Secure ConnectionΗ εξωτερική πολιτική για την ημέρα μετά τον Τραμπ
Οραματιζόμενοι ξανά -όχι αποκαθιστώντας- την φιλελεύθερη διεθνή τάξη
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αποδεχτούν την πραγματικότητα ότι οι αντίπαλοί τους, όπως η Κίνα, είναι ισχυρότεροι από όσο ήταν κάποτε και θα έχουν μεγαλύτερη επιρροή, αλλά η Ουάσιγκτον πρέπει να αντισταθεί σε οποιεσδήποτε προσπάθειες να δημιουργήσουν σφαίρες κυριαρχίας, είτε εδαφικές είτε τεχνολογικές, που να είναι αδιαπέραστες σε εξωτερική εμπορική, στρατιωτική ή διπλωματική πρόσβαση.
Η REBECCA LISSNER είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Naval War College.
Η MIRA RAPP-HOOPER είναι ανώτερη συνεργάτις στο Council on Foreign Relations και στο στο China Center της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Yale.
Είναι οι συγγραφείς του βιβλίου με τίτλο An Open World: How America Can Win the Contest for Twenty-First-Century Order (Yale University Press, September 2020), από την οποίο έχει προσαρμοστεί αυτό το δοκίμιο.
Η επίτευξη ενός ανοικτού κόσμου, ωστόσο, δεν απαιτεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες να κυριαρχήσουν σε όλους τους υποψήφιους στρατιωτικούς ή πολιτικούς αμφισβητίες, όπως συνέβη στην εποχή μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Ούτε υποχρεώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να αγκαλιάσουν το απεριόριστο εμπόριο και τη μετανάστευση ή να απόσχουν από τον αυστηρότερο έλεγχο των συνόρων τους σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως η πανδημία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναζητήσουν την οικονομική αλληλεξάρτηση που τις ωφελεί χωρίς να υπερασπίζονται τον αχαλίνωτο νεοφιλελευθερισμό: για παράδειγμα, θα πρέπει να εργαστούν για να διασφαλίσουν την ανθεκτικότητα και την ασφάλεια των αλυσίδων εφοδιασμού των ΗΠΑ.
ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ
Η φιλελεύθερη διεθνής τάξη της μεταψυχροπολεμικής εποχής δεν υπάρχει πια. Μια νέα διοίκηση θα πρέπει να ξεκινήσει να χτίζει μια δομή κατάλληλη για τον 21ο αιώνα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεργαστούν με τους συμμάχους και τους εταίρους τους για τον εκσυγχρονισμό διεθνών θεσμών, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), και να εμποδίσουν τις κλειστές κοινωνίες όπως η Κίνα να εκμεταλλευτούν την ανοικτότητα άλλων, ιδίως όσον αφορά την πνευματική ιδιοκτησία και το ψηφιακό εμπόριο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να αναπτύξουν νέα θεσμικά όργανα ή καθεστώτα σε υπορυθμισμένες περιοχές, όπως στον κυβερνοχώρο, όπου η Ουάσινγκτον έχει σαφές συμφέρον να καθορίσει ανοιχτά πρότυπα και κανόνες. Οι αυταρχικές μεγάλες δυνάμεις σίγουρα θα ανταγωνιστούν για να προσπαθήσουν να διαμορφώσουν τη μελλοντική παγκόσμια τάξη. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους πρέπει να αποτρέψουν τους αυταρχικούς από το να κυριαρχούν πέρα από τα σύνορά τους, διασφαλίζοντας έτσι ότι ο κόσμος θα παραμένει προσβάσιμος και αλληλεξαρτώμενος.
Ένας τέτοιος ανταγωνισμός είναι ήδη εμφανής σε τομείς που υπόκεινται σε ραγδαία τεχνολογική αλλαγή και σε λίγους σαφείς κανόνες, όπως η διακυβέρνηση του Διαδικτύου και η τεχνητή νοημοσύνη. Η Κίνα και η Ρωσία προτιμούν ένα μοντέλο διακυβέρνησης που καθιερώνει τον κρατικό έλεγχο επί των πληροφοριών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συνεργαστούν με ομοϊδεάτες χώρες για να θέσουν πιο ανοιχτά πρότυπα και κανόνες και να εμποδίσουν τους αυταρχικούς ανταγωνιστές από το να επιβάλουν τα πρότυπά τους σε άλλους. Μαζί με χώρες εταίρους, εταιρείες τεχνολογίας και ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να εργαστεί για να καθορίσει κανόνες για την αποθήκευση δεδομένων, το προσωπικό απόρρητο, το έγκλημα στον κυβερνοχώρο, και την κυβερνοπειρατεία (hacking).
Οι απολυταρχίες μπορεί να ανταποκριθούν αναπτύσσοντας «splinternets», [στμ: νεολογισμός που σημαίνει ξεχωριστά, αποσχισμένα διαδίκτυα] στα οποία έθνη ή ομάδες εθνών θα περιορίζουν τις ροές πληροφοριών. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ηγηθούν στην εφόρμηση προς ένα ανοιχτό και πλουραλιστικό περιβάλλον πληροφόρησης που ενθαρρύνει την δημοκρατία, ωφελεί την χώρα οικονομικά, και προστατεύει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους από τις πιο ολέθριες μορφές ξένων κυβερνοεπιθέσεων. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με την επέκταση των υπαρχουσών συμμαχιών στην Ασία και την Ευρώπη για την καταπολέμηση των πιο οδυνηρών μορφών επιθετικότητας στον κυβερνοχώρο, όπως οι επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές. Σε άλλους τομείς της τεχνολογικής καινοτομίας, επίσης, όπως η τεχνητή νοημοσύνη (artificial intelligence, ΑΙ), η Ουάσιγκτον μπορεί να πρωτοπορήσει με νέα πρότυπα και να αποτρέψει κακοήθεις παράγοντες με το να συντονίζεται στενά με τους συμμάχους και τους εταίρους της. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να είναι αναποφάσιστες και να περιμένουν μια παγκόσμια συναίνεση προτού ενεργήσουν -διαφορετικά, οι αυταρχικοί θα γράψουν τους κανόνες αντί γι’ αυτές.
Μια διεθνής τάξη είναι εξίσου ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση υπαρξιακών απειλών όπως η κλιματική αλλαγή και οι παγκόσμιες πανδημίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επανέλθουν στην συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα και να ασκήσουν πιέσεις σε άλλους σημαντικούς πομπούς [αερίων του θερμοκηπίου] για να ενωθούν στην υιοθέτηση νέων και φιλόδοξων εσωτερικών κλιματικών στόχων. Αυτές οι πρόσθετες δεσμεύσεις πρέπει να είναι διαφανείς και εφαρμοστέες, επιτρέποντας στην Ουάσινγκτον να παρακολουθεί την εκτέλεση των περιβαλλοντικών μέτρων και να αντιμετωπίζει τους απατεώνες με οικονομικές κυρώσεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να επιστρέψουν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, εργαζόμενες να τον μεταρρυθμίσουν και να τον ενισχύσουν. Η Ουάσιγκτον θα πρέπει έστω και καθυστερημένα να επιδείξει ηγετικό ρόλο στην παγκόσμια ανταπόκριση στην [ασθένεια] COVID-19, μοιραζόμενη εμβόλια και κρίσιμα εφόδια με τους εταίρους της, και θα πρέπει να συνεργαστεί με το G-7 για να διαχειριστεί τα οικονομικά σοκ που θα ακολουθήσουν, και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα για να παράσχουν οικονομική ανακούφιση στον αναπτυσσόμενο κόσμο.