Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να εγγυηθούν την δική τους ασφάλεια και ευημερία ως μια ελεύθερη κοινωνία μόνο εάν διασφαλίζουν ευνοϊκές ισορροπίες ισχύος εκεί όπου έχουν μεγαλύτερη σημασία και προετοιμάζουν συστηματικά την κοινωνία, την οικονομία και τους συμμάχους τους για έναν παρατεταμένο ανταγωνισμό εναντίον μεγάλων δυνάμεων.
Μέχρι σήμερα, οι δημοκρατίες έχουν αργήσει να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό σε μη στρατιωτικά επίπεδα και έχουν επιτρέψει στα προβλήματα που δεν έχουν αντιμετωπιστεί εγχωρίως να διαβρώσουν τα πλεονεκτήματά τους. Οι αυταρχικοί έχουν αρπάξει την ευκαιρία.
Η συντακτική ομάδα του ForeignAffairs.gr διάλεξε μερικά από τα εκατοντάδες κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Foreign Affairs The Hellenic Edition και στον ιστότοπό του, με γνώμονα ότι αυτά τα κείμενα προσέφεραν στους αναγνώστες σημαντικές πληροφορίες και ιδιαίτερα κίνητρα για σκέψη.
Μια στενή και προπαντός βιώσιμη και μακρόχρονη συνεργασία μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ που μπορεί να καταλήξει σε συμμαχία, απαιτεί την ικανοποίηση αμφοτέρων των μερών. Στις διεθνείς σχέσεις επικρατεί η αρχή της αμοιβαιότητας. Αυτού του είδους η προσέγγιση πρέπει να γίνει δίχως επιφυλάξεις και με μόνο γνώμονα τα κοινά εθνικά συμφέροντα.
Στην Λατινική Αμερική, όπου οι απόψεις των Ηνωμένων Πολιτειών βούλιαξαν υπό τον Τραμπ, ο Μπάιντεν μπορεί να ισχυριστεί αξιόπιστα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν την εγγύτητά τους με την περιοχή ως λόγο για να επενδύσουν σε μια κοινή επιτυχία, όχι για να κατασκευάσουν ένα ακριβό συνοριακό τείχος.
Αποφεύγοντας και όχι αποτρέποντας τον πόλεμο, τον φέρνεις απλώς πιο κοντά. Το ότι δεν ξεσπά αμέσως, όπως θα περίμενε κάποιος, είναι διότι αφ’ ενός μεν ο επιτιθέμενος έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και άρα εκείνος επιλέγει τον χρόνο, αφ’ ετέρου διότι ο επιτιθέμενος επιτυγχάνει τους εθνικούς του σκοπούς στην «γκρι ζώνη» μεταξύ ειρήνης και πολέμου, όσο η αποτροπή σου δεν λειτουργεί. Δεν έχει λόγο να προσφύγει σε πόλεμο.
Η Ελλάδα, η οποία είναι ιδιαίτερα εξασθενημένη από την δεκαετή οικονομική εποπτεία της, παραμένει αθωράκιστη απέναντι στην δράση πιθανών μηχανισμών διαφθοράς, οι οποίοι, πέραν του ότι μπορούν να δράσουν επιβαρυντικά της ισχύος της, είναι σε θέση πιθανόν να υπαγορεύουν σε υψηλά επίπεδα και πολιτικές μακριά από το εθνικό συμφέρον.
Η Βόρεια Κορέα έχει μακρά ιστορία εύρεσης δικαιολογιών για να προκαλεί προβλήματα. Η συναίνεση στις απαιτήσεις της Πιονγκγιάνγκ με το να επιβάλλονται όρια στα βασικά δικαιώματα των Νοτιοκορεατών δεν είναι μια βιώσιμη στρατηγική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν συνάφειες με συναδέλφους δημοκρατίες που δεν μοιράζονται με τις απολυταρχίες. Αλλά η ιδεολογία και τα συμφέροντα δεν ευθυγραμμίζονται πάντα.
Η Κίνα έχει εισέλθει σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη περίοδο ως ανερχόμενη δύναμη: έχει αποκτήσει την δυνατότητα να διαταράξει την υπάρχουσα τάξη, αλλά το παράθυρο δράσης της μπορεί να είναι πιο περιορισμένο. Η ισορροπία ισχύος μετατοπίζεται υπέρ του Πεκίνου σε σημαντικούς τομείς του ανταγωνισμού ΗΠΑ-Κίνας, όπως το Στενό της Ταϊβάν και ο αγώνας για τα παγκόσμια δίκτυα τηλεπικοινωνιών. Ωστόσο, η Κίνα αντιμετωπίζει επίσης έντονη οικονομική επιβράδυνση και αυξανόμενη διεθνή αντίδραση.