες απαιτήσεις. Η κυβέρνηση θα πρέπει να απελευθερώσει όλους τους κρατούμενους των οποίων οι συλλήψεις είχαν πολιτικά κίνητρα -συμπεριλαμβανομένων των πρώην υποψηφίων για τις προεδρικές εκλογές Viktar Babaryka και Siarhei Tsikhanouski. Οι Αρχές θα πρέπει να ερευνήσουν την αστυνομική βία και να σύρουν τους υπεύθυνους στην δικαιοσύνη. Και μετά πρέπει είτε να αναγνωρίσουν την Sviatlana Tsikhanouskaya ως νικήτρια των εκλογών είτε να οργανώσουν νέες εκλογές, να εγγράψουν όλους τους υποψηφίους και να επιτρέψουν ελεύθερη πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης και σε ανεξάρτητους παρατηρητές.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΖΗΤΗΘΕΙ

Με το να διαβάζει κάποιος την κάλυψη των διαδηλώσεων στα μεγάλα Δυτικά, ρωσικά και ουκρανικά μέσα ενημέρωσης καταλαβαίνει λίγα πράγματα για την αναταραχή στην Λευκορωσία. Αντίθετα, αυτές οι πηγές είναι απασχολημένες με την σύγκριση των γεγονότων στην Λευκορωσία με ειρηνικές επαναστάσεις ή αποτυχημένα πραξικοπήματα σε μια ατελείωτη αλυσίδα άλλων χωρών. Όταν η πρόσβαση στο Ίντερνετ αποκαταστάθηκε μετά από τρεις ημέρες μηδενικής συνδεσιμότητας, ένας υψηλόβαθμος Ευρωπαίος διπλωμάτης δημοσίευσε σαρκαστικά στο Facebook: «Είμαι έκπληκτος που βρήκα ανάμεσα στους διεθνείς φίλους μου τόσους ειδικούς για τις διαμαρτυρίες της Λευκορωσίας». Αργότερα διέγραψε την ανάρτηση και υιοθέτησε έναν πιο επίσημο τόνο, αλλά πολλοί Λευκορώσοι μοιράζονται την απογοήτευση που εξέφρασε.

Συμβουλές -και εμπαθείς συγκρίσεις- έχουν προέλθει από όλες τις πλευρές. Καλοπροαίρετοι δημοκρατικοί Ρώσοι και οι Ουκρανοί προσφέρουν μαθήματα στους Λευκορώσους για το πώς να ενεργούν πιο στρατηγικά. Δρώντες που δεν είναι τόσο καλοπροαίρετοι, όπως ο επίσημος λογαριασμός κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης της ομάδας Τύπου του Ρώσου προέδρου, κοροϊδεύουν την αναποφασιστικότητα τους. «Εάν ο Φιντέλ Κάστρο αγωνιζόταν για την Κούβα μόνο το απόγευμα μετά την δουλειά, δεν θα κέρδιζε ποτέ», έγραψαν εκπρόσωποι της επίσημης ομάδας δημοσιογράφων του Κρεμλίνου στις 11 Αυγούστου στο Telegram [1]. Οι Αμερικανοί, απορροφημένοι από το δικό τους δράμα, προβάλλουν εγχώρια αφηγήματα στην Λευκορωσία. Οι New York Times καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο πρόεδρος Αλεξάντρ Λουκασένκο «έχασε την αύρα ενός ανίκητου λαϊκού ηγέτη» [2] -χωρίς ποτέ να έχει αναλύσουν κριτικά αν μια τέτοια αύρα υπήρχε καν τα τελευταία δέκα χρόνια. Το CNN περιγράφει τις διαδηλώσεις στους δρόμους ως «ταραχές» [3], δίνοντάς τους μια ένδειξη βίας. «Ποιος άφησε τον Μπιλ Μπαρ και τον Ντόναλντ Τραμπ στην Λευκορωσία;» αναρωτιέται το αντι- Τραμπ Lincoln Project στο Twitter, δημοσιεύοντας ένα βίντεο από βάναυσες ενέργειες της αστυνομίας της Λευκορωσίας [4] και προσθέτοντας ότι η «αστυνομική βιαιότητα» είναι «η τελευταία εξαγωγή της Αμερικής».

Τον Ιούνιο, ο Vitali Shkliarov, ένας πολιτικός αναλυτής με έδρα την Ουάσινγκτον, χαρακτήρισε τις διαμαρτυρίες της Λευκορωσίας ως «τις πιο ασυνήθιστες … στον κόσμο». Κανείς δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει ότι ο μέσος Λευκορώσος θα κατέβει στους δρόμους, έγραψε στο [περιοδικό] Foreign Policy [5], αλλά όπως αποδείχθηκε, «υπήρχε αναταραχή που σιγόβραζε όλον αυτόν τον καιρό, τόσο βαθιά και χαμηλά που δεν καταγράφηκε από τους περισσότερους ανθρώπους. Χρειαζόταν απλώς ένα αποσταθεροποιητικό γεγονός τόσο μεγάλο όσο μια παγκόσμια πανδημία για να την αποκαλύψει». Ο Σκλιάροφ συνελήφθη στην Λευκορωσία τον Ιούλιο και κατηγορήθηκε ότι διαταράσσει την κοινωνική τάξη.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα το sui generis στις μη βίαιες διαμαρτυρίες της Λευκορωσίας, ούτε είναι ριζωμένες στην πανδημία. Και όσα κι αν μοιράζεται η Λευκορωσία με τους γείτονές της στα νότια και ανατολικά, έχει απορροφήσει την εμπειρία της διαφορετικά. Η χώρα έχει μακρά ιστορία αστικής συνεργασίας και ειρηνικής έκφρασης και είναι μια ιστορία που έχει ξεδιπλωθεί απέναντι σε ένα φόντο εκπληκτικής κρατικής βίας. Σχεδόν ένας στους τρεις Λευκορώσους χάθηκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στα χέρια των Ναζί ή των κομμουνιστών. Ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν αποδεκάτισε την πνευματική ελίτ της χώρας, σκοτώνοντας τα λαμπρότερα μυαλά της κατά εκατοντάδες. Το τραύμα του 20ου αιώνα εξακολουθεί να υπάρχει σε κάθε λευκορωσική οικογένεια. Οι σημερινές Αρχές έχουν χειραγωγήσει επιδέξια αυτήν τη μνήμη υποσχόμενες στους Λευκορώσους την ειρήνη και την σταθερότητα που ξέφευγε από τους ευμετάβλητους μετα-σοβιετικούς γείτονές τους.

Όταν οι Ουκρανοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσπάθησαν να συγκρίνουν τις τρέχουσες διαδηλώσεις στην Λευκορωσία με εκείνες στην Ουκρανία, πολλοί Λευκορώσοι απάντησαν με θυμό: ακόμη και η «Επανάσταση της Αξιοπρέπειας» της Ουκρανίας το 2014 τους φαινόταν ως πολύ βίαιη. Οι Λευκορώσοι φοβούνται την σύγκριση με την Ουκρανία για πολλούς λόγους. Ένας χρηματοδοτούμενος από το Κρεμλίνο τηλεοπτικός σταθμός, ευρέως προσβάσιμος στην Λευκορωσία, απεικονίζει τους επαναστάτες της Ουκρανίας ως «Ναζί» που καίνε σπίτια. Αλλά ακόμη και πολλοί από αυτούς που δεν πιστεύουν αυτήν την προπαγάνδα δειλιάζουν στην πιθανότητα βίας ανεξάρτητα από την πλευρά των διαδηλωτών. Η πικρή εμπειρία της Ουκρανίας να χάσει τον έλεγχο σε τμήματα της επικράτειάς της αποτελεί μια προειδοποιητική ιστορία –μια ιστορία που οι δυνάμεις υπέρ του Λουκασένκο συνεχίζουν να επικαλούνται ως λόγο για να παραμείνει [αυτός στην εξουσία].

Οι συμβουλές από Ρώσους ακτιβιστές της αντιπολίτευσης φαίνονται σε πολλούς στην Λευκορωσία ως ακόμη πιο προβληματικές. Επί δεκαετίες, υπό την σοβιετική κυριαρχία, η Ρωσία παρουσιαζόταν στις άλλες δημοκρατίες ως μια «μεγαλύτερη αδελφή» και μια υποτιθέμενα πιο προηγμένη κοινωνία. Στην συνέχεια, όταν έπεσε η Σοβιετική Ένωση, η Ρωσία κληρονόμησε τους περισσότερους ενεργειακούς πόρους, πλούτο και πολιτική ισχύ στην περιοχή. Τα χρησιμοποίησε για να απαιτήσει παραχωρήσεις από την Λευκορωσία, με τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, να μην κρύβει ότι στοχεύει στην «βαθύτερη ολοκλήρωση» μεταξύ των δύο χωρών, ή ακόμη και στην ενσωμάτωση [6]. Η αντιπολίτευση της Ρωσίας έδωσε στους Λευκορώσους ελάχιστους λόγους για να πιστεύουν ότι θα εμπόδιζε ένα τέτοιο μέλλον: για παράδειγμα, ο ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης, Alexei Navalny, δεν έχει αμφισβητήσει ανοιχτά [7] την θέση της κυβέρνησής του για την Κριμαία.

Επιπλέον, οι ακτιβιστές στην Λευκορωσία γνωρίζουν λίγες περιπτώσεις τοπικού πολιτικού ακτιβισμού στην Ρωσία, και εκείνες που όντως γνωρίζουν φαίνεται να έχουν μεγάλη απόσταση από τις συνθήκες της Λευκορωσίας. Οι κάτοικοι της ρωσικής πόλης Khabarovsk, για παράδειγμα, ξεσηκώθηκαν για να απαιτήσουν την απελευθέρωση από την φυλακή και την αποκατάσταση του εκλεγμένου κυβερνήτη τους. Ακτιβιστές στο Μπρεστ της Λευκορωσίας, έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους σε αυτές τις διαμαρτυρίες και το αντίστροφο [8]. Αλλά οι μακροχρόνιες διαμαρτυρίες στο Khabarovsk δείχνουν επίσης τις διαφορές μεταξύ των δύο χωρών. Στην Λευκορωσία, κανένας τοπικός αξιωματούχος δεν θα μπορούσε να εκλεγεί από την μη κυβερνώσα ελίτ -τέτοιοι αξιωματούχοι δεν εκλέγονται καθόλου- και η αστυνομία θα ηρεμήσει οποιαδήποτε διαμαρτυρία μιας πόλης γρήγορα και αποτελεσματικά. Οι συμβουλές από την Ρωσία μπορεί επομένως να φαίνονται εκτός επαφής με την εμπειρία της Λευκορωσίας.

ΤΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ

Το ισχύον καθεστώς κυβερνά την Λευκορωσία για 26 χρόνια. Το 1994, ο Λουκασένκο κέρδισε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές με ένα εντυπωσιακό 80,6% των ψήφων. Δύο χρόνια αργότερα, πρότεινε αλλαγές στο σύνταγμα που θα του έδιναν σχεδόν απεριόριστες εξουσίες. Το κοινοβούλιο αντιστάθηκε και ο Λουκασένκο το διέλυσε διορίζοντας νέους βουλευτές. Από τότε, έχει καταργήσει τα όρια της προεδρικής θητείας με δημοψήφισμα. Ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (OSCE) δεν αναγνώρισε καμία από τις εκλογές της Λευκορωσίας από το 1994 ως ελεύθερες ή δίκαιες.

Υπό τον Λουκασένκο, η κυβέρνηση της Λευκορωσίας έκλεισε ή λογόκρινε ανεξάρτητα πρακτορεία ειδήσεων και φυλάκισε εκατοντάδες πολιτικούς αντιπάλους. Το 1999, δύο πολιτικοί της αντιπολίτευσης και ένας επιχειρηματίας εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς -οι υποθέσεις παραμένουν ανοιχτές [9]. Στο μεταξύ, η Λευκορωσία εξαρτάται εκθετικά περισσότερο από την Ρωσία. Η λευκορωσική γλώσσα είναι τυπικά ισότιμη με την ρωσική, αλλά περιθωριοποιείται και συχνά υποτιμάται ως «γλώσσα της αντιπολίτευσης». Η ποιότητα ζωής είναι κακή σε μεγάλο μέρος της χώρας. Και όμως παρ’ όλους τους περιορισμούς αυτής της ζωής, οι Λευκορώσοι είναι καλά μορφωμένοι και καλοταξιδεμένοι. Πριν από την πανδημία, η Λευκορωσία ηγείτο στον κόσμο στον κατά κεφαλήν αριθμό εκδοθεισών θεωρήσεων [βίζα] Σένγκεν της ΕΕ.

Όταν η [ασθένεια] COVID-19 έπληξε την Λευκορωσία τον Μάρτιο, ο Λουκασένκο απέρριψε δημοσίως την σοβαρότητά της, όπως και ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Jair Bolsonaro. Αλλά το έθνος αυτο-οργανώθηκε για να παρέχει στα νοσοκομεία και τις κλινικές ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό, είτε με προστατευτικές ασπίδες τρισδιάστατης εκτύπωσης (3D-printing) είτε με επαναπροσανατολισμό εργοστασίων για να ράβουν ολόσωμες φόρμες προστασίας. Αυτές οι ενέργειες ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτες επειδή η κυβέρνηση της Λευκορωσίας αποθαρρύνει τις κρατικές επιχειρήσεις να συνεργάζονται με μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, για τους οποίους δυσπιστεί ως δυνητικά πολιτικούς ή συνδεδεμένους με την Δύση.

Λευκορώσοι διαδηλωτές στην Πράγα, στην Τσεχία, τον Αύγουστο του 2020.
David W Cerny / Reuters
-------------------------------------------------------------

Το πνεύμα της αμοιβαίας υποστήριξης που αφυπνίστηκε από την πανδημία συνεχίζει να ζωντανεύει αυτές τις ασταθείς μέρες. Οι εθελοντές παρέχουν στους διαδηλωτές πρόσβαση στα σπίτια τους και συνδέσεις Wi-Fi, τους τροφοδοτούν με φαγητό και ποτά, και σχηματίζουν μεγάλες γραμμές για να συναντήσουν τους κρατουμένους που ελευθερώθηκαν και να τους φέρουν στο σπίτι τους. Μέχρι πολύ πρόσφατα, οι περισσότεροι πολίτες φοβούνταν να κάνουν τέτοια πράγματα.

Οι Λευκορώσοι έχουν δει αρκετά για να γνωρίζουν ότι μια γρήγορη αλλαγή δεν θα βελτιώσει απαραίτητα την ζωή τους. Στην Ουκρανία, τη Μολδαβία, την Γεωργία και την Αρμενία, ο δρόμος προς την δημοκρατία ήταν γεμάτος εμπόδια: διαφθορά, οικονομικές δυσκολίες, ακόμη και στρατιωτικές συγκρούσεις. Ωστόσο, οι Λευκορώσοι που βγήκαν για να διαμαρτυρηθούν πριν από τις εκλογές, είπαν στους δημοσιογράφους ότι ήθελαν μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης και να κάνουν την κυβέρνηση να σέβεται το σύνταγμα. Σχεδόν κανείς δεν είπε ότι ήταν εκεί για να απαιτήσει καλύτερη αμοιβή ή ότι μισούσε το καθεστώς. Αυτή η συγκράτηση μπορεί να σημαίνει ότι οι διαδηλωτές θέλουν η κυβέρνησή τους να φύγει ειρηνικά και όχι να αναγκαστεί να φύγει με τον τρόπο του πρώην προέδρου της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ή του Κουρμανμπέκ Μπακίγιεφ, της Κιργιζίας (παρεμπιπτόντως, ο τελευταίος κρύβεται από τις νέες Κιργιζικές Αρχές στην Λευκορωσία, όπου του χορηγήθηκε υπηκοότητα) [10]. Παρ' όλα αυτά, οι Αρχές αντέδρασαν με το να υποκινήσουν τον φόβο και συμπεριφερόμενες στους πολίτες απάνθρωπα. Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση της Λευκορωσίας παραβίασε το διάρκειας ενός τετάρτου του αιώνα συμβόλαιο με την κοινωνία: να την προστατεύει από συγκρούσεις.

Ο λαός της Λευκορωσίας δίνει στην κυβέρνησή του μια τελευταία ευκαιρία να ακούσει τις φωνές εκείνων που συμφωνούσαν σιωπηλά στις πολιτικές της στο παρελθόν, καθώς και στους πιο ζωηρούς αντιπάλους του καθεστώτος. Για πρώτη φορά από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, εργάτες από τα μεγάλα ελεγχόμενα από το κράτος εργοστάσια έχουν σταματήσει την παραγωγή και βγαίνουν για να διαμαρτυρηθούν. Ακόμη και οι εργαζόμενοι του υπόγειου [μετρό] του Μινσκ συμμετείχαν εμφανώς στις διαμαρτυρίες στο κέντρο της πόλης. Ο πρωθυπουργός της Λευκορωσίας, Roman Golovchenko, πιθανότατα κλονισμένος από την παρουσία αυτού που συνήθως θεωρείτο πιστή βάση του καθεστώτος, πήγε να μιλήσει [11] με τους εργαζόμενους σε μια προσπάθεια να αποτρέψει μια εθνική απεργία. Στην κρατική τηλεόραση, ο υπουργός Εσωτερικών ζήτησε συγγνώμη [12] για τους «τυχαίους» τραυματισμούς και τις βλάβες που υπέστησαν αθώοι άνθρωποι.

Η υποψήφια της αντιπολίτευσης για πρόεδρος, Σβιατλάνα Τσιχανουσκάγια (Sviatlana Tsikhanouskaya), που βρίσκεται σήμερα στην Λιθουανία, έσπασε πρόσφατα την σιωπή της. Η Tsikhanouskaya πιστεύει ότι κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων στις 9 Αυγούστου. Σε ένα βίντεο στο YouTube, ζήτησε από τις τοπικές Αρχές [13] να επιτρέψουν διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της Λευκορωσίας στις 16 Αυγούστου και στην συνέχεια να ξεκινήσουν διάλογο για να οργανώσουν μια ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας. Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι [14] βάδισαν στους δρόμους του Μινσκ την καθορισμένη ημέρα, όπως και δεκάδες χιλιάδες σε άλλες πόλεις. Μερικοί διαδηλωτές εξαφανίστηκαν αφού τους τράβηξαν σε λεωφορεία χωρίς πινακίδες. Αλλά για πρώτη φορά μετά την έναρξη των διαδηλώσεων, δεν αντιμετώπισαν την ανοιχτή αστυνομική βαρβαρότητα. Ούτε οι πολίτες ενεπλάκησαν σε βιαιότητες, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έφερε περίπου 5.000, σύμφωνα με το Reuters -65.000, σύμφωνα με την επίσημη εκτίμηση της αστυνομίας της Λευκορωσίας- ψηφοφόρους του Λουκασένκο από όλη την χώρα για να συναντηθούν με τον πρόεδρο στο κέντρο του Μινσκ. Εάν το δεύτερο μέρος του σχεδίου της Tsikhanouskaya είναι το ίδιο επιτυχημένο με το πρώτο, η Λευκορωσία μπορεί να επιβεβαιώσει στον κόσμο ότι είναι πραγματικά μια μη βίαιη κοινωνία -μια κοινωνία που ζει με έναν εθνικό ύμνο που ξεκινά με τις λέξεις «Εμείς, οι Λευκορώσοι, είμαστε ειρηνικοί άνθρωποι».

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/belarus/2020-08-18/belarus-goes-...

Σύνδεσμοι:

[1] https://t.me/dimsmirnov175/13569
[2] https://www.nytimes.com/2020/08/12/world/europe/belarus-Aleksandr-Lukash...
[3] https://www.cnn.com/2020/08/10/europe/belarus-election-protests-lukashen...
[4] https://twitter.com/ProjectLincoln/status/1292188485647048704?s=20
[5] https://foreignpolicy.com/2020/06/04/belarus-protest-vote-lukashenko-sto...
[6] https://www.euractiv.com/section/europe-s-east/news/the-kremlin-is-pushi...
[7] https://carnegie.ru/commentary/76403
[8] https://www.rferl.org/a/protesters-in-russia-s-far-east-chant-belarus-we...
[9] https://www.rferl.org/a/belarus-death-squad-chilling-claims-a-shock-but-...
[10] https://euroradio.fm/en/euroradio-learns-how-ex-kyrgyz-president-bakiyev...
[11] https://www.telegraph.co.uk/news/2020/08/14/thousands-streets-minsk-resi...
[12] https://www.mbs.news/en/2020/08/belarusian-interior-minister-apologizes-...
[13]https://www.youtube.com/watch?v=N3OspbawDCA&feature=youtu.be
[14]https://www.reuters.com/article/us-belarus-election/protesters-pack-belarus-capital-after-russia-says-military-help-available-idUSKCN25C08E

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition