Ασκήσεις ισορροπίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης

Την ίδια στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η σταθερότητα στην Ασία δεν μπορεί πλέον να επιβληθεί από μια μη-ασιατική δύναμη, πόσω μάλλον από την άμεση εφαρμογή της αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης. Πράγματι, οι προσπάθειες των ΗΠΑ να στηρίξουν τη σταθερότητα της Ασίας θα μπορούσαν να αποδειχθούν αυτοκαταστροφικές, ωθώντας την Ουάσινγκτον σε μια δαπανηρή επανάληψη των πρόσφατων πολέμων της, έχοντας ενδεχομένως ως αποτέλεσμα ακόμα και την επανάληψη των τραγικών γεγονότων της Ευρώπης στον 20ο αιώνα. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες διαμόρφωναν μια αντι-κινεζική συμμαχία με την Ινδία (ή, κάτι λιγότερο πιθανό, με το Βιετνάμ), ή αν προωθούσαν μια αντι-κινεζική στρατιωτικοποίηση στην Ιαπωνία, θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια επικίνδυνη αμοιβαία δυσαρέσκεια. Στον 21ο αιώνα, η γεωπολιτική ισορροπία στην ασιατική ηπειρωτική χώρα δεν μπορεί να εξαρτάται από εξωτερικές στρατιωτικές συμμαχίες με μη ασιατικές δυνάμεις.

Η κατευθυντήρια αρχή της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ασία θα πρέπει να είναι η υποστήριξη των αμερικανικών υποχρεώσεις προς την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, χωρίς να επιτρέψουν παράλληλα στον εαυτό τους να παρασυρθούν σε έναν πόλεμο μεταξύ ασιατικών δυνάμεων στην ηπειρωτική χώρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εδραιωθεί στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα για περισσότερα από 50 χρόνια και η ανεξαρτησία και η αυτοπεποίθηση των χωρών αυτών θα συντριβεί - μαζί με το ρόλο των ΗΠΑ στον Ειρηνικό - εάν υπήρχαν αμφιβολίες σχετικά με την ανθεκτικότητα των μακροχρόνιων δεσμεύσεων των ΗΠΑ στις Συνθήκες που έχουν υπογραφεί.

Η σχέση ΗΠΑ-Ιαπωνίας είναι ιδιαίτερα ζωτική και θα πρέπει να είναι το εφαλτήριο για μια συντονισμένη προσπάθεια στην ανάπτυξη ενός συνεργατικού τριγώνου ΗΠΑ-Ιαπωνίας-Κίνας. Ένα τέτοιο τρίγωνο θα παρείχε μια δομή που θα μπορούσε να ασχοληθεί με τις στρατηγικές ανησυχίες που απορρέουν από την αυξανόμενη τοπική παρουσία της Κίνας. Ακριβώς όπως η πολιτική σταθερότητα στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν θα είχε αναπτυχθεί χωρίς την προοδευτική επέκταση της γαλλο-γερμανικής συμφιλίωσης προς τη γερμανο-πολωνική συμφιλίωση, έτσι, επίσης, η σκόπιμη καλλιέργεια μια βαθιάς σχέσης Κίνας-Ιαπωνίας θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως σημείο εκκίνησης για μεγαλύτερη σταθερότητα στην Άπω Ανατολή.

Στο πλαίσιο αυτής της τριγωνικής σχέσης, μια κινεζο-ιαπωνική συμφιλίωση θα συνέβαλε στην ενίσχυση και σταθεροποίηση μιας πιο ολοκληρωμένης συνεργασίας ΗΠΑ-Κίνας. Η Κίνα γνωρίζει ότι η δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών προς την Ιαπωνία είναι ακλόνητη, ότι ο δεσμός μεταξύ των δύο χωρών είναι βαθύς και γνήσιος και ότι η ασφάλεια της Ιαπωνίας εξαρτάται άμεσα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και γνωρίζοντας ότι μια σύγκρουση με την Κίνα θα είναι αμοιβαία καταστρεπτική, το Τόκιο αντιλαμβάνεται ότι η προσέγγιση των ΗΠΑ με την Κίνα είναι έμμεση συμβολή στην ασφάλεια της Ιαπωνίας. Στο πλαίσιο αυτό, η Κίνα δεν θα πρέπει να βλέπει την υποστήριξη των ΗΠΑ για την ασφάλεια της Ιαπωνίας ως απειλή, ούτε η Ιαπωνία θα πρέπει να θεωρεί την επιδίωξη μιας στενότερης και πιο εκτεταμένης συνεργασίας ΗΠΑ-Κίνας απειλή για τα δικά της συμφέροντα. Μια βαθιά τριγωνική σχέση θα μπορούσε επίσης να μειώσει τις ιαπωνικές ανησυχίες σχετικά με το γουάν που γίνεται τελικά το τρίτο αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο, εδραιώνοντας έτσι περεταίρω το μερίδιο της Κίνας στο υπάρχον διεθνές σύστημα και περιορίζοντας τις ανησυχίες των ΗΠΑ για τον μελλοντικό ρόλο της Κίνας.

Με δεδομένη μια τέτοια ενισχυμένη περιφερειακή διευθέτηση και υποθέτοντας ότι επεκτείνονται οι διμερείς σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας, τρία ευαίσθητα θέματα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας θα πρέπει να επιλυθούν ειρηνικά: το πρώτο στο εγγύς μέλλον, το δεύτερο κατά τη διάρκεια των επόμενων χρόνων και το τρίτο πιθανότατα μέσα σε περίπου μια δεκαετία. Πρώτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επανεκτιμήσουν τις αναγνωριστικές επιχειρήσεις στα όρια των κινεζικών χωρικών υδάτων, καθώς και τις αμερικανικές περιοδικές ναυτικές περιπολίες σε διεθνή ύδατα που αποτελούν επίσης μέρος της κινεζικής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ). Είναι τόσο προκλητικές για το Πεκίνο, όπως θα ήταν η αντίστροφη κατάσταση για την Ουάσινγκτον. Επιπλέον, οι εναέριες αναγνωριστικές αποστολές του αμερικανικού στρατού δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους αθέλητων συγκρούσεων, καθώς η κινεζική πολεμική αεροπορία απαντά συνήθως σε αυτές τις αποστολές με την αποστολή μαχητικών αεροσκαφών για επιθεώρηση από κοντά και μερικές φορές την παρενόχληση των αεροσκαφών των ΗΠΑ.

Δεύτερον, δεδομένου ότι ο συνεχής εκσυγχρονισμός των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Κίνας θα μπορούσε να δημιουργήσει τελικά θεμιτές ανησυχίες για την ασφάλεια των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών δεσμεύσεων για την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα θα πρέπει να προβαίνουν σε τακτικές διαβουλεύσεις σχετικά με τον μακροπρόθεσμο στρατιωτικό σχεδιασμό τους και να επιδιώκουν την επεξεργασία μέτρων αμοιβαίας εξασφάλισης.