Το μυστικό όπλο των ΗΠΑ απέναντι στους κινέζους χάκερς

«Η παλίρροια του πολέμου υποχωρεί», δήλωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα τον Οκτώβριο του 2011, ανακοινώνοντας την επικείμενη ολοκλήρωση του πολέμου στο Ιράκ. Ενάμιση χρόνο μετά, ωστόσο, η παλίρροια μιας σύγκρουσης νέου τύπου έχει αρχίσει να αναδύεται – μια σύγκρουση που δεν γίνεται στη γη, στον αέρα ή στη θάλασσα αλλά στον κυβερνοχώρο. Πράγματι, τους τελευταίους μήνες, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει δώσει μεγάλη προσοχή στην απειλή που θέτουν οι κυβερνοεπιθέσεις και οι κυβερνοκλοπές, των οποίων η πιο απειλητική πηγή φαίνεται να είναι η Κίνα. Στις αρχές του περασμένου μήνα, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, Τομ Ντόνιλον, δήλωσε ότι η κυβερνοκλοπή εμπιστευτικών πληροφοριών και τεχνολογίας από αμερικανικές επιχειρήσεις «που προέρχονται από την Κίνα, έχουν φθάσει σε μια πρωτοφανή κλίμακα» και ο στρατηγός Keith Alexander, ο διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (National Security Agency, NSA), αποκάλεσε παλαιότερα αυτές τις κλοπές ως «την μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου στην ιστορία».

Αν οι πρόσφατες ανακοινώσεις αποτελούν μια κάποια ένδειξη, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει αυξήσει την προσοχή της στις απειλές στον κυβερνοχώρο. Τον Φεβρουάριο, ο Λευκός Οίκος δημοσίευσε ένα εκτελεστικό διάταγμα που στοχεύει στη βελτίωση της κυβερνοασφάλειας στις κρίσιμες υποδομές της χώρας. Τον ίδιο μήνα, παρουσίασε επίσης μια νέα στρατηγική για την πρόληψη κλοπής αμερικανικών εμπορικών μυστικών. Ένα δυνητικά σημαντικό εργαλείο, ωστόσο, είναι σε μεγάλο βαθμό απόν από τη συζήτηση για το πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις απειλές στον κυβερνοχώρο: οι στοχευμένες οικονομικές κυρώσεις. Με δεδομένη την επιτυχία των στοχευμένων οικονομικών κυρώσεων σε άλλες περιπτώσεις - δηλαδή, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και τις προσπάθειες για την αναχαίτιση της διάδοσης των πυρηνικών όπλων - η κυβέρνηση Ομπάμα θα πρέπει να θεσπίσει μια διαδικασία για την επιβολή τους σε άτομα και φορείς που ασχολούνται με ολέθριες δραστηριότητες στον κυβερνοχώρο.

Για διάφορους λόγους, οι στοχευμένες κυρώσεις είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για την αντιμετώπιση των απειλών που προέρχονται από κυβερνοεπιθέσεις και κυβερνοκλοπές, και θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα σημαντικό μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την άμβλυνση του προβλήματος. Κατ’αρχάς, για τις επιθέσεις που γίνονται από κράτη ή από όργανά τους, οι κυρώσεις θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως αποτρεπτικός παράγοντας έναντι μελλοντικών παράνομων συμπεριφορών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κράτη, που ενδιαφέρονται για τη φήμη τους, έχουν συμφέρον να προλαμβάνουν τις παράνομες δραστηριότητές τους αντί να εκτίθενται δημοσίως. Στα τέλη του περασμένου έτους, για παράδειγμα, τόσο το Πεκίνο όσο και η κινεζική εταιρεία Huawei Technologies αντιτάχθηκαν έντονα σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από την Μόνιμη Επιλεγμένη Επιτροπή για τις Υπηρεσίες Πληροφοριών στην αμερικανική Βουλή η οποία κατηγόρησε την Huawei και μια άλλη κινεζική εταιρεία ότι έθεσαν μια σοβαρή κυβερνοαπειλή για τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Η Huawei το προχώρησε τόσο πολύ ώστε να χαρακτηρίσει την έκθεση «μια άσκηση επίθεσης κατά της Κίνας». [1]

Οι στοχευμένες οικονομικές κυρώσεις είναι επίσης κατάλληλες για την αντιμετώπιση της παράνομης δραστηριότητας στον κυβερνοχώρο που διαπράττεται από μη κρατικούς φορείς. Για τους φορείς αυτούς, οι δημόσιες κυρώσεις όχι μόνο θα λειτουργήσουν ως αποτρεπτικός παράγοντας, αλλά θα περιορίσουν και την πρόσβασή τους στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει επιβάλει στοχευμένες οικονομικές κυρώσεις κατά μη κρατικών παρόμοιων εγκληματικών ομάδων στο παρελθόν - όπως η Yakuza στην Ιαπωνία, οι Λος Ζέτας στο Μεξικό και η Καμόρα στην Ιταλία - ως μέρος της στρατηγικής της για την καταπολέμηση του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος. Οι στοχευμένες οικονομικές κυρώσεις έχουν επίσης διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αποδυνάμωση της Αλ Κάιντα κατά τη διάρκεια των τελευταίων αρκετών ετών.

Ένας δεύτερος λόγος για τον οποίο οι στοχευμένες οικονομικές κυρώσεις θα μπορούσαν να λειτουργήσουν καλά στο πλαίσιο του κυβερνοχώρου είναι ότι, σε αντίθεση με αμοιβαίες επιθέσεις στον κυβερνοχώρο ή την χρήση στρατιωτικής δύναμης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν με μια αναλογικότητα εναντίον της διείσδυσης στον κυβερνοχώρο, όπως για παράδειγμα για την διακριτική κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας από αμερικανικές επιχειρήσεις, και μπορούν να εφαρμοστούν προσεκτικά για να παράξουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι κυρώσεις θα μπορούσαν ως εκ τούτου να λειτουργήσουν ως τροχοπέδη στην κλιμάκωση και να διευρύνουν τις διπλωματικές διαπραγματεύσεις για τα θέματα του κυβερνοχώρου, κάτι που οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα φαίνεται να καλωσορίζουν. Τέλος, αν η Ουάσιγκτον επέβαλε στοχευμένες οικονομικές κυρώσεις σε εγκληματίες του κυβερνοχώρου, η επίδραση των κυρώσεων θα ήταν πιθανόν να αντηχεί πέρα από τα σύνορα των ΗΠΑ, επειδή τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο συχνά αρνούνται να κάνουν δουλειές με οργανισμούς που έχουν υποστεί κυρώσεις.

ΤΑ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΧΩΡΟΥ