Από τότε που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και η ορθόδοξη πίστη ευρύτερα, άσκησαν αυξανόμενη επιρροή στην δημόσια και ιδιωτική ζωή. Παρόλο που σχετικά λίγοι Ρώσοι είναι πραγματικά θρησκευόμενοι, η πλειονότητα του πληθυσμού προσδιορίζεται ως Ορθόδοξη και πολλοί πολίτες θεωρούν ότι η θρησκεία αποτελεί καθοριστικό στοιχείο της ρωσικής εθνικής ταυτότητας.
Η Ανατολική Μεσόγειος καθίσταται ολοένα και περισσότερο σημαντική περιοχή για το διεθνές σύστημα ασφάλειας λόγω των φυσικών αποθεμάτων της, καθώς τα συμφέροντα των περιφερειακών δρώντων αλληλεπιδρούν με αυτά σημαντικών διεθνών δρώντων όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο (ΝΑΤΟ).
Το να δούμε σήμερα την κατάσταση των διεθνών σχέσεων ως έναν νέο ανταγωνισμό μεγάλων δυνάμεων δεν είναι μόνο ανακριβές αλλά και επικίνδυνο. Η αντίληψη της αναδυόμενης εποχής ως μιας εποχής κλασικού ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων, όχι μόνο θα επισκιάσει σημαντικές διαφορές μεταξύ των ανταγωνιστών αλλά και θα οδηγήσει τους υπευθύνους χάραξης πολιτικής στο να δώσουν υπερβολική έμφαση στην στρατιωτική ισχύ.
Ενώ η Ουάσινγκτον υιοθετεί μια προσέγγιση του τύπου «περιμένουμε και βλέπουμε», η Μόσχα και το Πεκίνο θα μπορούσαν να συντονιστούν για να αναχαιτίσουν σημαντικά τα συμφέροντα των ΗΠΑ κατά τα επόμενα 15 έως 25 χρόνια. Οι δύο δυνάμεις ίσως να μην σφυρηλατήσουν ποτέ μια επίσημη στρατιωτική συμμαχία, αλλά θα μπορούσαν ωστόσο να συνεργαστούν με τρόπους που προκαλούν σημαντικούς πονοκεφάλους στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Λόγω της μεγαλύτερης αλληλεξάρτησης με άλλες σημαντικές παγκόσμιες οικονομίες, το σύστημα της Κίνας είναι πολύ πιο ευάλωτο στις γεωπολιτικές διαταραχές από όσο της Ρωσίας. Και ως μια πιο ωφελημένη από την φιλελεύθερη διεθνή οικονομική τάξη από όσο η Ρωσία, η Κίνα είναι επιφυλακτική στο να ανταγωνιστεί τον τελικό εγγυητή της τάξης αυτής, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η επίσημη ρωσική προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι η νέα νομοθεσία που περνά το Κρεμλίνο για το Διαδίκτυο είναι απαραίτητη για να σταματήσει την Αμερική από το να αποκόψει την Ρωσία από το ίντερνετ. Αλλά οι διαδηλωτές έχουν βάσιμους λόγους να πιστεύουν ότι είναι το Κρεμλίνο, κι όχι κάποια Δυτική συνωμοσία, που θέτει σε κίνδυνο την online πρόσβασή τους.
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την επιβολή του πρώτου γύρου κυρώσεων και την κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου, και για τους περισσότερους Ρώσους τα πράγματα έχουν βελτιωθεί ελάχιστα. Οι τιμές του πετρελαίου είναι περίπου διπλάσιες από τις χαμηλότερες του 2015. Η οικονομία αναπτύσσεται πάλι, αν και αργά. Ωστόσο, οι απλοί Ρώσοι δεν αισθάνονται καλύτερα. Στην πραγματικότητα, αισθάνονται χειρότερα.
Σήμερα μιλάμε για την διεύρυνση του ΝΑΤΟ σχεδόν αποκλειστικά στο πλαίσιο των εντάσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Αλλά αυτή η ιστορία δεν πρέπει να σκιάζει εκείνη που ανήκει στους Κεντρο-ευρωπαίους και τους Ανατολικο-ευρωπαίους, των οποίων οι εκκλήσεις τους να εισχωρήσουν στο ΝΑΤΟ είχαν πολλά να κάνουν με την ένταξη των χωρών τους στην συμμαχία το 1999.
Οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με πυραύλους μέσου βεληνεκούς πρέπει να αρχίσει με το ερώτημα του πώς επηρεάζουν την αποτροπή. Η απάντηση, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, είναι ότι την διαβρώνουν.
Δεδομένου ότι η αβεβαιότητα και το χάος είναι τα κύρια μέσα της πολιτικής του Πούτιν, το Κρεμλίνο πιθανότατα θα επιλέξει να διατηρήσει το status quo στην ανατολική Ουκρανία, καθώς αυτό του επιτρέπει να κάνει απρόσμενα βήματα στην ουκρανική σκακιέρα.