Η ισραηλινή αριστερά στο σκοτάδι | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η ισραηλινή αριστερά στο σκοτάδι

Γιατί η αντιπολίτευση στον Νετανιάχου είναι τόσο κατακερματισμένη

Ως αποτέλεσμα, πολλοί Ισραηλινοί έχουν αποφασίσει ότι η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση δεν μπορεί παρά να υφίσταται διαχείριση, δεν λύνεται – ακριβώς αυτό που λέει η δεξιά εδώ και χρόνια. Και δεδομένης της έλλειψης ουσιαστικών διεθνών πιέσεων στο Ισραήλ και της επιτυχίας της χώρας στην αντιμετώπιση περιστασιακών στρατιωτικών προκλήσεων, η ανάσχεση της σύγκρουσης δεν έμοιαζε κακή ιδέα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων επτά ή οκτώ χρόνων, το Ισραήλ έχει γίνει πιο ασφαλές και ευημερεί περισσότερο από ποτέ, χάρη στην κατασκευή του διαχωριστικού τείχους ανάμεσα στο Ισραήλ και το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Όχθης, το τέλος της δεύτερης Ιντιφάντας, καθώς και της αποτελεσματικότητας της Παλαιστινιακής Αρχής στην καταστολή της ένοπλης αντίστασης. Λιγότεροι Ισραηλινοί αισθάνονται την ανάγκη να διαπραγματευτούν με τους Παλαιστίνιους, δεδομένου ότι έχουν ήδη έναν βαθμό σταθερότητας με σχετικά χαμηλό κόστος. Η Αραβική Άνοιξη έπεισε περαιτέρω την ελίτ του Ισραήλ ότι δεν θα υπήρχε νόημα μιας διπλωματικής εμπλοκής με μια περιοχή της οποίας το πολιτικό μέλλον είναι ρευστό.

Η παρακμή της σιωνιστικής Αριστεράς οφείλεται, επίσης, στις δημογραφικές τάσεις. Δεδομένου ότι η θρησκευτική κοινότητα μεγαλώνει και οι κοσμική μεσαία τάξη συρρικνώνεται, μια κεντροαριστερή πλειοψηφία, όπως αυτή που απολάμβανε ο Ράμπιν, φαίνεται όλο και πιο απίθανο να προκύψει. Μία εξέλιξη που θα μπορούσε να αντιστρέψει αυτό το κύμα θα ήταν μια ολόκληρη δημογραφική ομάδα να αλλάξει το μοτίβο τής ψηφοφορίας της, όπως στα τέλη της δεκαετίας του 1990 παρασύρθηκαν προς τα δεξιά οι Ρώσοι μετανάστες.

Προς το παρόν, η δεξιά - και ειδικά η θρησκευτική δεξιά - δεν κερδίζει απλώς την πολιτική μάχη. Αναλαμβάνει επίσης τον έλεγχο των ισραηλινών θεσμών, κερδίζει επιρροή στη γραφειοκρατία και την εγκαθίδρυση της ασφάλειας. Πιο συντηρητικοί δικαστές, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου άποικου, διορίζονται στο Ανώτατο Δικαστήριο. Οι θρησκευτικοί αξιωματικοί κατέχουν πλέον περισσότερη εξουσία στο στρατό. Και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κυριαρχούνται όλο και περισσότερο από δεξιούς επιχειρηματίες - το πιο γνωστό παράδειγμα είναι ο Σέλντον Άντελσον, του οποίου η καθημερινή εφημερίδα (που υποστηρίζει τον Νετανιάχου) είναι πλέον η πιο μεγάλης κυκλοφορίας στο Ισραήλ. Η αριστερά έχει βρεθεί στο περιθώριο της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, και της εμπιστεύονται μόνο το μοναδικό καθήκον το οποίο η δεξιά, αδιαφορώντας για την παγκόσμια κοινή γνώμη, ποτέ δεν θα μπορούσε να επιτελέσει με ικανοποιητικό τρόπο: να εξηγήσει τις ισραηλινές πολιτικές στον υπόλοιπο κόσμο.

Αν η ισραηλινή αριστερά έχει ένα μέλλον, αυτό δεν θα έρθει από την διασπασμένη κέντρο-αριστερά, αλλά από μια πρόσφατα ανανεωμένη άκρα αριστερά. Πηγαίνοντας σε αυτές τις εκλογές, το «Μερέτζ», το μεγαλύτερο από τα κόμματα που κινούνται αριστερά των Εργατικών, πραγματοποίησε πολλές δημοσκοπήσεις, προκειμένου να βοηθηθεί να σχεδιάσει την στρατηγική τής προεκλογικής εκστρατείας του. Σύμφωνα με τον Ζαχάβα Γκαλ- Ον, τον πρόεδρο του κόμματος, τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά: Σχεδόν το 20% των Ισραηλινών Εβραίων προσδιορίζονται ως αριστεροί – περισσότεροι και από την τρέχουσα εκπροσώπηση της αριστεράς στην Κνεσέτ. Το Μερέτζ, το οποίο κέρδισε μόνο τρεις έδρες στις προηγούμενες εκλογές, αποφάσισε να διεκδικήσει εκ νέου την «αριστερή» ετικέτα και να κινηθεί σε μια πλατφόρμα που το αντιπροσωπεύει. Το κόμμα υποστηρίζει την άμεση αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους και μια διαπραγμάτευση απόσυρσης από τη Δυτική Όχθη. Στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου, το κόμμα παραβίασε τον πιο βασικό κανόνα της ισραηλινής πολιτικής – την άνευ όρων υποστήριξη στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ - και αντιτάχθηκε στην Επιχείρηση «Αμυντικός Πυλώνας» στη Γάζα. Το Μερέτζ είναι σχεδόν έτοιμο να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην επόμενη Κνεσέτ, αλλά η τολμηρή στρατηγική του το έχει τοποθετηθεί στο σωστό δρόμο ώστε σχεδόν να διπλασιάσει το μέγεθος της σημερινής εκπροσώπησής του.

Την ίδια στιγμή, μια νέα γενιά αριστερών υποψηφίων κερδίζει ισχύ εντός του Εργατικού Κόμματος, μεταξύ των οποίων και αρκετοί αξιόλογοι δημοσιογράφοι και δύο ηγέτες των διαδηλώσεων του 2011, ο Σταβ Σαφίρ και ο Ιτζίκ Σμουλί. Όπως το Μερέτζ, το Εργατικό Κόμμα έχει εκμεταλλευτεί τον ακλόνητο προοδευτισμό αυτής της υπό δημιουργία ομάδας και τα πηγαίνει επίσης ελαφρώς καλύτερα στις δημοσκοπήσεις τους τελευταίους μήνες.

Με άλλα λόγια, αν η αριστερά ηττηθεί στις ερχόμενες εκλογές, η επόμενη Κνεσέτ θα μπορούσε να έχει τελικά μια ηχηρή και ενεργή αντιπολίτευση - κάτι που το Καντίμα δεν θα μπορούσε ποτέ να προσφέρει. Επιπλέον, το 2011 οι κοινωνικές διαμαρτυρίες δημιούργησαν ένα νέο μόνιμο προσωπικό ακτιβιστών που είναι πιο άνετο με το ρόλο του ως μειονότητα και αποφασισμένο να χρησιμεύσει ως ένα ελεγκτικό σώμα εκτός κοινοβουλίου για την κυβέρνηση, όταν πρόκειται για θέματα που κυμαίνονται από την κοινωνική ανισότητα μέχρι την κατοχή. Οι εκλογές του 2013 θα μείνουν στην ιστορία ως μια στιγμή σύγχυσης και ήττας για την ισραηλινή αριστερά, αλλά ίσως και ως η αρχή της ανανέωσης της.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα Αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/138764/noam-sheizaf/israels-left-...
Σύνδεσμοι:
[1] http://972mag.com/
[2] https://twitter.com/nsheizaf
[3] http://fam.ag/ZUfeth