Η ιδεολογική πλάνη

Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, και η επακόλουθη πορεία της Ρωσίας, θα έπρεπε να είχε διδάξει στους Αμερικανούς ότι, ακόμα κι αν ένας τόσο τρομερός, ιδεολογικά αντιτιθέμενος αντίπαλος παραιτηθεί και αλλάξει το πολιτικό σύστημά του, ο εγχώριος μετασχηματισμός δεν επιλύει απαραίτητα τις θεμελιώδεις στρατηγικές εντάσεις. Η σύγχρονη Ρωσία μπορεί κάλλιστα να είναι πιο έντονα αντίθετη στην Δύση από όσο η Σοβιετική Ένωση την δεκαετία του 1980, μετά από την ύφεση (détente), τις Συμφωνίες του Ελσίνκι, και την άνοδο του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ

Στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετώπισαν ένα παρόμοιο σταυροδρόμι. Ορισμένα πρόσωπα, όπως ο πρόεδρος Dwight Eisenhower, υιοθέτησαν μια σκληρή γραμμή για την Σοβιετική Ένωση, αλλά συμβούλευε για την ανάγκη να υπάρχει επιλογή στις αντιπαραθέσεις, καθοδηγώντας την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ προς την επιλεκτικότητα και αυτό που αποκαλούσε ως «μεσαίο δρόμο». Άλλοι, όπως οι συγγραφείς του NSC-68 [6] (η σημαντική έκθεση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας το 1950), πίστευαν σε μια επεκτατική, συστημική προσέγγιση για την αντιμετώπιση της Σοβιετικής Ένωσης, μια πεποίθηση που βοήθησε να εμπλακούν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Βιετνάμ. Η Ουάσιγκτον βρίσκεται τώρα σε μια παρόμοια συγκυρία σε έναν νέο αγώνα μεγάλων δυνάμεων, και θα πρέπει να επιλέξει μια στάση παρόμοια με εκείνη του Eisenhower.

Δεν προτείνουμε μια μονοδιάστατη realpolitik. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να υπερασπίζονται την ελευθερία, την δημοκρατική διακυβέρνηση και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η υπεράσπιση αυτών των αξιών θα προσελκύσει άλλους σε όλο τον κόσμο προς το λάβαρο των ΗΠΑ, θα δείξει τους κινδύνους της υπόκλισης στο Πεκίνο, και θα δώσει μια κινητήρια δύναμη στις συλλογικές προσπάθειες. Και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το ίδιο το Πεκίνο σκέφτεται με τουλάχιστον ουσιαστικά ιδεολογικούς όρους, ακόμα κι αν ο ανταγωνισμός δεν είναι θεμελιωδώς για την ιδεολογία.

Ωστόσο, η εξωτερική πολιτική αποτελείται από μια ιεραρχία αναγκών. Η εξωτερική πολιτική –ιδίως σε μια δημοκρατία– πρέπει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών της χώρας. Παρόλο που οι Αμερικανοί μπορεί να επιθυμούν να γίνει η Κίνα μια πιο ελεύθερη και πιο δίκαιη κοινωνία, η κυβέρνησή τους δεν θα πρέπει να είναι υπεύθυνη για να το πετύχει, ειδικά δεδομένου του κόστους και των κινδύνων που συνεπάγεται μια υπερβολικά ιδεολογική σύγκρουση με το Πεκίνο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν και πρέπει ασφαλώς να τονίσουν τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των πολιτικών δικαιωμάτων ως τρόπο να ξεχωρίσουν τον εαυτό τους από την Κίνα. Αλλά οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να διατηρήσουν μια ξεκάθαρη προοπτική και να είναι επιλεκτικοί, ειδικά όταν τα διακυβεύματα είναι τόσο υψηλά.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-09-04/ideolog...

Σύνδεσμοι:

[1] https://www.amazon.com/Good-American-Governments-Greatest-Humanitarian/d...
[2] https://www.speaker.gov/newsroom/21420-1
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/competition-with-china-wit...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/asia/2020-06-04/lee-hsien-loong-...
[5] https://www.wsj.com/articles/SB116720131087560403
[6] https://fas.org/irp/offdocs/nsc-hst/nsc-68.htm

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition