Η πολιορκία του Καπιτωλίου είναι μια αφύπνιση που οι ΗΠΑ δεν έπρεπε να χρειαστούν | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η πολιορκία του Καπιτωλίου είναι μια αφύπνιση που οι ΗΠΑ δεν έπρεπε να χρειαστούν

Η ελίτ που ενεργοποιεί λαϊκιστική τυραννία μπορεί να καταστρέψει την δημοκρατία

Ο Τραμπ μπορεί να έχει ξεφύγει από την πραγματικότητα σε αυτό το σημείο, αλλά οι πονηροί πιστοί του και οι συνεργοί του στο Κογκρέσο και στην διοίκησή του γνωρίζουν καλά τους συμβιβασμούς που έχουν κάνει με την αλήθεια και την αξιοπρέπεια. Είναι ένοχοι για το πιο συνηθισμένο αδίκημα στην καταστροφή της δημοκρατίας, αυτό που ο αείμνηστος πολιτικός επιστήμονας Juan Linz αποκάλεσε [7] «ημι-νομιμοφροσύνη»: «η προθυμία να ενθαρρύνεις, να ανεχθείς, να καλύψεις, να αντιμετωπίσεις επιεικώς, να συγχωρήσεις ή να δικαιολογήσει τις πράξεις άλλων συμμετεχόντων που ξεπερνούν τα όρια της ειρηνικής, νόμιμης … πολιτικής σε μια δημοκρατία». [Την ημέρα της εισβολής στο Καπιτώλιο], πολλοί από αυτούς τους ημι-νομιμόφρονες στο Κογκρέσο συνέχισαν να υποστηρίζουν την εξωφρενική προσπάθεια του Τραμπ να αντιστρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών, ακόμη και όταν ο πρόεδρος έκανε μια συγκέντρωση των εξτρεμιστών υποστηρικτών του για να μεταφέρει την εκρηκτική οργή τους στο Καπιτώλιο -όπως είχε ενθαρρύνει [8] τους διαδηλωτές (μερικούς ένοπλους) που πλημμύρισαν το πολιτειακό καπιτώλιο του Μίσιγκαν στα τέλη Απριλίου.

Από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας, οι πολιτικοί θεωρητικοί ανησυχούν σχετικά με το ενδεχόμενο η δημοκρατία να υποχωρήσει έναντι της λαϊκιστικής τυραννίας. Η ιδιοφυΐα –αν και ήταν πρώιμη και ατελής- της αμερικανικής δημοκρατίας ήταν ότι ελέγχει, ισορροπεί και διασκορπίζει την εξουσία, ώστε ένας δημαγωγός να μην μπορεί να γίνει τύραννος. Όμως οι θεσμικοί έλεγχοι είναι εξίσου ισχυροί με τους ανθρώπους που θέλουν να τους επιβάλουν. Το διάσημο ερώτημα του Ρωμαίου ποιητή Γιουβενάλη επιμένει: «Ποιος θα φυλάξει τους ίδιους τους φύλακες;»

Σε έναν βαθμό που εξέπληξε πολλούς από τους επικριτές του Τραμπ, τα δικαστήρια έδωσαν μια καθησυχαστική απάντηση σε αυτό το δίλημμα -ποτέ περισσότερο από την απόρριψη δεκάδων αβάσιμων αγωγών που αμφισβητούν τα αποτελέσματα των εκλογών. Ωστόσο, η δικαιοσύνη από μόνη της δεν μπορεί να ελέγξει την λαϊκιστική τυραννία, και οι αποφάσεις της δεν απέτρεψαν την πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών του Σώματος, και πάνω από δώδεκα Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές, να υποστηρίξουν την δηλητηριώδη αμφισβήτηση του Τραμπ στη νομιμότητα των προεδρικών εκλογών του 2020. Χρειάστηκε η συγκλονιστική τραγωδία της ένοπλης επίθεσης στο Καπιτώλιο για να πείσει μερικούς από αυτούς (αλλά μόνο μερικούς) να υποχωρήσουν. Η υγεία της αμερικανικής δημοκρατίας εξαρτάται τώρα εν μέρει από το εάν οι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί θα σταματήσουν επιτέλους να ενθαρρύνουν, να συγχωρούν και να δικαιολογούν τις ενέργειες αυτού του αντιδημοκρατικού ηγέτη που έχει δώσει υποστήριξη στους εχθρούς της δημοκρατίας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Εάν υπάρχουν καλές ειδήσεις από την παρατεταμένη μετεκλογική κρίση των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι ότι η κοινωνία των πολιτών συσπειρώθηκε για την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Μια εντυπωσιακά διακομματική ομάδα με περισσότερους από 40 πρώην εκλεγμένους αξιωματούχους, υπουργούς, και στρατιωτικούς αξιωματούχους ενώθηκαν με άλλους πολιτικούς ηγέτες στο Εθνικό Συμβούλιο για την Ακεραιότητα των Εκλογών (National Council on Election Integrity) [9], διεξάγοντας μια προσπάθεια υπεράσπισης κόστους πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για να διασφαλιστεί ότι θα μετρηθεί κάθε ψήφος και να προλάβουν προσπάθειες για νόθευση ή εκτροχιασμό των εκλογών του 2020. Όταν γραφτεί αυτό το αγχωτικό κεφάλαιο στην αμερικανική ιστορία, θα δοθεί μεγάλη πίστωση στις ακούραστες προσπάθειες οργανώσεων όπως η Issue One [10], η Fix the System [11], η Leadership Now [12], η Protect Democracy [13] και η Healthy Elections Project [14] και στις έγκαιρες και ειλικρινείς αναλύσεις των ειδικών επί των εκλογών, συμπεριλαμβανομένων των Ben Ginsberg [15], Edward Foley [16] και Richard Pildes [17]. Εάν η αμερικανική δημοκρατία πρόκειται να σταθεροποιηθεί και να ανανεωθεί, θα είναι στα θεμέλια μιας βασισμένης σε αρχές και διακομματικής συμμετοχής των πολιτών.