Μιλώντας για δημοκρατία στην Ινδία

Πέρα από την οικονομία, η περίοδος των εκλογών πυροδότησε μια έντονη συζήτηση για το πόσο φιλελεύθερη θα πρέπει να είναι η δημοκρατία της Ινδίας. Εκείνοι που πιστεύουν ότι η δημοκρατία δεν είχε καθόλου πειθαρχεία - επισημαίνοντας, για παράδειγμα, το δυσλειτουργικό δικαστικό σώμα της, το κατακερματισμένο κομματικό σύστημα και την επαχθή γραφειοκρατία – επευφημούσαν την φιλοδοξία του Μόντι να κατασκευάσει, σύμφωνα με τα λεγόμενα των υποστηρικτών του, «μια μικρή Σιγκαπούρη της Ινδίας». Επικροτούσαν την αποφασιστικότητά του, το στυλ της διακυβέρνησής του ως σαν να είναι Διευθύνων Σύμβουλος και υμνούσαν την ικανότητά του να προσελκύει εγχώριους και ξένους επενδυτές. Οι επικριτές του, όμως, παραπονέθηκαν για το γεγονός ότι ο Μόντι έχει καταργήσει επιδέξια ελέγχους και ισορροπίες για την εξουσία του, περιορίζοντας άλλες φωνές στο εσωτερικό του κόμματός του και την αρνούμενος να διορίσει κάποιον στην ισχυρή θέση του lokayukta (του διαμεσολαβητή κατά της διαφθοράς), προτιμώντας να αφήνει την θέση κενή. Εν τω μεταξύ, ο Μόντι έχει ήδη φτάσει στα άκρα την ήδη βασιζόμενη σε ισχυρές προσωπικότητες πολιτική της Ινδίας: Στους λόγους του, προέτρεψε επανειλημμένα τα λατρευτικά πλήθη να επιλέξουν εκείνον και όχι το BJP, καθοδηγώντας τους: «Ψηφίστε [εμένα] αυτόν που γνωρίζετε εδώ και 11 χρόνια». Σε μια εντυπωσιακή επίδειξη υψηλής προεκλογικής εκστρατείας, ο Μόντι χρησιμοποίησε τεχνολογία 3-D για να μεταδώσει την ολογραφική εικόνα του ταυτόχρονα σε 52 συγκεντρώσεις σε ολόκληρη την πολιτεία. Σύμφωνα με τα λόγια του πολιτικού επιστήμονα Christophe Jaffrelot, εξαιρώντας την πρώην πρωθυπουργό Ίντιρα Γκάντι, «ποτέ πριν δεν υπήρχε Ινδός πολιτικός που κάλυπτε τον πολιτικό χώρο με τον τρόπο που το έκανε ο Μόντι» κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του το 2012.

Συγχρόνως με την συζήτηση σχετικά με τον φιλελευθερισμό έγινε και μία συζήτηση σχετικά με την πλειοψηφικότητα. Οι υποστηρικτές του Μόντι υπερηφανεύονταν για τον αμετανόητο ινδικό εθνικισμό του, αλλά υπενθύμισαν και στους επικριτές ότι δεν έχει υπάρξει σημαντικό ξέσπασμα βίας μεταξύ των κοινοτήτων κατά την τελευταία δεκαετία (η μητρόπολη Αχμανταμπάντ στην Γκουτζαράτ ωστόσο, έχει την αμφιλεγόμενη διάκριση ως η πόλη που έχει τις περισσότερες εξεγέρσεις μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας ). Φυσικά, όπως επισημαίνουν οι επικριτές, στον απόηχο της βίας το 2002, υπήρξαν και υπάρχουν πραγματικές προσπάθειες να συμφιλιωθούν η πλειοψηφία των ινδουιστών του Γκουτζαράτ, με τους μουσουλμάνους, οι οποίοι αποτελούν σχεδόν το 10% του πληθυσμού της πολιτείας. Παρά την υλοποίηση μιας σειράς από ανακωχές για την προώθηση της ειρήνης σε όλη την πολιτεία, το BJP δεν διόρισε ούτε έναν μουσουλμάνο υποψήφιο, ούτε προέβαλε καμία πολιτική συνυπολογισμού, όπως κοινωνικά προγράμματα που θα ωφελήσουν σε μεγάλο βαθμό τους φτωχούς μουσουλμάνους της πόλης ή θα ενθαρρύνουν λιγότερο τον διαχωρισμό. Αντ' αυτού, τα αναπτυσσόμενα κρατικά γκέτο, συμπεριλαμβανομένου του Juhapura που φιλοξενεί πάνω από 300.000 μουσουλμάνους, του «Πολίτη Ναγκάρ» που φιλοξενεί μουσουλμάνους οι οποίοι εκτοπίστηκαν από την κοινοτική βία, και μιας τεράστιας δημοτικής χωματερής σκουπιδιών, συνεχίζουν να αυξάνονται σε μέγεθος ενώ αυτοί που τα κατοικούν αγωνίζονται για την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, όπως η εκπαίδευση και το καθαρό νερό. Η παραμέληση πιθανόν να μην είχε ουσιώδη επίδραση στην έκβαση των εκλογών - ως μια ομάδα ψηφοφόρων, οι μουσουλμάνοι στο Γκουτζαράτ είναι πάρα πολύ μικροί και ανοργάνωτοι ώστε να έχουν δραματική επίπτωση στις εκλογές – αλλά οι ιστορικές επιδόσεις του Μόντι, όσον αφορά θέματα που απασχολούν τους μουσουλμάνους θα συζητηθούν πολύ αν αγωνιστεί για την κορυφαία θέση της χώρας.

Αν το BJP στηρίξει τον Μόντι ως υποψήφιο πρωθυπουργό, θα μπορούσε να πυροδοτήσει κοινωνικές, θρησκευτικές, οικονομικές και πολιτικές διαιρέσεις. Αλλά θα μπορούσε να προκαλέσει, επίσης, μια πραγματική συζήτηση για το τι Ινδία θέλουν οι 1,2 δισεκατομμύρια πολίτες της. Με δεδομένη την έντονη συζήτηση σχετικά με την οικονομική και κοινωνική κληρονομιά του Γκουτζαράτ, μια υποψηφιότητα του Μόντι θα μπορούσε να οδηγήσει σε ερωτήσεις σχετικά με τις πλέον αποτελεσματικές πολιτικές, με τις οποίες η κυβέρνηση μπορεί να επιδιώξει να επιτύχει την ανάπτυξη, τη στήριξη των ιδιωτικών επενδύσεων, την εξασφάλιση ότι η ταχεία οικονομική ανάπτυξη μπορεί να εξελιχθεί σε ταχεία ανάπτυξη των ανθρώπων, καθώς και την προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων που μειονεκτούν. Οι συζητήσεις σχετικά με θέματα ουσίας είναι δύσκολο να προκύψουν στις αναπτυσσόμενες δημοκρατίες, όπου οι πειρασμοί του λαϊκισμού και της δημαγωγίας αποτελούν μάστιγα. Πράγματι, στην Ινδία, η μεσαία τάξη έχει διατηρήσει ιστορικά κοντινές σχέσεις με την πολιτική. Τους τελευταίους μήνες, υπήρξε τρόμος αφύπνισης της, με αποτέλεσμα μια ηχηρή διαμαρτυρία για θέματα από την βία μεταξύ των φύλων ως την διαφθορά. Η άνοδος του Μόντι, η οποία είναι αφορμή για μια συζήτηση από καρδιάς, αν μη τι άλλο, θα μπορούσε να τους ωθήσει ακόμα περισσότερο στην εθνική συζήτηση, κάνοντας τη δημοκρατία της Ινδίας όλο και πιο ισχυρή.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/138760/milan-vaishnav/talking-dem...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr