Μπλέξιμο στον Καύκασο

Ως δύο από τις μόλις τέσσερις σιιτικής πλειοψηφίας χώρες του κόσμου, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν μοιράζονται σημαντικούς θρησκευτικούς δεσμούς. Και υπάρχουν περισσότεροι Αζέροι που ζουν στο Ιράν (ο πληθυσμός τους εκτιμάται σε 15-20 εκατ.) από όσοι στην ίδια την Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν (περίπου εννέα εκατομμύρια). Πολλές οικογένειες έχουν υποκαταστήματα και στις δύο πλευρές των συνόρων Αζερμπαϊτζάν-Ιράν. Με τόσα πολλά κοινά σημεία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν θα φαινόταν πιο πιθανό να είναι φυσικοί σύμμαχοι.

Αλλά έχει συμβεί το αντίθετο. Όταν το Αζερμπαϊτζάν αποκόπηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1991, η Τεχεράνη γρήγορα το αναγνώρισε ως ανεξάρτητο κράτος, με την ελπίδα ότι θα χρησιμεύσει ως γόνιμο έδαφος για τη διάδοση της ισλαμικής επανάστασης. Όμως, από τις πρώτες μέρες της ανεξαρτησίας, η ελίτ του Αζερμπαϊτζάν δεν βρήκε κανένα ενδιαφέρον να μιμηθεί τον γάμο θρησκείας και πολιτικής του Ιράν, ενώ αντί για αυτό είδε την κοσμική Τουρκία ως τον πρωταρχικό πολιτικό και οικονομικό εταίρο της. Η αρχική ευφορία του Ιράν στην προοπτική ενός νέου κράτους σιιτών, γρήγορα μετατράπηκε σε τρόμο, καθώς το Μπακού εξέφρασε αλυτρωτικά αισθήματα και προώθησε την ιδέα του «Μεγάλου Αζερμπαϊτζάν», που θα ενώσει το Αζερμπαϊτζάν (την χώρα) με το Αζερμπαϊτζάν (την περιοχή στο βορειοδυτικό Ιράν). Φοβούμενοι ότι οι προθέσεις του Μπακού θα τροφοδοτήσουν αποσχιστικές τάσεις μέσα από τα σύνορά του, το Ιράν παρέσχε ζωτικής σημασίας υποστήριξη στην Αρμενία στον πόλεμο εναντίον τού Αζερμπαϊτζάν για την αμφισβητούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η οποία διήρκεσε από το 1988 ως το 1994 και τελείωσε με μια ασαφή κατάπαυση του πυρός. Στο Αζερμπαϊτζάν, η στάση του Ιράν στον εν λόγω ημιτελή πόλεμο δεν έχει ποτέ συγχωρεθεί και η Τεχεράνη συνεχίζει να υποστηρίζει την Αρμενία έκτοτε.

Από το τέλος του πολέμου για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ το 1994 ως τα πρώτα χρόνια του εικοστού πρώτου αιώνα, οι επίσημες σχέσεις μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Ιράν έγιναν πιο σταθερές. Η Τεχεράνη παραδέχθηκε ανοιχτά ότι ο Νότιος Καύκασος περιέπεσε στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και έτσι απέφυγε να παίξει το ισλαμιστικό χαρτί της πολύ εμφανώς στο Αζερμπαϊτζάν. Η Μόσχα είναι εξαιρετικά ευαίσθητη με τον Ισλαμισμό στη νότια πλευρά της. Εν τω μεταξύ, κατά τη διάρκεια της θητείας του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν, Γκαϊντάρ Αλίεφ, από το 1993 ως το 2003, το Μπακού σιγάνεψε τις εκκλήσεις του για ενοποίηση με την βορειοδυτική ιρανική περιοχή «Αζερμπαϊτζάν». Σε αναγνώριση των βελτιωμένων σχέσεων, το Ιράν αντάμειψε το Αζερμπαϊτζάν με ένα προξενείο στην βόρεια ιρανική πόλη Ταμπρίζ, την δεύτερη μεγαλύτερη κατοικούμενη από Αζέρους πόλη στον κόσμο.

Από τότε που ο Ilham Aliyev έγινε πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν το 2003, ωστόσο, το Μπακού έχει αναπτυχθεί τόσο από πλευράς σημαντικού πλούτου - χάρη στα έσοδα από τις εξαγωγές ενέργειας – όσο και από πλευράς αισθητά μεγαλύτερης τόλμης στην εξωτερική του πολιτική. Τίποτα δεν εξηγεί αυτή την τελευταία εξέλιξη πιο ζωηρά από όσο οι στενοί δεσμοί που έχει αναπτύξει το Αζερμπαϊτζάν με το Ισραήλ, παρότι γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτό θα επισύρει την οργή του Ιράν. Το Αζερμπαϊτζάν ήταν ανένδοτο ότι το Ιράν δεν έχει καμία βάση για να επικρίνει τους δεσμούς του με το εβραϊκό κράτος, δεδομένου ότι η Τεχεράνη έχει αγνοήσει για πολύ καιρό τις εκκλήσεις του Μπακού να κρατά σε απόσταση την χριστιανική Αρμενία.

Όταν η Τεχεράνη έκανε επίκληση στην ισλαμική ταυτότητα του Αζερμπαϊτζάν, οι Αζέροι γρήγορα επισήμαναν ότι οι σχέσεις της Τεχεράνης με την Αρμενία ήταν χωρίς προβλήματα, συγκρινόμενες με τους δεσμούς της με τους μουσουλμάνους γείτονές της. Η Αρμενία και το Ιράν έχουν υπογράψει πάνω από 30 διμερείς συμφωνίες, και το Ιράν παρέχει στην Αρμενία περίπου το 23% του φυσικού αερίου του – την κύρια πηγή ενέργειας της χώρας. Όπως το έθεσε πρόσφατα ο Araz Azimov, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του Αζερμπαϊτζάν: «Το Ιράν δίνει ζωή στην Αρμενία».

ΜΙΑ ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Ένας κύκλος προκλήσεων και αντιποίνων έχει γίνει το κεντρικό χαρακτηριστικό των σχέσεων Ιράν - Αζερμπαϊτζάν στα τελευταία χρόνια. Μέτρα του τύπου «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» που περιλαμβάνουν συλλήψεις πολιτών της άλλης πλευράς με την κατηγορία της κατασκοπείας (οι πιο πρόσφατες τον Μάρτιο και τον Ιούλιο του 2012), φονικά περιστατικά στα σύνορα (τον Ιούλιο και τον Οκτώβριο του προηγούμενου έτους), η ανάκληση των πρεσβευτών τον Μάιο του 2012 (αφότου η Τεχεράνη διαμαρτυρήθηκε για το κάψιμο εικόνων του ανώτατου ηγέτη του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, σε ένα συλλαλητήριο στο Μπακού) και πολλή εμπρηστική ρητορεία.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν το Αζερμπαϊτζάν υπέγραψε μια αμυντική συμφωνία με το Ισραήλ αξίας 1,6 δισ. δολαρίων που περιελάμβανε συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, εξοπλισμό συλλογής πληροφοριών και μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, το Ιράν αμέσως καταδίκασε την κυβέρνηση Aliyev. Η Τεχεράνη ισχυρίζεται ότι το Μπακού έχει δώσει στην Μοσάντ λευκή επιταγή για να διεξάγει επιχειρήσεις εναντίον του Ιράν από το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν. Ο Esmail Kosari, ένα ανώτερο στέλεχος του ιρανικού κοινοβουλίου και πρώην διοικητής της IRGC, δήλωσε ότι «η συνεργασία του Αζερμπαϊτζάν με τις υπηρεσίες κατασκοπείας των ΗΠΑ και του Ισραήλ θα βλάψει τον λαό του Αζερμπαϊτζάν» και υποστήριξε ότι το Ιράν είχε έγγραφα που αποδεικνύουν ότι «αξιωματούχοι του Αζερμπαϊτζάν έχουν βοηθήσει την Μοσάντ και πράκτορες της CIA» για «τη δολοφονία Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων». (Τα έγγραφα δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί). Το Μπακού, εν τω μεταξύ, διαμαρτύρεται ότι η Τεχεράνη δεν σέβεται την κυριαρχία του Αζερμπαϊτζάν, χρηματοδοτεί ριζοσπαστικές ισλαμικές ομάδες στην περιοχή και είναι πρόθυμοι να κάνουν το οτιδήποτε για να υπονομεύσουν τη νομιμότητα της ηγεσίας του, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης εκπομπών κατά του Aliyev στην αζέρικη γλώσσα.