Δεν είναι ώρα για επίθεση κατά του Ιράν

Στο άρθρο «Ώρα να επιτεθούμε στο Ιράν», ο Matthew Kroenig δανείζεται μια σελίδα από το δεκαετές «σημειωματάριο» που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές του πολέμου στο Ιράκ. Παρουσιάζει την απειλή ενός πυρηνικά εξοπλισμένου Ιράν ως σοβαρή και άμεση, με το επιχείρημα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιτεθούν στο Ιράν τώρα, πριν να είναι πολύ αργά. Στη συνέχεια, αφού προειδοποιεί ότι «μια επίθεση στο Ιράν δεν είναι καθόλου ελκυστική προοπτική», προχωρά και παρουσιάζει την στρατιωτική δράση ως προτιμότερη από άλλες διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διαχειριστούν όλους τους σχετικούς κινδύνους. Σύμφωνα με τον Kroenig, ο προληπτικός πόλεμος είναι «η λιγότερο κακή επιλογή».

Το μάθημα, όμως, από το Ιράκ, τον τελευταίο προληπτικό πόλεμο που ξεκίνησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ότι η Ουάσινγκτον δεν θα πρέπει να επιλέξει τον πόλεμο όταν υπάρχουν ακόμα άλλες επιλογές και δεν θα πρέπει να βασίσει τις αποφάσεις της για επίθεση στις πιο αισιόδοξες αναλύσεις για το πώς θα εξελιχθεί η σύγκρουση. Μια ρεαλιστική εκτίμηση της πυρηνικής προόδου του Ιράν και του πώς είναι πιθανό να εξελιχθεί η σύγκρουση, οδηγεί κάποιον στο αντίθετο συμπέρασμα από αυτό του Kroenig: δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για επίθεση κατά του Ιράν.

ΚΑΚΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ

Ο Kroenig υποστηρίζει ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για επίθεση στην πυρηνική υποδομή του Ιράν σε σύντομο χρόνο, καθώς η Τεχεράνη θα μπορούσε «να φτιάξει το πρώτο πυρηνικό όπλο της εντός έξι μηνών από τη στιγμή που θα το αποφασίσει». Ωστόσο, αυτή η τελευταία φράση είναι κρίσιμη. Ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) έχει καταγράψει τις προσπάθειες του Ιράν για την επίτευξη της ικανότητας ανάπτυξης πυρηνικών όπλων μέχρι κάποιο σημείο, αλλά δεν υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις ότι ο ανώτατος ηγέτης Ayatollah Ali Khamenei έχει πάρει την απόφαση να το κάνει.

Επίσης, μιλώντας για περιθώριο έξι μηνών, ο Kroenig συγχωνεύει παραπλανητικά το υποθετικό χρονοδιάγραμμα για την παραγωγή ουρανίου για όπλα με τον χρόνο που απαιτείται πραγματικά για την κατασκευή μιας βόμβας. Σύμφωνα με κατάθεση του James Cartwright στη Γερουσία το 2010, τότε αντιπροέδρου του Γενικού Επιτελείου Στρατού των ΗΠΑ και σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του πρώην επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών του Ισραήλ και της υπηρεσίας πληροφοριών άμυνας της ίδιας χώρας,έγινε γνωστό ότι ακόμη και αν το Ιράν μπορούσε να παράγει αρκετό ουράνιο για όπλα ώστε να κατασκευάσει μια βόμβα σε έξι μήνες, θα χρειαζόταν τουλάχιστον έναν χρόνο για να παραγάγει μια ελέγξιμη πυρηνική συσκευή και πολύ περισσότερο χρόνο για να κατασκευάσει ένα έτοιμο όπλο. Επιπλέον, ο David Albright, πρόεδρος του Ινστιτούτου Επιστημών και Διεθνούς Ασφάλειας (και η πηγή για την εκτίμηση περί εξαμήνου από τον Kroenig), δήλωσε πρόσφατα στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι «είναι μικρή η πιθανότητα» οι Ιρανοί να δημιουργήσουν πράγματι μια βόμβα μέσα στο επόμενο έτος, ακόμη και αν θα είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν. Επειδή δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το Ιράν έχει κατασκευάσει επιπλέον μυστικές εγκαταστάσεις εμπλουτισμού από τότε που αποκαλύφθηκαν αυτές στην Natanz και την Qom, το 2002 και το 2009 αντίστοιχα, οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμη κίνηση της Τεχεράνης για την παραγωγή ουρανίου για πολεμική χρήση θα έπρεπε να βασίζεται στις γνωστές εγκαταστάσεις της. Έτσι, ο ΙΑΕΑ θα ανιχνεύει τη δραστηριότητα αυτή δίνοντας επαρκή χρόνο για τη διεθνή κοινότητα ώστε να εξαπολύσει μια ισχυρή απάντηση. Ως αποτέλεσμα, οι Ιρανοί δεν είναι πιθανό να αφοσιωθούν στην κατασκευή πυρηνικών όπλων, μέχρι να μπορούν να το πράξουν πολύ πιο γρήγορα και μυστικά, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί χρόνια μετά.

Ο Kroenig είναι επίσης ασυνεπής όσον αφορά το χρονοδιάγραμμα της επίθεσης. Σε κάποια σημεία προτείνει να αρχίσουν τώρα τα χτυπήματα, ενώ σε άλλα υποστηρίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επιτεθούν μόνο αν το Ιράν κάνει κάποιες συγκεκριμένες ενέργειες - όπως να απελάσει τους επιθεωρητές του ΔΟΑΕ, να αρχίσει τον εμπλουτισμό του ουρανίου για πολεμικό σκοπό ή να εγκαταστήσει μεγάλο αριθμό προηγμένων φυγοκεντρητών - κάθε μια από τις οποίες θα σήμαινε την απόφασή του να κατασκευάσει μια πυρηνική βόμβα. Ο Kroenig έχει πιθανόν δίκιο στο ότι οι ενέργειες αυτές - μαζί με άλλες ίσως, όπως η ανακάλυψη νέων κρυφών περιοχών για εμπλουτισμό ουρανίου - θα δημιουργούσαν ένα αποφασιστικό σημείο για τη χρήση βίας. Οι Ιρανοί, όμως, δεν έχουν κάνει ακόμα αυτά τα βήματα και, όπως γνωρίζει ο Kroenig, «η Ουάσινγκτον έχει μια πολύ καλή ευκαιρία» να τους εντοπίσει αν το κάνουν.

ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ