Μεταξύ του 1999, το έτος που ο Πούτιν έγινε πρωθυπουργός υπό τον Μπόρις Γιέλτσιν, και του 2008, όταν η παγκόσμια οικονομία κατέρρευσε, το ΑΕΠ της Ρωσίας αυξανόταν κατά 7% το χρόνο, ακόμη πιο γρήγορα από ό, τι έκανε κατά τη διάρκεια της ταχείας εκβιομηχάνισης του Στάλιν στη δεκαετία του 1920 και του '30. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: Οι πραγματικοί μισθοί τριπλασιάστηκαν και το ποσοστό της φτώχειας μειώθηκε στο μισό. Οι αγορές για ακίνητα, αυτοκίνητα, κινητά τηλέφωνα και άλλα καταναλωτικά αγαθά απογειώθηκαν. Σήμερα, περισσότερα αυτοκίνητα αγοράζονται κάθε χρόνο στη Ρωσία από ό, τι στη Γερμανία και περίπου 45 εκατομμύρια Ρώσοι χρησιμοποιούν τακτικά το Διαδίκτυο.
Μεγάλο μέρος αυτής της οικονομικής ανάπτυξης τροφοδοτήθηκε από την άνοδο των τιμών του πετρελαίου, η οποία κορυφώθηκε τον Ιούλιο του 2008 και κάποιοι οικονομολόγοι λένε ότι ο Πούτιν απλά στάθηκε τυχερός, με τη θητεία του να συμπίπτει με μια δεκαετή άνοδο των τιμών του πετρελαίου. (Το πραγματικό ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ της Ρωσίας που πιστώνεται στο πετρέλαιο είναι συζητήσιμο, με τις εκτιμήσεις να κυμαίνονται από το ένα τρίτο έως το μισό έως το σύνολο). Ο Clifford Gaddy, ένας οικονομολόγος που ειδικεύεται στη Ρωσία στο Ινστιτούτο Brookings, έχει παρομοιάσει αυτή την εξάρτηση από το πετρέλαιο και το φυσικό αερίο σαν ένα «ανεστραμμένο χωνι», στο οποίο το συντριπτική μερίδιο της αξίας στο σύνολο της οικονομίας προέρχεται από ένα μικρό αριθμό συμπυκνωμένων βιομηχανιών. Όπως εξηγεί ο Gaddy, «δεν μπορείτε να πείτε ότι η ανάπτυξη της μεσαίας τάξης ήταν σε άμεση σχέση με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο - αλλά χωρίς την εν λόγω εισροή, θα ήταν αδύνατη»...
This is a preview of an article available to registered users of ForeignAffairs.com. If you already have an account, log in [1] to continue reading. To create an account, register [2] for access.
Links:
[1] http://www.foreignaffairs.com/user
[2] https://www.foreignaffairs.com/user/register
[3] https://www.foreignaffairs.gr/print/68685