Η νέα στάση του Ομπάμα για τον κόσμο

Ο ακρογωνιαίος λίθος της προωθημένης δέσμευσης είναι η τοποθέτηση αμερικανικών στρατευμάτων σε περιοχές ζωτικής σημασίας για να βοηθήσουν στην αποτροπή μεγάλων συγκρούσεων και στην υποστήριξη της σταθερότητας, ιδιαίτερα στην Ασία και τη Μέση Ανατολή. Όπως οι μακροπρόθεσμες αναπτύξεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη και την Ασία έχουν δείξει, η φυσική παρουσία των στρατιωτικών δυνάμεων στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα στους πιθανούς αντιπάλους. Ορισμένοι πιστεύουν ότι τα στρατεύματα που στρατοπεδεύουν εγχωρίως είναι αποτρεπτικός παράγοντας εξίσου αποτελεσματικός, δεδομένης της παγκόσμιας εμβέλειας και της τεχνολογικής υπεροχής των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Αλλά το επιχείρημα αυτό, που ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της άποψης του Ράμσφελντ για την αμερικανική στρατιωτική στάση, αγνοεί τις πραγματικότητες του χρόνου, της απόστασης, της διοικητικής μέριμνας και της πολιτικής. Όπως απέδειξε η εμπειρία των Ηνωμένων Πολιτειών στους δύο πολέμους στο Ιράκ, χρειάζονται εβδομάδες, αν όχι μήνες, για να κινητοποιηθούν στρατεύματα του μεγέθους και της δύναμης που απαιτείται για μερικά από τα πιο πιθανή και πιο επικίνδυνα σενάρια που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, η μετακίνηση στρατευμάτων από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια εμπόλεμη ζώνη ακριβώς όταν ξεκινούν οι εντάσεις μπορεί να επιδεινώσει ή να κλιμακώσει μια κρίση.

Η προωθημένη τοποθέτηση δυνάμεων επίσης καθησυχάζει και τους συμμάχους για την αποφασιστικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με την ασφάλειά τους. Στην κορεατική χερσόνησο, για παράδειγμα, η παρουσία αμερικανικού προσωπικού που αριθμεί μερί τα 28.000 άτομα θυμίζει στην Σεούλ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να υπερασπιστούν τη Νότια Κορέα σε μια ενδεχόμενη επίθεση της Βόρειας Κορέας. Νοτιότερα, οι αμερικανικές ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις που βρίσκονται στην Αυστραλία, τις Φιλιππίνες, την Σιγκαπούρη και την Ταϊλάνδη δίνουν στους συμμάχους στη Νοτιοανατολική Ασία μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα εγκαταλείψουν την περιοχή σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών και αβεβαιότητας.

Σε περίπτωση που αποτύχει η αποτροπή, οι προωθημένες στρατιωτικές δυνάμεις σταθμεύουν σε καλή θέση για να διευκολύνουν μια συλλογική απάντηση. Όπως έδειξε η πρόσφατη επιχείρηση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, η αντιμετώπιση των απειλών απαιτεί εγγυημένη πρόσβαση στους διαδρόμους και τις βάσεις ανεφοδιασμού, διπλωματική υποστήριξη, και, στην ιδανική περίπτωση, βοήθεια από τους συμμάχους στο πεδίο των πολεμικών επιχειρήσεων. Η γρήγορη συγκρότηση ενός αποσπάσματος για να συλλάβει τους κακούς μπορεί να φαίνεται αποτελεσματική στα παλιά γουέστερν, αλλά δεν λειτουργεί στις πολύπλοκες, υψηλής τεχνολογίας στρατιωτικές επιχειρήσεις. Για αυτές, τα κοινά πρωτόκολλα διοίκησης και ελέγχου, οι διαλειτουργικές τεχνολογίες, τα δόγματα, και οι διαδικασίες σχεδιασμού θα πρέπει να αναπτυχθούν καλά εκ των προτέρων. Και περισσότερο από οποιεσδήποτε άλλες δυνάμεις, οι δυνάμεις που σταθμεύουν σε προωθημένες θέσεις μπορούν να λειτουργήσουν ως αιχμή του δόρατος σε αυτή την προπαρασκευή. Μπορούν να διεξάγουν τακτικές ασκήσεις με τους συμμάχους για τον εντοπισμό και τη διόρθωση των ελλείψεων, την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων και να αναπτύξουν τις κοινές πρακτικές που κάνουν τους στρατούς να συνεργάζονται πιο αποτελεσματικά στο πεδίο της μάχης.

Ένας άλλος καλός λόγος για να συνεχίσουν οι στρατιωτικές δυνάμεις να σταθμεύουν στο εξωτερικό, ακόμα και σε καιρό ειρήνης, είναι να χρησιμεύουν ως μια επένδυση προς την κατεύθυνση της κατανομής των βαρών. Η εκπαίδευση και η διεξαγωγή πραγματικών αποστολών με συμμάχους και εταίρους, όπως οι πολυμερείς παρεμβάσεις κατά της πειρατείας στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά από το Κέρας της Αφρικής και οι ασκήσεις για την ελεύθερη διεξαγωγή της ναυσιπλοΐας στον Περσικό Κόλπο, βοηθούν στην ενίσχυση των ικανοτήτων τους. Μια τέτοια δέσμευση προωθεί επίσης ένα κοινό όραμα για τον κόσμο, στο οποίο κυριαρχεί το κράτος δικαίου, οι διαφορές μπορούν να επιλυθούν χωρίς τη χρήση βίας και το εμπόριο διεξάγεται ελεύθερα. Με τη σειρά τους, τέτοιοι συνεργάτες είναι πιο ικανοί να αντιμετωπίσουν τα εθνικά προβλήματα χωρίς την ανάγκη των αμερικανικών δυνάμεων. Τέτοιες σχετικά μικρές επενδύσεις σε δραστηριότητες εν καιρώ ειρήνης μπορεί να σημαίνουν ότι δεν θα χρειαστεί να μπουν αργότερα σε επικίνδυνους δρόμους οι Αμερικανοί.

Η προωθημένη δέσμευση δεν είναι μόνο ένας αποτελεσματικός τρόπος διασφάλισης των συμφερόντων εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Είναι επίσης ένας υπεύθυνος και αποτελεσματικός τρόπος για να τοποθετηθούν αμερικανικές δυνάμεις σε μια εποχή οικονομικών περιορισμών. Οι πολιτικοί επιστήμονες Joseph Parent και Paul MacDonald υποστήριξαν από τις σελίδες του Foreign Affairs (στο άρθρο τους «Η Σοφία της λιτότητας», τεύχος Δεκεμβρίου 2011-Ιανουαρίου 2012) [1] ότι το κλείσιμο των βάσεων των ΗΠΑ στο εξωτερικό και ο επαναπατρισμός του προσωπικού θα εξοικονομήσει δισεκατομμύρια δολάρια. Ένα τέτοιο επιχείρημα παρανοεί το πώς οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ διατηρούνται στο εξωτερικό και υποτιμά τη δαπάνη της μετεγκατάστασης τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 1,4 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες με στολή. Όλοι τους, και οι οικογένειές τους, θα πρέπει να στεγάζονται και να εκπαιδεύονται κάπου. Δεν είναι κατ' ανάγκη φθηνότερο να το κάνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ειδικά όταν ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, βοηθούν στην πληρωμή του λογαριασμού για τις αμερικανικές εγκαταστάσεις που σταθμεύουν εκεί. Επιπλέον, θα ήταν μια απίθανα κακή κατανομή πόρων το να εγκαταλειφθούν σημαντικές επενδύσεις κεφαλαίου - για παράδειγμα, το παγκόσμιας κλάσης αμερικανικό κέντρο εκπαίδευσης Στρατού στο Hohenfels, στη Γερμανία – απλώς για να δημιουργηθεί μια παρόμοια εγκατάσταση στα ΗΠΑ.