Η πλάνη περί κυριαρχίας

Το Αφγανιστάν προσφέρει μια άλλη αρχική ευκαιρία για τον Μπάιντεν να κάνει γρήγορες και διαρκείς βελτιώσεις. Η κυβέρνηση Τραμπ του έχει παραδώσει μόλις 2.500 στρατιώτες ξηράς στην χώρα και μια συμφωνία να αποσύρει τους υπόλοιπους. Ο Μπάιντεν πρέπει να αποδεχτεί αυτή την ακούσια χάρη. Η καλύτερη ευκαιρία του να τερματίσει τον πόλεμο των Ηνωμένων Πολιτειών στο Αφγανιστάν είναι τώρα. Πρέπει να διατάξει μια πλήρη στρατιωτική απόσυρση, απορρίπτοντας το σχέδιο της [προεκλογικής] εκστρατείας του να αφήσει πίσω μια υπολειμματική αντιτρομοκρατική δύναμη. Μια τέτοια δύναμη δεν είναι απαραίτητη για την αποτροπή τρομοκρατικών επιθέσεων που προέρχονται από το Αφγανιστάν, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες πέτυχαν εδώ και πολύ καιρό την αποστολή τους να αποδεκατίσουν την Αλ Κάιντα και να τιμωρήσουν τους Ταλιμπάν. Τώρα, επιπλέον, η αποτυχία μιας πλήρους απόσυρσης θα ακυρώσει την συμφωνία ΗΠΑ-Ταλιμπάν που κληρονόμησε ο Μπάιντεν, προκαλώντας τους Ταλιμπάν να εγκαταλείψουν τις συνομιλίες και να επιδιώξουν περαιτέρω κέρδη στο πεδίο της μάχης.

Ορισμένοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ θα διαφωνούν αναμφίβολα, υποστηρίζοντας ότι η καθυστέρηση της απόσυρσης θα δώσει περισσότερο χρόνο στα μέρη εντός του Αφγανιστάν να διαπραγματευτούν μια τελική διευθέτηση. Αλλά τέτοιες διαπραγματεύσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς τις αμερικανικές δυνάμεις, των οποίων η παρουσία θα μπορούσε ακόμη και να εμποδίσει τους Αφγανούς να βρουν μια σταθερή δική τους ισορροπία. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα ημίμετρα θα διαιωνίσουν τον ατελείωτο πόλεμο. Εάν ο Μπάιντεν αρχίσει να μετακινεί προς τα πίσω τα όρια της απόσυρσης, θα ενθαρρύνει τους εγχώριους επικριτές να υποστηρίξουν, στην πραγματικότητα, ότι οι δυνάμεις των ΗΠΑ πρέπει να παραμείνουν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, είτε για να διατηρήσουν τα σκληρά κερδισμένα οφέλη είτε για να αποτρέψουν περαιτέρω απώλειες.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ

Εάν ο Μπάιντεν ενεργήσει αποφασιστικά, θα αναδυθεί από τους πρώτους έξι μήνες [της θητείας] του έχοντας σπάσει την λαβή της παλιάς στρατηγικής λογικής και έχοντας καθιερώσει με δοκιμασμένες αποδείξεις μια νέα [στρατηγική] που θέτει τα αναγνωρίσιμα συμφέροντα του αμερικανικού λαού μπροστά από τη μάταιη αναζήτηση της παγκόσμιας κυριαρχίας. Καθώς θα συνεργάζεται διπλωματικά με το Ιράν και θα τελειώνει τον πόλεμο των Ηνωμένων Πολιτειών στο Αφγανιστάν, ο Μπάιντεν θα αντιμετωπίσει προβλέψιμες κατηγορίες για εγκατάλειψη των εταίρων των ΗΠΑ και για ενθάρρυνση των αντιπάλων των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, ο H.R. McMaster [8], πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Τραμπ, ισχυρίστηκε ότι η απομάκρυνση των αμερικανικών δυνάμεων θα αποτύχει να δαμάσει την κακή συμπεριφορά του Ιράν, των Ταλιμπάν και άλλων.

Ο Μπάιντεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την περίβλεπτη θέση του για να δείξει πόσο πολύ αυτά τα επιχειρήματα χάνουν το νόημα. Το θέμα δεν είναι να μετατραπεί το Ιράν ή οι Ταλιμπάν σε καλοπροαίρετους δρώντες˙ είναι μάλλον να πάψουν να αποτελούν πλέον απειλή ή πρόβλημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Ιράν θα συνεχίσει τις κακοήθεις δραστηριότητες στη Μέση Ανατολή και οι Ταλιμπάν θα παραμείνουν καταπιεστικοί, αλλά θα έχουν λίγα να κερδίσουν στοχεύοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες σταματούσαν να προσπαθούν να ελέγξουν τα γεγονότα στην γειτονιά τους. Με το να εγκαταλείψουν μεγαλειώδεις στόχους, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να απαλλαγούν από άσκοπους εχθρούς και να απελευθερωθούν για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Μπορούν να ανακτήσουν τον έλεγχο της εξωτερικής πολιτικής τους.

Αφού σημειώσει αρχικές επιτυχίες στη Μέση Ανατολή, η διοίκηση θα μπορούσε στην συνέχεια να εφαρμόσει την στρατηγική λογική της αλλού: να υποχωρήσει από τις πρώτες γραμμές για να μειώσει τις ζημιές των Ηνωμένων Πολιτειών και να πραγματοποιήσει τα κέρδη που έχουν σημασία. Η Βόρεια Κορέα παρουσιάζει ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Έχοντας αποτύχει σε κάθε προσπάθεια να απαλλαγούν από το καθεστώς των πυρηνικών όπλων, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να παίξουν ένα διαφορετικό παιχνίδι. Πρέπει να αποδεχθούν ότι το καθεστώς θα διαθέτει πυρηνική ικανότητα για το ορατό μέλλον, να ενθαρρύνουν την οικοδόμηση της ειρήνης στην χερσόνησο και να προχωρήσουν στην εξομάλυνση των σχέσεων. Μια μέρα θα μπορούσαν ακόμη και να απομακρύνουν τα στρατεύματα των ΗΠΑ από τον Νότο. Μια τέτοια δράση είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της απειλής του Βορρά -όχι με τον αφοπλισμό όλων των βομβών του, αλλά με την κατάργηση των πιθανών λόγων για να στοχεύσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Θα είναι πιο δύσκολο για την κυβέρνηση Μπάιντεν να επιδείξει συγκράτηση στις σχέσεις με την Ρωσία και ειδικά με την Κίνα. Θα είναι επίσης πιο σημαντικό, εκτός αν οι αποτυχίες της πολιτικής των ΗΠΑ που πλήττουν τη Μέση Ανατολή τις τελευταίες δύο δεκαετίες επεκταθούν σε Ευρώπη και Ανατολική Ασία τις επόμενες δύο δεκαετίες. Ο Μπάιντεν έχει ήδη δηλώσει την επιθυμία του να συνεργαστεί με το Πεκίνο για την δημόσια υγεία και το περιβάλλον, και με τη Μόσχα για τον έλεγχο των εξοπλισμών. Όμως αυτοί οι ενθουσιώδεις στόχοι τελικά θα κατακλυστούν από την άκαμπτη προσήλωση στην υψηλή στρατηγική υπεροχής, με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες, επιδιώκοντας να κυριαρχούν μόνιμα σε κάθε περιοχή, τροφοδοτούν τον έντονο ανταγωνισμό ασφάλειας με αναδυόμενες ή επιθετικές δυνάμεις.

Ο Μπάιντεν μπορεί να ορίσει ξεκάθαρες προτεραιότητες νωρίς με το να απορρίψει το αυτοεκπληρούμενο κατασκεύασμα της τελευταίας διοίκησης του «ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων». Η πρώτη του στρατηγική εθνικής ασφάλειας πρέπει να αναγνωρίσει ότι η πανδημία [9] και η κλιματική αλλαγή [10] αποτελούν πολύ πιο άμεσες απειλές για το αμερικανικό κοινό από όσο το φάντασμα της ένοπλης επίθεσης από αντίπαλα κράτη. Επιπλέον, πρέπει να τονίσει ότι η Κίνα, ως η δεύτερη δύναμη στον κόσμο και ο κορυφαίος παραγωγός τεχνολογιών ενέργειας χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, παραμένει ουσιαστικός εταίρος [11] για την αντιμετώπιση και των δύο προκλήσεων.