Αντί να αναπτύξει μια πολιτική μνήμης για την εποχή της δικτατορίας, όπως έπραξαν άλλες λατινοαμερικανικές χώρες, η Βραζιλία επέλεξε να ακολουθήσει μια πολιτική λήθης. Αυτή η αντίδραση μπορεί να βοηθήσει για να εξηγηθεί το πώς ένας απολογητής των βασανιστηρίων και της δικτατορίας κατάφερε να ανέλθει στην εξουσία στην Βραζιλία το 2018.
Για τους Βενεζουελάνους χωρίς έγγραφα, η ένταξή τους στην χώρα υποδοχής θα είναι μια ανηφορική μάχη. Υπάρχει όμως ένας τρόπος για να παρακαμφθεί αυτός ο περιορισμός: Να αναγνωριστούν και να γίνουν δεκτοί οι διαφεύγοντες Βενεζουελάνοι ως πρόσφυγες, πράγμα που σημαίνει ότι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Βενεζουέλα.
Η οικονομία του νησιού συνεχίζει να βαλτώνει παρά τις προσεκτικά ισορροπημένες μεταρρυθμίσεις που εφάρμοσε ο Ραούλ Κάστρο το 2011. Τα ποσοστά επενδύσεων είναι ανησυχητικά χαμηλά, το ξένο συνάλλαγμα σπάνιο, οι ελλείψεις σε εμπορεύματα ευρέως διαδεδομένες. Οι μορφωμένοι νέοι, συνεχίζουν να μεταναστεύουν, εξαντλώντας το σημερινό και το μελλοντικό εργατικό δυναμικό.
Η πολιτική, μη βίαιη αντίσταση μπορεί μερικές φορές να φαίνεται άχρηστη απέναντι σε μια καλά οπλισμένη δικτατορία που προτίθεται να κρατήσει τη θέση της. Δεν είναι. Η καταστολή μπορεί να της επιτρέψει να παραμείνει στην εξουσία για λίγο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι στέκεται σε κινούμενη άμμο.
Η αλλαγή καθεστώτος είναι ένας σημαντικός στόχος της πολιτικής οργάνωσης κάτω από μια αυταρχική κυβέρνηση, αλλά δεν είναι ο μόνος. Η πολιτική στοχεύει την βελτίωση της ζωής των ανθρώπων και συχνά ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσω τοπικής και εθνικής κινητοποίησης.
Η Επιχείρηση Πλυντήριο Αυτοκινήτων στην Βραζιλία έδειξε ότι οι εκλεγμένοι πολιτικοί είναι περισσότερο υπόλογοι στις ομάδες συμφερόντων που χρηματοδοτούν τις προεκλογικές εκστρατείες τους και υποστηρίζουν τα δίκτυα πατρωνίας τους, παρά στους ψηφοφόρους που τους εκλέγουν εξ αρχής.
Η αποχώρηση από την πυρηνική συμφωνία JCPOA με το Ιράν θα ήταν ένα στρατηγικό λάθος για την Ουάσινγκτον. Θα επέτρεπε στο Ιράν να επαναλάβει το πυρηνικό του πρόγραμμα και θα αύξανε τον κίνδυνο μιας μελλοντικής στρατιωτικής σύγκρουσης με την Τεχεράνη.
Αυτό που χρειάζεται η Λατινική Αμερική είναι η πολιτική ανανέωση, και συγκεκριμένα ηγέτες με προσωπική ακεραιότητα, που να μπορούν να δώσουν αξιόπιστες υποσχέσεις για τη μεταρρύθμιση των θεσμών και όχι εύκολες υποσχέσεις για να τις αθετήσουν και να ξαναρχίσουν από την αρχή.
Το Μεξικό αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα: Επίπεδα βίας που προσομοιάζουν με εμφύλιο πόλεμο, υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας, καταφανής διαφθορά και ατιμωρησία στα ανώτατα επίπεδα της κυβέρνησης, συνεχής φτώχυνση της υπαίθρου και μακροπρόθεσμη αποτυχία να επεκταθεί η παροχή δημόσιων αγαθών σε όλη την επικράτεια του Μεξικού.
Ο Μοράλες κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία χάρη στις συνεχιζόμενες ισχυρές οικονομικές επιδόσεις και την σημαντική πρόοδο στην αναδιανομή του εισοδήματος και της ισχύος. Αυτό έχει μέχρι στιγμής αποτρέψει την εμφάνιση σημαντικών εκλογικών προκλήσεων από την αριστερά ή την αντιπολίτευση. Παρόμοιες τάσεις ευθύνονται για τη μακροζωία των αριστερών κομμάτων στο Εκουαδόρ και την Ουρουγουάη, ενώ η αντίθετη δυναμική ήταν υπεύθυνη για την ήττα της αριστεράς στην Αργεντινή και την Χιλή.